կանոն

Armenian

Etymology

From Old Armenian կանոն (kanon).

Pronunciation

Noun

կանոն • (kanon)

  1. rule, regulation, canon
    Antonym: բացառություն (bacʻaṙutʻyun)
    խախտել կանոններըxaxtel kanonnerəto break the rules

Declension

i-type, inanimate (Eastern Armenian)
singular plural
nominative կանոն (kanon) կանոններ (kanonner)
dative կանոնի (kanoni) կանոնների (kanonneri)
ablative կանոնից (kanonicʻ) կանոններից (kanonnericʻ)
instrumental կանոնով (kanonov) կանոններով (kanonnerov)
locative կանոնում (kanonum) կանոններում (kanonnerum)
definite forms
nominative կանոնը / կանոնն (kanonə / kanonn) կանոնները / կանոններն (kanonnerə / kanonnern)
dative կանոնին (kanonin) կանոններին (kanonnerin)
1st person possessive forms (my)
nominative կանոնս (kanons) կանոններս (kanonners)
dative կանոնիս (kanonis) կանոններիս (kanonneris)
ablative կանոնիցս (kanonicʻs) կանոններիցս (kanonnericʻs)
instrumental կանոնովս (kanonovs) կանոններովս (kanonnerovs)
locative կանոնումս (kanonums) կանոններումս (kanonnerums)
2nd person possessive forms (your)
nominative կանոնդ (kanond) կանոններդ (kanonnerd)
dative կանոնիդ (kanonid) կանոններիդ (kanonnerid)
ablative կանոնիցդ (kanonicʻd) կանոններիցդ (kanonnericʻd)
instrumental կանոնովդ (kanonovd) կանոններովդ (kanonnerovd)
locative կանոնումդ (kanonumd) կանոններումդ (kanonnerumd)

Derived terms

Old Armenian

Alternative forms

  • կանովն (kanovn)

Etymology

From Ancient Greek κανών (kanṓn). Doublet of քանոն (kʻanon).

Noun

կանոն • (kanon)

  1. measuring rod, carpenter's rule, plumb line
  2. chronological table
  3. rule, regulation; order, method, law, ordinance, precept, statute, regimen; canon
    հանրական կանոնhanrakan kanonas a general rule
    ըստ կանոնիəst kanoniaccording to rule; strictly, regularly
    ըստ կանոնացəst kanonacʻcanonically
    կանոն լինելkanon linelto serve as a rule or precept
    պահել, լուծանել զկանոնpahel, lucanel zkanonto keep, to break the rules or regulations
    կանոն երիցkanon ericʻ(arithmetic) rule of three, proportion
  4. model, example
  5. religious punishment

Declension

i-a-type
singular plural
nominative կանոն (kanon) կանոնք (kanonkʻ)
genitive կանոնի (kanoni) կանոնաց (kanonacʻ)
dative կանոնի (kanoni) կանոնաց (kanonacʻ)
accusative կանոն (kanon) կանոնս (kanons)
ablative կանոնէ (kanonē) կանոնաց (kanonacʻ)
instrumental կանոնաւ (kanonaw) կանոնաւք = կանոնօք (kanonawkʻ = kanonōkʻ)
locative կանոնի (kanoni) կանոնս (kanons)
i-type
singular plural
nominative կանոն (kanon) կանոնք (kanonkʻ)
genitive կանոնի (kanoni) կանոնից (kanonicʻ)
dative կանոնի (kanoni) կանոնից (kanonicʻ)
accusative կանոն (kanon) կանոնս (kanons)
ablative կանոնէ (kanonē) կանոնից (kanonicʻ)
instrumental կանոնիւ (kanoniw) կանոնիւք (kanoniwkʻ)
locative կանոնի (kanoni) կանոնս (kanons)

post-classical

Derived terms

  • անկանոն (ankanon)
  • անկանոնական (ankanonakan)
  • կանոնաբար (kanonabar)
  • կանոնագիր (kanonagir)
  • կանոնագլուխ (kanonaglux)
  • կանոնագրեմ (kanonagrem)
  • կանոնագրութիւն (kanonagrutʻiwn)
  • կանոնադիր (kanonadir)
  • կանոնադրեմ (kanonadrem)
  • կանոնադրութիւն (kanonadrutʻiwn)
  • կանոնական (kanonakan)
  • կանոնափակ (kanonapʻak)
  • կանոնեմ (kanonem)
  • կանոնլրմունք (kanonlrmunkʻ)
  • կանոնումն (kanonumn)
  • կանովնեմ (kanovnem)
  • միականոնութիւն (miakanonutʻiwn)
  • պարականոն (parakanon)

Descendants

  • Armenian: կանոն (kanon)

References

  • Petrosean, Matatʻeay (1879) “կանոն”, in Nor Baṙagirkʻ Hay-Angliarēn [New Dictionary Armenian–English], Venice: S. Lazarus Armenian Academy
  • Awetikʻean, G., Siwrmēlean, X., Awgerean, M. (1836–1837) “կանոն”, in Nor baṙgirkʻ haykazean lezui [New Dictionary of the Armenian Language] (in Old Armenian), Venice: S. Lazarus Armenian Academy
  • Ačaṙean, Hračʻeay (1971–1979) “կանոն”, in Hayerēn armatakan baṙaran [Armenian Etymological Dictionary] (in Armenian), 2nd edition, a reprint of the original 1926–1935 seven-volume edition, Yerevan: University Press