היסס

Hebrew

Root
ה־ס־ס (h-s-s)
1 term

Verb

היסס / הִסֵּס • (hisés) (pi'el construction)

  1. to hesitate

Conjugation

Conjugation of היסס / הִסֵּס (see also Appendix:Hebrew verbs)
non-finite forms to-infinitive לְהַסֵּס
action noun היסוס / הִסּוּס
finite forms singular plural
m f m f
past first היססתי / הִסַּסְתִּי היססנו / הִסַּסְנוּ
second היססת / הִסַּסְתָּ היססת / הִסַּסְתְּ היססתם / הִסַּסְתֶּם היססתן / הִסַּסְתֶּן
third היסס / הִסֵּס היססה / הִסְּסָה היססו / הִסְּסוּ
present מְהַסֵּס מְהַסֶּסֶת מְהַסְּסִים מְהַסְּסוֹת
future first אֲהַסֵּס נְהַסֵּס
second תְּהַסֵּס תְּהַסְּסִי תְּהַסְּסוּ תְּהַסֵּסְנָה1
third יְהַסֵּס תְּהַסֵּס יְהַסְּסוּ תְּהַסֵּסְנָה1
imperative הַסֵּס הַסְּסִי הַסְּסוּ הַסֵּסְנָה1

1 Rare in Modern Hebrew.

References

  • היסס” in the Hebrew Terms Database of the Academy of Hebrew Language