ընդոստիմ

Old Armenian

Verb

ընդոստիմ • (əndostim)

  1. alternative form of ընդոստնում (əndostnum)

Conjugation

mediopassive
infinitive ընդոստել, ընդոստիլ* (əndostel, əndostil*) participle ընդոստեցեալ, ընդոստեալ (əndostecʻeal, əndosteal)
causative aorist stem ընդոստեց- (əndostecʻ-)
singular plural
1st person 2nd person 3rd person 1st person 2nd person 3rd person
indicative
present ընդոստիմ (əndostim) ընդոստիս (əndostis) ընդոստի (əndosti) ընդոստիմք (əndostimkʻ) ընդոստիք (əndostikʻ) ընդոստին (əndostin)
imperfect ընդոստէի (əndostēi) ընդոստէիր (əndostēir) ընդոստէր, ընդոստիւր (əndostēr, əndostiwr) ընդոստէաք (əndostēakʻ) ընդոստէիք (əndostēikʻ) ընդոստէին (əndostēin)
aorist ընդոստեցայ (əndostecʻay) ընդոստեցար (əndostecʻar) ընդոստեցաւ (əndostecʻaw) ընդոստեցաք (əndostecʻakʻ) ընդոստեցայք (əndostecʻaykʻ) ընդոստեցան (əndostecʻan)
subjunctive
present ընդոստիցիմ (əndosticʻim) ընդոստիցիս (əndosticʻis) ընդոստիցի (əndosticʻi) ընդոստիցիմք (əndosticʻimkʻ) ընդոստիցիք (əndosticʻikʻ) ընդոստիցին (əndosticʻin)
aorist ընդոստեցայց (əndostecʻaycʻ) ընդոստեսցիս (əndostescʻis) ընդոստեսցի (əndostescʻi) ընդոստեսցուք (əndostescʻukʻ) ընդոստեսջիք (əndostesǰikʻ) ընդոստեսցին (əndostescʻin)
imperatives
imperative ընդոստեա՛ց (əndosteácʻ) ընդոստեցարո՛ւք (əndostecʻarúkʻ)
cohortative ընդոստեսջի՛ր (əndostesǰír) ընդոստեսջի՛ք (əndostesǰíkʻ)
prohibitive մի՛ ընդոստիր (mí əndostir) մի՛ ընդոստիք (mí əndostikʻ)
  • post-classical