أبهم

Arabic

Root
ب ه م (b h m)
5 terms

Verb

أَبْهَمَ • (ʔabhama) IV (non-past يُبْهِمُ (yubhimu), verbal noun إِبْهَام (ʔibhām))

  1. to make obscure, doubtful or ambiguous
  2. to shut or lock (a door)
  3. to be so
  4. to conceal
  5. to avert

Conjugation

Conjugation of أَبْهَمَ (IV, sound, full passive, verbal noun إِبْهَام)
verbal noun
الْمَصْدَر
إِبْهَام
ʔibhām
active participle
اِسْم الْفَاعِل
مُبْهِم
mubhim
passive participle
اِسْم الْمَفْعُول
مُبْهَم
mubham
active voice
الْفِعْل الْمَعْلُوم
singular
الْمُفْرَد
dual
الْمُثَنَّى
plural
الْجَمْع
1st person
الْمُتَكَلِّم
2nd person
الْمُخَاطَب
3rd person
الْغَائِب
2nd person
الْمُخَاطَب
3rd person
الْغَائِب
1st person
الْمُتَكَلِّم
2nd person
الْمُخَاطَب
3rd person
الْغَائِب
past (perfect) indicative
الْمَاضِي
m أَبْهَمْتُ
ʔabhamtu
أَبْهَمْتَ
ʔabhamta
أَبْهَمَ
ʔabhama
أَبْهَمْتُمَا
ʔabhamtumā
أَبْهَمَا
ʔabhamā
أَبْهَمْنَا
ʔabhamnā
أَبْهَمْتُمْ
ʔabhamtum
أَبْهَمُوا
ʔabhamū
f أَبْهَمْتِ
ʔabhamti
أَبْهَمَتْ
ʔabhamat
أَبْهَمَتَا
ʔabhamatā
أَبْهَمْتُنَّ
ʔabhamtunna
أَبْهَمْنَ
ʔabhamna
non-past (imperfect) indicative
الْمُضَارِع الْمَرْفُوع
m أُبْهِمُ
ʔubhimu
تُبْهِمُ
tubhimu
يُبْهِمُ
yubhimu
تُبْهِمَانِ
tubhimāni
يُبْهِمَانِ
yubhimāni
نُبْهِمُ
nubhimu
تُبْهِمُونَ
tubhimūna
يُبْهِمُونَ
yubhimūna
f تُبْهِمِينَ
tubhimīna
تُبْهِمُ
tubhimu
تُبْهِمَانِ
tubhimāni
تُبْهِمْنَ
tubhimna
يُبْهِمْنَ
yubhimna
subjunctive
الْمُضَارِع الْمَنْصُوب
m أُبْهِمَ
ʔubhima
تُبْهِمَ
tubhima
يُبْهِمَ
yubhima
تُبْهِمَا
tubhimā
يُبْهِمَا
yubhimā
نُبْهِمَ
nubhima
تُبْهِمُوا
tubhimū
يُبْهِمُوا
yubhimū
f تُبْهِمِي
tubhimī
تُبْهِمَ
tubhima
تُبْهِمَا
tubhimā
تُبْهِمْنَ
tubhimna
يُبْهِمْنَ
yubhimna
jussive
الْمُضَارِع الْمَجْزُوم
m أُبْهِمْ
ʔubhim
تُبْهِمْ
tubhim
يُبْهِمْ
yubhim
تُبْهِمَا
tubhimā
يُبْهِمَا
yubhimā
نُبْهِمْ
nubhim
تُبْهِمُوا
tubhimū
يُبْهِمُوا
yubhimū
f تُبْهِمِي
tubhimī
تُبْهِمْ
tubhim
تُبْهِمَا
tubhimā
تُبْهِمْنَ
tubhimna
يُبْهِمْنَ
yubhimna
imperative
الْأَمْر
m أَبْهِمْ
ʔabhim
أَبْهِمَا
ʔabhimā
أَبْهِمُوا
ʔabhimū
f أَبْهِمِي
ʔabhimī
أَبْهِمْنَ
ʔabhimna
passive voice
الْفِعْل الْمَجْهُول
singular
الْمُفْرَد
dual
الْمُثَنَّى
plural
الْجَمْع
1st person
الْمُتَكَلِّم
2nd person
الْمُخَاطَب
3rd person
الْغَائِب
2nd person
الْمُخَاطَب
3rd person
الْغَائِب
1st person
الْمُتَكَلِّم
2nd person
الْمُخَاطَب
3rd person
الْغَائِب
past (perfect) indicative
الْمَاضِي
m أُبْهِمْتُ
ʔubhimtu
أُبْهِمْتَ
ʔubhimta
أُبْهِمَ
ʔubhima
أُبْهِمْتُمَا
ʔubhimtumā
أُبْهِمَا
ʔubhimā
أُبْهِمْنَا
ʔubhimnā
أُبْهِمْتُمْ
ʔubhimtum
أُبْهِمُوا
ʔubhimū
f أُبْهِمْتِ
ʔubhimti
أُبْهِمَتْ
ʔubhimat
أُبْهِمَتَا
ʔubhimatā
أُبْهِمْتُنَّ
ʔubhimtunna
أُبْهِمْنَ
ʔubhimna
non-past (imperfect) indicative
الْمُضَارِع الْمَرْفُوع
m أُبْهَمُ
ʔubhamu
تُبْهَمُ
tubhamu
يُبْهَمُ
yubhamu
تُبْهَمَانِ
tubhamāni
يُبْهَمَانِ
yubhamāni
نُبْهَمُ
nubhamu
تُبْهَمُونَ
tubhamūna
يُبْهَمُونَ
yubhamūna
f تُبْهَمِينَ
tubhamīna
تُبْهَمُ
tubhamu
تُبْهَمَانِ
tubhamāni
تُبْهَمْنَ
tubhamna
يُبْهَمْنَ
yubhamna
subjunctive
الْمُضَارِع الْمَنْصُوب
m أُبْهَمَ
ʔubhama
تُبْهَمَ
tubhama
يُبْهَمَ
yubhama
تُبْهَمَا
tubhamā
يُبْهَمَا
yubhamā
نُبْهَمَ
nubhama
تُبْهَمُوا
tubhamū
يُبْهَمُوا
yubhamū
f تُبْهَمِي
tubhamī
تُبْهَمَ
tubhama
تُبْهَمَا
tubhamā
تُبْهَمْنَ
tubhamna
يُبْهَمْنَ
yubhamna
jussive
الْمُضَارِع الْمَجْزُوم
m أُبْهَمْ
ʔubham
تُبْهَمْ
tubham
يُبْهَمْ
yubham
تُبْهَمَا
tubhamā
يُبْهَمَا
yubhamā
نُبْهَمْ
nubham
تُبْهَمُوا
tubhamū
يُبْهَمُوا
yubhamū
f تُبْهَمِي
tubhamī
تُبْهَمْ
tubham
تُبْهَمَا
tubhamā
تُبْهَمْنَ
tubhamna
يُبْهَمْنَ
yubhamna

References