ուռենամ

Old Armenian

Etymology

From ուռ (uṙ) +‎ -են- (-en-).

Verb

ուռենամ • (uṙenam)  (aorist indicative ուռեցայ)

  1. (post-Classical, popular) alternative form of ուռնում (uṙnum)

Conjugation

mediopassive
infinitive ուռենալ (uṙenal) participle ուռեցեալ (uṙecʻeal)
causative aorist stem ուռեց- (uṙecʻ-)
singular plural
1st person 2nd person 3rd person 1st person 2nd person 3rd person
indicative
present ուռենամ (uṙenam) ուռենաս (uṙenas) ուռենայ (uṙenay) ուռենամք (uṙenamkʻ) ուռենայք (uṙenaykʻ) ուռենան (uṙenan)
imperfect ուռենայի (uṙenayi) ուռենայիր (uṙenayir) ուռենայր (uṙenayr) ուռենայաք (uṙenayakʻ) ուռենայիք (uṙenayikʻ) ուռենային (uṙenayin)
aorist ուռեցայ (uṙecʻay) ուռեցար (uṙecʻar) ուռեցաւ (uṙecʻaw) ուռեցաք (uṙecʻakʻ) ուռեցայք (uṙecʻaykʻ) ուռեցան (uṙecʻan)
subjunctive
present ուռենայցիմ (uṙenaycʻim) ուռենայցիս (uṙenaycʻis) ուռենայցի (uṙenaycʻi) ուռենայցիմք (uṙenaycʻimkʻ) ուռենայցիք (uṙenaycʻikʻ) ուռենայցին (uṙenaycʻin)
aorist ուռեցայց (uṙecʻaycʻ) ուռեսցիս (uṙescʻis) ուռեսցի (uṙescʻi) ուռեսցուք (uṙescʻukʻ) ուռեսջիք (uṙesǰikʻ) ուռեսցին (uṙescʻin)
imperatives
imperative ուռեցի՛ր (uṙecʻír) ուռեցարո՛ւք (uṙecʻarúkʻ)
cohortative ուռեսջի՛ր (uṙesǰír) ուռեսջի՛ք (uṙesǰíkʻ)
prohibitive մի՛ ուռենար (mí uṙenar) մի՛ ուռենայք (mí uṙenaykʻ)