מאַכן

• IPA^(key): /ˈmaχn̩/

From Middle High German machen, from Old High German mahhōn, from Proto-West Germanic *makōn.

מאַכן • (makhn) (past participle געמאַכט (gemakht))

1. to make, create
2. to do
3. to say
   • 1894, שלום־עליכם [sholem-aleyhkem], “דאָס גרויסע געווינס [dos groyse gevins]”, in טבֿיה דער מילכיקער [tevye der milkhiker, Tevye the Dairyman]:

     אַ גוטן אָוונט, סקאָצל קומט! — מאַך איך צו זיי שטאַרק אויף אַ קול, כּלומרשט אין גוטן מוט.

     a gutn ovnt, skotsl kumt! — makh ikh tsu zey shtark oyf a kol, kloymersht in gutn mut.

     “Good evening, what a surprise!” I say to them in a strong voice, as though in a good mood.

4. to be, feel

   וואָס מאַכט ער ― vos makht er ― How is he?

Adapted borrowing of Polish machać +‎ ־ן (-n), Russian маха́ть (maxátʹ) +‎ ־ן (-n), Ukrainian маха́ти (maxáty) +‎ ־ן (-n), formed with the instrumental case (e.g. "machać rękami").

מאַכן • (makhn) (past participle געמאַכט (gemakht))

1. to wave [with מיט (mit)]

   מאַכן מיט די הענט ― makhn mit di hent ― to wave with the hands

See the etymology of the corresponding lemma form.

מאַכן • (makhn)

1. plural of מאַך (makh)

• Uriel Weinreich (1955) Yiddish Blends with a Slavic Element, WORD, 11:4,607
• Justus van de Kamp et al., “מאַכן” in Jiddisch-Nederlands Woordenboek [Yiddish-Dutch Dictionary], Amsterdam: Stichting Jiddische Lexicografie, 1987-present (ongoing). [1].