հնարաւոր

Old Armenian

Etymology

հնար (hnar) +‎ -աւոր (-awor)

Adjective

հնարաւոր • (hnarawor)

  1. possible, feasible, that can be made or done
    • 5th century, Bible, Luke 18.27:
      Եւ նա ասէ․ Անհնարինք առ ի մարդկանէ հնարաւորք են յԱստուածոյ։
      Ew na asē; Anhnarinkʻ aṙ i mardkanē hnaraworkʻ en yAstuacoy.
      And he said, The things which are impossible with men are possible with God.
  2. crafty, artful, capable, having the means; powerful, potent

Declension

i-a-type
singular plural
nominative հնարաւոր (hnarawor) հնարաւորք (hnaraworkʻ)
genitive հնարաւորի (hnarawori) հնարաւորաց (hnaraworacʻ)
dative հնարաւորի (hnarawori) հնարաւորաց (hnaraworacʻ)
accusative հնարաւոր (hnarawor) հնարաւորս (hnarawors)
ablative հնարաւորէ (hnaraworē) հնարաւորաց (hnaraworacʻ)
instrumental հնարաւորաւ (hnaraworaw) հնարաւորաւք = հնարաւորօք (hnaraworawkʻ = hnaraworōkʻ)
locative հնարաւորի (hnarawori) հնարաւորս (hnarawors)

Descendants

  • Armenian: հնարավոր (hnaravor)

References

  • Awetikʻean, G., Siwrmēlean, X., Awgerean, M. (1836–1837) “հնարաւոր”, in Nor baṙgirkʻ haykazean lezui [New Dictionary of the Armenian Language] (in Old Armenian), Venice: S. Lazarus Armenian Academy
  • Petrosean, Matatʻeay (1879) “հնարաւոր”, in Nor Baṙagirkʻ Hay-Angliarēn [New Dictionary Armenian–English], Venice: S. Lazarus Armenian Academy
This article is issued from Wiktionary. The text is available under Creative Commons Attribution-Share Alike 4.0 unless otherwise noted. Additional terms may apply for the media files.