հաստուած

Old Armenian

Etymology

From հաստեմ (hastem) +‎ -ուած (-uac).

Noun

հաստուած • (hastuac)

  1. creature, created being
  2. construction, structure

Declension

o-type
singular plural
nominative հաստուած (hastuac) հաստուածք (hastuackʻ)
genitive հաստուածոյ (hastuacoy) հաստուածոց (hastuacocʻ)
dative հաստուածոյ (hastuacoy) հաստուածոց (hastuacocʻ)
accusative հաստուած (hastuac) հաստուածս (hastuacs)
ablative հաստուածոյ (hastuacoy) հաստուածոց (hastuacocʻ)
instrumental հաստուածով (hastuacov) հաստուածովք (hastuacovkʻ)
locative հաստուած (hastuac) հաստուածս (hastuacs)

the genitive can be հաստուածի (hastuaci)

Descendants

  • Armenian: հաստված (hastvac)

References

  • Petrosean, Matatʻeay (1879) “հաստուած”, in Nor Baṙagirkʻ Hay-Angliarēn [New Dictionary Armenian–English], Venice: S. Lazarus Armenian Academy
  • Awetikʻean, G., Siwrmēlean, X., Awgerean, M. (1836–1837) “հաստուած”, in Nor baṙgirkʻ haykazean lezui [New Dictionary of the Armenian Language] (in Old Armenian), Venice: S. Lazarus Armenian Academy