տենչիմ

Old Armenian

Verb

տենչիմ • (tenčʻim)  (aorist indicative տենչեցայ)

  1. alternative form of տենչամ (tenčʻam)

Conjugation

mediopassive
infinitive տենչել, տենչիլ* (tenčʻel, tenčʻil*) participle տենչեցեալ, տենչեալ (tenčʻecʻeal, tenčʻeal)
causative aorist stem տենչեց- (tenčʻecʻ-)
singular plural
1st person 2nd person 3rd person 1st person 2nd person 3rd person
indicative
present տենչիմ (tenčʻim) տենչիս (tenčʻis) տենչի (tenčʻi) տենչիմք (tenčʻimkʻ) տենչիք (tenčʻikʻ) տենչին (tenčʻin)
imperfect տենչէի (tenčʻēi) տենչէիր (tenčʻēir) տենչէր, տենչիւր (tenčʻēr, tenčʻiwr) տենչէաք (tenčʻēakʻ) տենչէիք (tenčʻēikʻ) տենչէին (tenčʻēin)
aorist տենչեցայ (tenčʻecʻay) տենչեցար (tenčʻecʻar) տենչեցաւ (tenčʻecʻaw) տենչեցաք (tenčʻecʻakʻ) տենչեցայք (tenčʻecʻaykʻ) տենչեցան (tenčʻecʻan)
subjunctive
present տենչիցիմ (tenčʻicʻim) տենչիցիս (tenčʻicʻis) տենչիցի (tenčʻicʻi) տենչիցիմք (tenčʻicʻimkʻ) տենչիցիք (tenčʻicʻikʻ) տենչիցին (tenčʻicʻin)
aorist տենչեցայց (tenčʻecʻaycʻ) տենչեսցիս (tenčʻescʻis) տենչեսցի (tenčʻescʻi) տենչեսցուք (tenčʻescʻukʻ) տենչեսջիք (tenčʻesǰikʻ) տենչեսցին (tenčʻescʻin)
imperatives
imperative տենչեա՛ց (tenčʻeácʻ) տենչեցարո՛ւք (tenčʻecʻarúkʻ)
cohortative տենչեսջի՛ր (tenčʻesǰír) տենչեսջի՛ք (tenčʻesǰíkʻ)
prohibitive մի՛ տենչիր (mí tenčʻir) մի՛ տենչիք (mí tenčʻikʻ)
  • post-classical