שוטט

Hebrew

Root
שׁ־ו־ט (sh-w-ṭ)
5 terms

Verb

שׁוֹטֵט • (shotet) (pi'el construction)

  1. to wander around, to go stray

Conjugation

Conjugation of שׁוֹטֵט (see also Appendix:Hebrew verbs)
non-finite forms to-infinitive לְשׁוֹטֵט
action noun שִׁיטוּט
finite forms singular plural
m f m f
past first שׁוֹטַטְתִּי שׁוֹטַטְנוּ
second שׁוֹטַטְתָּ שׁוֹטַטְתְּ שׁוֹטַטְתֶּם שׁוֹטַטְתֶּן
third שׁוֹטֵט שׁוֹטְטָה שׁוֹטְטוּ
present מְשׁוֹטֵט מְשׁוֹטֶטֶת מְשׁוֹטְטִים מְשׁוֹטְטוֹת
future first אֲשׁוֹטֵט נְשׁוֹטֵט
second תְּשׁוֹטֵט תְּשׁוֹטְטִי תְּשׁוֹטְטוּ תְּשׁוֹטֵטְנָה1
third יְשׁוֹטֵט תְּשׁוֹטֵט יְשׁוֹטְטוּ תְּשׁוֹטֵטְנָה1
imperative שׁוֹטֵט שׁוֹטְטִי שׁוֹטְטוּ שׁוֹטֵטְנָה1

1 Rare in Modern Hebrew.