ניבא

Hebrew

Root
נ־ב־א (n-b-ʾ)
6 terms

Verb

ניבא / נִבֵּא • (nibe) (pi'el construction, passive counterpart נובא / נֻבָּא)

  1. to prophesy; to predict

Conjugation

Conjugation of ניבא / נִבֵּא (see also Appendix:Hebrew verbs)
non-finite forms to-infinitive לְנַבֵּא
action noun ניבוי
finite forms singular plural
m f m f
past first ניבאתי / נִבֵּאתִי ניבאנו / נִבֵּאנוּ
second ניבאת / נִבֵּאתָ ניבאת / נִבֵּאת ניבאתם / נִבֵּאתֶם ניבאתן / נִבֵּאתֶן
third ניבא / נִבֵּא ניבאה / נִבְּאָה ניבאו / נִבְּאוּ
present מְנַבֵּא מְנַבֵּאת מְנַבְּאִים מְנַבְּאוֹת
future first אֲנַבֵּא נְנַבֵּא
second תְּנַבֵּא תְּנַבְּאִי תְּנַבְּאוּ תְּנַבֶּאנָה1
third יְנַבֵּא תְּנַבֵּא יְנַבְּאוּ תְּנַבֶּאנָה1
imperative נַבֵּא נַבְּאִי נַבְּאוּ נַבֶּאנָה1

1 Rare in Modern Hebrew.

Verb

ניבא / נִבָּא • (niba) (nif'al construction)

  1. (archaic) to prophesy, to be a prophet

Conjugation

Conjugation of ניבא / נִבָּא (see also Appendix:Hebrew verbs)
non-finite forms to-infinitive להינבא / לְהִנָּבֵא
action noun הינבאות / הִנָּבְאוּת
finite forms singular plural
m f m f
past first ניבאתי / נִבֵּאתִי ניבאנו / נִבֵּאנוּ
second ניבאת / נִבֵּאתָ ניבאת / נִבֵּאת ניבאתם / נִבֵּאתֶם ניבאתן / נִבֵּאתֶן
third ניבא / נִבָּא ניבאה / נִבְּאָה ניבאו / נִבְּאוּ
present ניבא / נִבָּא ניבאת / נִבֵּאת ניבאים / נִבָּאִים ניבאות / נִבָּאוֹת
future first אֶנָּבֵא נינבא / נִנָּבֵא
second תינבא / תִּנָּבֵא תינבאי / תִּנָּבְאִי תינבאו / תִּנָּבְאוּ תינבאנה / תִּנָּבֶאנָה1
third יינבא / יִנָּבֵא תינבא / תִּנָּבֵא יינבאו / יִנָּבְאוּ תינבאנה / תִּנָּבֶאנָה1
imperative הינבא / הִנָּבֵא הינבאי / הִנָּבְאִי הינבאו / הִנָּבְאוּ הינבאנה / הִנָּבֶאנָה1

1 Rare in Modern Hebrew.