միանամ

Old Armenian

Etymology

From մի (mi) +‎ -ան- (-an-).

Verb

միանամ • (mianam)

  1. (intransitive) to be united

Conjugation

mediopassive
infinitive միանալ (mianal) participle միացեալ (miacʻeal)
causative միացուցանեմ (miacʻucʻanem) aorist stem միաց- (miacʻ-)
singular plural
1st person 2nd person 3rd person 1st person 2nd person 3rd person
indicative
present միանամ (mianam) միանաս (mianas) միանայ (mianay) միանամք (mianamkʻ) միանայք (mianaykʻ) միանան (mianan)
imperfect միանայի (mianayi) միանայիր (mianayir) միանայր (mianayr) միանայաք (mianayakʻ) միանայիք (mianayikʻ) միանային (mianayin)
aorist միացայ (miacʻay) միացար (miacʻar) միացաւ (miacʻaw) միացաք (miacʻakʻ) միացայք (miacʻaykʻ) միացան (miacʻan)
subjunctive
present միանայցիմ (mianaycʻim) միանայցիս (mianaycʻis) միանայցի (mianaycʻi) միանայցիմք (mianaycʻimkʻ) միանայցիք (mianaycʻikʻ) միանայցին (mianaycʻin)
aorist միացայց (miacʻaycʻ) միասցիս (miascʻis) միասցի (miascʻi) միասցուք (miascʻukʻ) միասջիք (miasǰikʻ) միասցին (miascʻin)
imperatives
imperative միացի՛ր (miacʻír) միացարո՛ւք (miacʻarúkʻ)
cohortative միասջի՛ր (miasǰír) միասջի՛ք (miasǰíkʻ)
prohibitive մի՛ միանար (mí mianar) մի՛ միանայք (mí mianaykʻ)

Descendants

  • Armenian: միանալ (mianal), միացյալ (miacʻyal)

References

  • Petrosean, Matatʻeay (1879) “միանամ”, in Nor Baṙagirkʻ Hay-Angliarēn [New Dictionary Armenian–English], Venice: S. Lazarus Armenian Academy