մարտնչիմ

Old Armenian

Etymology

From մարտ (mart) +‎ -նչ- (-nčʻ-).

Verb

մարտնչիմ • (martnčʻim)  (aorist indicative մարտեայ)

  1. (intransitive) to fight, to combat, to make war, to engage in action
    մարտնչել սկզբնամարտութեամբmartnčʻel skzbnamartutʻeambto skirmish
  2. (intransitive) to quarrel, to dispute, to contest

Conjugation

mediopassive
infinitive մարտնչել, մարտնչիլ* (martnčʻel, martnčʻil*) participle մարտուցեալ (martucʻeal)
causative մարտուցանեմ (martucʻanem) aorist stem մարտե- (marte-)
singular plural
1st person 2nd person 3rd person 1st person 2nd person 3rd person
indicative
present մարտնչիմ (martnčʻim) մարտնչիս (martnčʻis) մարտնչի (martnčʻi) մարտնչիմք (martnčʻimkʻ) մարտնչիք (martnčʻikʻ) մարտնչին (martnčʻin)
imperfect մարտնչէի (martnčʻēi) մարտնչէիր (martnčʻēir) մարտնչէր, մարտնչիւր (martnčʻēr, martnčʻiwr) մարտնչէաք (martnčʻēakʻ) մարտնչէիք (martnčʻēikʻ) մարտնչէին (martnčʻēin)
aorist մարտեայ (marteay) մարտեար (martear) մարտեաւ (marteaw) մարտեաք (marteakʻ) մարտեայք (marteaykʻ) մարտեան (martean)
subjunctive
present մարտնչիցիմ (martnčʻicʻim) մարտնչիցիս (martnčʻicʻis) մարտնչիցի (martnčʻicʻi) մարտնչիցիմք (martnčʻicʻimkʻ) մարտնչիցիք (martnčʻicʻikʻ) մարտնչիցին (martnčʻicʻin)
aorist մարտեայց (marteaycʻ) մարտիցես (marticʻes) մարտիցէ (marticʻē) մարտիցուք (marticʻukʻ) մարտիջիք (martiǰikʻ) մարտիցեն (marticʻen)
imperatives
imperative մարտի՛ր (martír) մարտերո՛ւք (marterúkʻ)
cohortative մարտիջի՛ր (martiǰír) մարտիջի՛ք (martiǰíkʻ)
prohibitive մի՛ մարտնչիր (mí martnčʻir) մի՛ մարտնչիք (mí martnčʻikʻ)
  • post-classical
    the participle can also be մարտնչեալ (martnčʻeal) and մարտեալ (marteal)

Descendants

  • Armenian: մարտնչել (martnčʻel) (learned)

References

  • Petrosean, Matatʻeay (1879) “մարտնչիմ”, in Nor Baṙagirkʻ Hay-Angliarēn [New Dictionary Armenian–English], Venice: S. Lazarus Armenian Academy