ניתב

Hebrew

Root
נ־ת־ב (n-t-b)
3 terms

Verb

ניתב / נִתֵּב • (nitév) (pi'el construction, passive counterpart נותב / נֻתַּב)

  1. to pilot
  2. to route, to direct

Conjugation

Conjugation of ניתב / נִתֵּב (see also Appendix:Hebrew verbs)
non-finite forms to-infinitive לְנַתֵּב
action noun ניתוב / נִתּוּב
finite forms singular plural
m f m f
past first ניתבתי / נִתַּבְתִּי ניתבנו / נִתַּבְנוּ
second ניתבת / נִתַּבְתָּ ניתבת / נִתַּבְתְּ ניתבתם / נִתַּבְתֶּם ניתבתן / נִתַּבְתֶּן
third ניתב / נִתֵּב ניתבה / נִתְּבָה ניתבו / נִתְּבוּ
present מְנַתֵּב מְנַתֶּבֶת מְנַתְּבִים מְנַתְּבוֹת
future first אֲנַתֵּב נְנַתֵּב
second תְּנַתֵּב תְּנַתְּבִי תְּנַתְּבוּ תְּנַתֵּבְנָה1
third יְנַתֵּב תְּנַתֵּב יְנַתְּבוּ תְּנַתֵּבְנָה1
imperative נַתֵּב נַתְּבִי נַתְּבוּ נַתֵּבְנָה1

1 Rare in Modern Hebrew.

References

  • ניתב” in the Hebrew Terms Database of the Academy of Hebrew Language