آلایلی

Ottoman Turkish

Etymology

آلای (alay) +‎ ـلی (-lı)

Adjective

آلایلی • (alaylı)

  1. (military, of an officer) not formally educated, rising through the ranks
    • 1890, Ahmet Mithat, “مكتبلی و آلایلی ضابطان”, in ضابط [Officer]‎[1], page 83:
      بزم اردولرمزده مكتبلی ضابطانك آلایلی ضابطانه نسبتله موجودی اونبشده بر نسبتنده اولدیغنی خبرویرمش ایدك.
      Bizim ordularımızda mektebli zabitanın alaylı zabitana nisbetile mevcudu onbeşte bir nisbetinde olduğunu haber vermiş idik.
      (please add an English translation of this quotation)

Descendants

  • Turkish: alaylı

Further reading

This article is issued from Wiktionary. The text is available under Creative Commons Attribution-Share Alike 4.0 unless otherwise noted. Additional terms may apply for the media files.