האַקן אַ טשײַניק

Yiddish

Etymology

האַקן (hakn, bang, knock) + אַ (a, a) + טשײַניק (tshaynik, teakettle).

Verb

האַקן אַ טשײַניק • (hakn a tshaynik)

  1. (idiomatic, transitive) to annoy someone (literally, "to knock someone a teakettle")
    האַק מיר נישט קיין טשײַניק!
    hak mir nisht keyn tshaynik!
    Don't annoy me!

Usage notes

The direct object is in the dative.

Conjugation

See האַקן (hakn).