առոգանութիւն
Old Armenian
Etymology 1
From առոգանեմ (aṙoganem) + -ութիւն (-utʻiwn).
Noun
առոգանութիւն • (aṙoganutʻiwn)
Declension
| singular | plural | |
|---|---|---|
| nominative | առոգանութիւն (aṙoganutʻiwn) | առոգանութիւնք (aṙoganutʻiwnkʻ) |
| genitive | առոգանութէան (aṙoganutʻēan) | առոգանութէանց (aṙoganutʻēancʻ) |
| dative | առոգանութէան (aṙoganutʻēan) | առոգանութէանց (aṙoganutʻēancʻ) |
| accusative | առոգանութիւն (aṙoganutʻiwn) | առոգանութիւնս (aṙoganutʻiwns) |
| ablative | առոգանութէնէ (aṙoganutʻēnē) | առոգանութէանց (aṙoganutʻēancʻ) |
| instrumental | առոգանութէամբ (aṙoganutʻēamb) | առոգանութէամբք (aṙoganutʻēambkʻ) |
| locative | առոգանութէան (aṙoganutʻēan) | առոգանութիւնս (aṙoganutʻiwns) |
Descendants
- Armenian: առոգանություն (aṙoganutʻyun)
Etymology 2
From առոգանեմ (aṙoganem) + -ութիւն (-utʻiwn).
Noun
առոգանութիւն • (aṙoganutʻiwn)
Declension
| singular | plural | |
|---|---|---|
| nominative | առոգանութիւն (aṙoganutʻiwn) | առոգանութիւնք (aṙoganutʻiwnkʻ) |
| genitive | առոգանութէան (aṙoganutʻēan) | առոգանութէանց (aṙoganutʻēancʻ) |
| dative | առոգանութէան (aṙoganutʻēan) | առոգանութէանց (aṙoganutʻēancʻ) |
| accusative | առոգանութիւն (aṙoganutʻiwn) | առոգանութիւնս (aṙoganutʻiwns) |
| ablative | առոգանութէնէ (aṙoganutʻēnē) | առոգանութէանց (aṙoganutʻēancʻ) |
| instrumental | առոգանութէամբ (aṙoganutʻēamb) | առոգանութէամբք (aṙoganutʻēambkʻ) |
| locative | առոգանութէան (aṙoganutʻēan) | առոգանութիւնս (aṙoganutʻiwns) |
References
- Petrosean, Matatʻeay (1879) “առոգանութիւն”, in Nor Baṙagirkʻ Hay-Angliarēn [New Dictionary Armenian–English], Venice: S. Lazarus Armenian Academy