וויגן

Yiddish

Etymology

From Middle High German wigen, formed from Old High German wige (cradle) (whence Yiddish וויג (vig)).

Noun

וויגן • (vign) (past participle געוויגט (gevigt))

  1. to swing, as though in a cradle; to rock back and forth

Conjugation

Conjugation of וויגן
infinitive וויגן
vign
present participle וויגנדיק
vigndik
past participle געוויגט
gevigt
auxiliary האָבן
hobn
present איך וויג
ikh vig
מיר וויגן
mir vign
דו וויגסט
du vigst
איר וויגט
ir vigt
ער וויגט
er vigt
זיי וויגן
zey vign
imperative וויג (דו)
vig (du)
וויגט (איר)
vigt (ir)
Composed forms
past איך האָב געוויגט
ikh hob gevigt
מיר האָבן געוויגט
mir hobn gevigt
דו האָסט געוויגט
du host gevigt
איר האָט געוויגט
ir hot gevigt
ער האָט געוויגט
er hot gevigt
זיי האָבן געוויגט
zey hobn gevigt
pluperfect איך האָב געהאַט געוויגט
ikh hob gehat gevigt
מיר האָבן געהאַט געוויגט
mir hobn gehat gevigt
דו האָסט געהאַט געוויגט
du host gehat gevigt
איר האָט געהאַט געוויגט
ir hot gehat gevigt
ער האָט געהאַט געוויגט
er hot gehat gevigt
זיי האָבן געהאַט געוויגט
zey hobn gehat gevigt
future איך וועל וויגן
ikh vel vign
מיר וועלן וויגן
mir veln vign
דו וועסט וויגן
du vest vign
איר וועט וויגן
ir vet vign
ער וועט וויגן
er vet vign
זיי וועלן וויגן
zey veln vign
future perfect איך וועל האָבן געוויגט
ikh vel hobn gevigt
מיר וועלן האָבן געוויגט
mir veln hobn gevigt
דו וועסט האָבן געוויגט
du vest hobn gevigt
איר וועט האָבן געוויגט
ir vet hobn gevigt
ער וועט האָבן געוויגט
er vet hobn gevigt
זיי וועלן האָבן געוויגט
zey veln hobn gevigt

Derived terms

Noun

וויגן • (vign)

  1. plural of וויג (vig)