התנגש

Hebrew

Root
נ־ג־שׁ (n-g-sh)
8 terms

Verb

הִתְנַגֵּשׁ • (hitnagésh) (hitpa'el construction)

  1. to collide

Conjugation

Conjugation of הִתְנַגֵּשׁ (see also Appendix:Hebrew verbs)
non-finite forms to-infinitive לְהִתְנַגֵּשׁ
action noun הִתְנַגְּשׁוּת
finite forms singular plural
m f m f
past first הִתְנַגַּשְׁתִּי הִתְנַגַּשְׁנוּ
second הִתְנַגַּשְׁתָּ הִתְנַגַּשְׁתְּ הִתְנַגַּשְׁתֶּם הִתְנַגַּשְׁתֶּן
third הִתְנַגֵּשׁ הִתְנַגְּשָׁה הִתְנַגְּשׁוּ
present מִתְנַגֵּשׁ מִתְנַגֶּשֶׁת מִתְנַגְּשִׁים מִתְנַגְּשׁוֹת
future first אֶתְנַגֵּשׁ נִתְנַגֵּשׁ
second תִּתְנַגֵּשׁ תִּתְנַגְּשִׁי תִּתְנַגְּשׁוּ תִּתְנַגֵּשְׁנָה1
third יִתְנַגֵּשׁ תִּתְנַגֵּשׁ יִתְנַגְּשׁוּ תִּתְנַגֵּשְׁנָה1
imperative הִתְנַגֵּשׁ הִתְנַגְּשִׁי הִתְנַגְּשׁוּ הִתְנַגֵּשְׁנָה1

1 Rare in Modern Hebrew.

References

  • התנגש” in the Hebrew Terms Database of the Academy of Hebrew Language