קיטב

Hebrew

Root
ק־ט־ב (q-ṭ-b)
3 terms

Verb

קִיטֵּב / קִטֵּב • (kitév) (pi'el construction)

  1. to polarize

Conjugation

Conjugation of קיטב / קִטֵּב (see also Appendix:Hebrew verbs)
non-finite forms to-infinitive לְקַטֵּב
action noun קיטוב / קִטּוּב
finite forms singular plural
m f m f
past first קיטבתי / קִטַּבְתִּי קיטבנו / קִטַּבְנוּ
second קיטבת / קִטַּבְתָּ קיטבת / קִטַּבְתְּ קיטבתם / קִטַּבְתֶּם קיטבתן / קִטַּבְתֶּן
third קיטב / קִטֵּב קיטבה / קִטְּבָה קיטבו / קִטְּבוּ
present מְקַטֵּב מְקַטֶּבֶת מְקַטְּבִים מְקַטְּבוֹת
future first אֲקַטֵּב נְקַטֵּב
second תְּקַטֵּב תְּקַטְּבִי תְּקַטְּבוּ תְּקַטֵּבְנָה1
third יְקַטֵּב תְּקַטֵּב יְקַטְּבוּ תְּקַטֵּבְנָה1
imperative קַטֵּב קַטְּבִי קַטְּבוּ קַטֵּבְנָה1

1 Rare in Modern Hebrew.