դոյն

Old Armenian

Etymology

From *դո- (*do-). For the ending see -էն (-ēn).

Pronoun

դոյն • (doyn)

  1. (demonstrative) that same (near the 2nd person)

Declension

pronominal
singular plural
nominative դոյն (doyn) դոքին, դոյնք (dokʻin, doynkʻ)
genitive դորին (dorin) դոցին, դոցուն*, դոցունց* (docʻin, docʻun*, docʻuncʻ*)
dative դմին (dmin) դոցին, դոցուն*, դոցունց* (docʻin, docʻun*, docʻuncʻ*)
accusative դոյն (doyn) դոսին, դոյնս (dosin, doyns)
ablative դմին (dmin) դոցունց (docʻuncʻ)
instrumental դովին, դովիմբ* (dovin, dovimb*) դոքիմբք, դովիմբք* (dokʻimbkʻ, dovimbkʻ*)
locative դմին (dmin) դոսին, դոյնս (dosin, doyns)
  • post-classical forms

Synonyms

Derived terms

  • դոյնգունակ (doyngunak)
  • դոյնչափ (doynčʻapʻ)
  • դոյնպէս (doynpēs)
  • դոյնօրինակ (doynōrinak)

Descendants

  • Armenian: դույն (duyn)

See also

References

  • Petrosean, Matatʻeay (1879) “դոյն”, in Nor Baṙagirkʻ Hay-Angliarēn [New Dictionary Armenian–English], Venice: S. Lazarus Armenian Academy
  • Awetikʻean, G., Siwrmēlean, X., Awgerean, M. (1836–1837) “դոյն”, in Nor baṙgirkʻ haykazean lezui [New Dictionary of the Armenian Language] (in Old Armenian), Venice: S. Lazarus Armenian Academy
  • Ačaṙean, Hračʻeay (1971–1979) “դոյն”, in Hayerēn armatakan baṙaran [Armenian Etymological Dictionary] (in Armenian), 2nd edition, a reprint of the original 1926–1935 seven-volume edition, Yerevan: University Press