հայվան

Armenian

Etymology

    Borrowed from Ottoman Turkish حیوان, borrowed from Arabic حَيَوَان (ḥayawān).

    Pronunciation

    Noun

    հայվան • (hayvan) (traditional orthography spelling հայւան) (dialectal)

    1. (colloquial) animal
    2. (figurative, derogatory) uncivilized savage

    Declension

    i-type, animate (Eastern Armenian)
    singular plural
    nominative հայվան (hayvan) հայվաններ (hayvanner)
    dative հայվանի (hayvani) հայվանների (hayvanneri)
    ablative հայվանից (hayvanicʻ) հայվաններից (hayvannericʻ)
    instrumental հայվանով (hayvanov) հայվաններով (hayvannerov)
    locative
    definite forms
    nominative հայվանը / հայվանն (hayvanə / hayvann) հայվանները / հայվաններն (hayvannerə / hayvannern)
    dative հայվանին (hayvanin) հայվաններին (hayvannerin)
    1st person possessive forms (my)
    nominative հայվանս (hayvans) հայվաններս (hayvanners)
    dative հայվանիս (hayvanis) հայվաններիս (hayvanneris)
    ablative հայվանիցս (hayvanicʻs) հայվաններիցս (hayvannericʻs)
    instrumental հայվանովս (hayvanovs) հայվաններովս (hayvannerovs)
    locative
    2nd person possessive forms (your)
    nominative հայվանդ (hayvand) հայվաններդ (hayvannerd)
    dative հայվանիդ (hayvanid) հայվաններիդ (hayvannerid)
    ablative հայվանիցդ (hayvanicʻd) հայվաններիցդ (hayvannericʻd)
    instrumental հայվանովդ (hayvanovd) հայվաններովդ (hayvannerovd)
    locative

    References

    • Ačaṙean, Hračʻeay (1902) “հայվան”, in Tʻurkʻerēni azdecʻutʻiwnə hayerēni vray ew tʻurkʻerēnē pʻoxaṙeal baṙerə Pōlsi hay žoġovrdakan lezuin mēǰ hamematutʻeamb Vani, Ġarabaġi ew Nor-Naxiǰewani barbaṙnerun [The influence of Turkish on Armenian, and the Turkish borrowings in the vernacular Armenian of Constantinople in comparison with the dialects of Van, Karabakh and Nor Nakhichevan] (Ēminean azgagrakan žoġovacu; 3) (in Armenian), Moscow and Vagharshapat: Lazarev Institute of Oriental Languages, page 207b