կայթումն
Old Armenian
Etymology
կայթեմ (kaytʻem) + -ումն (-umn)
Noun
կայթումն • (kaytʻumn)
- clapping of hands; stamping; shouting, applause, cheers, acclamations; caper; clattering
Declension
| singular | plural | |
|---|---|---|
| nominative | կայթումն (kaytʻumn) | կայթմունք (kaytʻmunkʻ) |
| genitive | կայթման (kaytʻman) | կայթմանց (kaytʻmancʻ) |
| dative | կայթման (kaytʻman) | կայթմանց (kaytʻmancʻ) |
| accusative | կայթումն (kaytʻumn) | կայթմունս (kaytʻmuns) |
| ablative | կայթմանէ (kaytʻmanē) | կայթմանց (kaytʻmancʻ) |
| instrumental | կայթմամբ (kaytʻmamb) | կայթմամբք (kaytʻmambkʻ) |
| locative | կայթման (kaytʻman) | կայթմունս (kaytʻmuns) |
Synonyms
- կայթիւն (kaytʻiwn)
References
- Petrosean, Matatʻeay (1879) “կայթումն”, in Nor Baṙagirkʻ Hay-Angliarēn [New Dictionary Armenian–English], Venice: S. Lazarus Armenian Academy