גנבֿענען

• גנבֿען (ganven)

From גנבֿ (ganef, “thief”) +‎ ־ענען (-enen).

• IPA^(key): /ˈɡanvənən/

גנבֿענען • (ganvenen) (past participle געגנבֿעט (geganvet))

1. steal (to illegally take possession of)
   • 1971, מוני תל די תרו, מר די כורבונס:

     איך האב געגנבעט, איך האב געגנבעט אליין א הונגעריקער, און אים געגעבן, ער זאל ניט אויסגיין פאר הונגער.

     ikh hob geganvet, ikh hob geganvet aleyn a hungeriker, un im gegebn, er zol nit oysgeyn far hunger.

     I stole, I stole, myself a hungry man, and gave to him, so that he would not starve.

2. (reflexive) steal (to move silently or surreptitiously)

• The past participle is realized as geganvet in YIVO, Litvish, and Ukraynish; geganeft in Western Yiddish; and a mix of the two, plus geganvnt, are displayed in Poylish.^[1]