أخبر

Arabic

Etymology 1.1

Root
خ ب ر (ḵ b r)
11 terms

Pronunciation

  • IPA(key): /ʔax.ba.ra/

Verb

أَخْبَرَ • (ʔaḵbara) IV (non-past يُخْبِرُ (yuḵbiru), verbal noun إِخْبَار (ʔiḵbār))

  1. to notify, to advise, to apprise, to inform
    • a. 828 C.E., أَبُو اَلْعَتَاهِيةَ [ʔabū l-ʕatāhiyata], (Please provide the book title or journal name):
      فَيَا لَيْتَ الشَّبَابَ يَعُود يَوْمًا / فَأُخْبِرُهُ بِمَا فَعَلَ الْمَشِيبُ
      fayā layta š-šabāba yaʕūd yawman / faʔuḵbiruhu bimā faʕala l-mašību
      (please add an English translation of this quotation)
  2. to communicate, to report
Conjugation
Conjugation of أَخْبَرَ (IV, sound, full passive, verbal noun إِخْبَار)
verbal noun
الْمَصْدَر
إِخْبَار
ʔiḵbār
active participle
اِسْم الْفَاعِل
مُخْبِر
muḵbir
passive participle
اِسْم الْمَفْعُول
مُخْبَر
muḵbar
active voice
الْفِعْل الْمَعْلُوم
singular
الْمُفْرَد
dual
الْمُثَنَّى
plural
الْجَمْع
1st person
الْمُتَكَلِّم
2nd person
الْمُخَاطَب
3rd person
الْغَائِب
2nd person
الْمُخَاطَب
3rd person
الْغَائِب
1st person
الْمُتَكَلِّم
2nd person
الْمُخَاطَب
3rd person
الْغَائِب
past (perfect) indicative
الْمَاضِي
m أَخْبَرْتُ
ʔaḵbartu
أَخْبَرْتَ
ʔaḵbarta
أَخْبَرَ
ʔaḵbara
أَخْبَرْتُمَا
ʔaḵbartumā
أَخْبَرَا
ʔaḵbarā
أَخْبَرْنَا
ʔaḵbarnā
أَخْبَرْتُمْ
ʔaḵbartum
أَخْبَرُوا
ʔaḵbarū
f أَخْبَرْتِ
ʔaḵbarti
أَخْبَرَتْ
ʔaḵbarat
أَخْبَرَتَا
ʔaḵbaratā
أَخْبَرْتُنَّ
ʔaḵbartunna
أَخْبَرْنَ
ʔaḵbarna
non-past (imperfect) indicative
الْمُضَارِع الْمَرْفُوع
m أُخْبِرُ
ʔuḵbiru
تُخْبِرُ
tuḵbiru
يُخْبِرُ
yuḵbiru
تُخْبِرَانِ
tuḵbirāni
يُخْبِرَانِ
yuḵbirāni
نُخْبِرُ
nuḵbiru
تُخْبِرُونَ
tuḵbirūna
يُخْبِرُونَ
yuḵbirūna
f تُخْبِرِينَ
tuḵbirīna
تُخْبِرُ
tuḵbiru
تُخْبِرَانِ
tuḵbirāni
تُخْبِرْنَ
tuḵbirna
يُخْبِرْنَ
yuḵbirna
subjunctive
الْمُضَارِع الْمَنْصُوب
m أُخْبِرَ
ʔuḵbira
تُخْبِرَ
tuḵbira
يُخْبِرَ
yuḵbira
تُخْبِرَا
tuḵbirā
يُخْبِرَا
yuḵbirā
نُخْبِرَ
nuḵbira
تُخْبِرُوا
tuḵbirū
يُخْبِرُوا
yuḵbirū
f تُخْبِرِي
tuḵbirī
تُخْبِرَ
tuḵbira
تُخْبِرَا
tuḵbirā
تُخْبِرْنَ
tuḵbirna
يُخْبِرْنَ
yuḵbirna
jussive
الْمُضَارِع الْمَجْزُوم
m أُخْبِرْ
ʔuḵbir
تُخْبِرْ
tuḵbir
يُخْبِرْ
yuḵbir
تُخْبِرَا
tuḵbirā
يُخْبِرَا
yuḵbirā
نُخْبِرْ
nuḵbir
تُخْبِرُوا
tuḵbirū
يُخْبِرُوا
yuḵbirū
f تُخْبِرِي
tuḵbirī
تُخْبِرْ
tuḵbir
تُخْبِرَا
tuḵbirā
تُخْبِرْنَ
tuḵbirna
يُخْبِرْنَ
yuḵbirna
imperative
الْأَمْر
m أَخْبِرْ
ʔaḵbir
أَخْبِرَا
ʔaḵbirā
أَخْبِرُوا
ʔaḵbirū
f أَخْبِرِي
ʔaḵbirī
أَخْبِرْنَ
ʔaḵbirna
passive voice
الْفِعْل الْمَجْهُول
singular
الْمُفْرَد
dual
الْمُثَنَّى
plural
الْجَمْع
1st person
الْمُتَكَلِّم
2nd person
الْمُخَاطَب
3rd person
الْغَائِب
2nd person
الْمُخَاطَب
3rd person
الْغَائِب
1st person
الْمُتَكَلِّم
2nd person
الْمُخَاطَب
3rd person
الْغَائِب
past (perfect) indicative
الْمَاضِي
m أُخْبِرْتُ
ʔuḵbirtu
أُخْبِرْتَ
ʔuḵbirta
أُخْبِرَ
ʔuḵbira
أُخْبِرْتُمَا
ʔuḵbirtumā
أُخْبِرَا
ʔuḵbirā
أُخْبِرْنَا
ʔuḵbirnā
أُخْبِرْتُمْ
ʔuḵbirtum
أُخْبِرُوا
ʔuḵbirū
f أُخْبِرْتِ
ʔuḵbirti
أُخْبِرَتْ
ʔuḵbirat
أُخْبِرَتَا
ʔuḵbiratā
أُخْبِرْتُنَّ
ʔuḵbirtunna
أُخْبِرْنَ
ʔuḵbirna
non-past (imperfect) indicative
الْمُضَارِع الْمَرْفُوع
m أُخْبَرُ
ʔuḵbaru
تُخْبَرُ
tuḵbaru
يُخْبَرُ
yuḵbaru
تُخْبَرَانِ
tuḵbarāni
يُخْبَرَانِ
yuḵbarāni
نُخْبَرُ
nuḵbaru
تُخْبَرُونَ
tuḵbarūna
يُخْبَرُونَ
yuḵbarūna
f تُخْبَرِينَ
tuḵbarīna
تُخْبَرُ
tuḵbaru
تُخْبَرَانِ
tuḵbarāni
تُخْبَرْنَ
tuḵbarna
يُخْبَرْنَ
yuḵbarna
subjunctive
الْمُضَارِع الْمَنْصُوب
m أُخْبَرَ
ʔuḵbara
تُخْبَرَ
tuḵbara
يُخْبَرَ
yuḵbara
تُخْبَرَا
tuḵbarā
يُخْبَرَا
yuḵbarā
نُخْبَرَ
nuḵbara
تُخْبَرُوا
tuḵbarū
يُخْبَرُوا
yuḵbarū
f تُخْبَرِي
tuḵbarī
تُخْبَرَ
tuḵbara
تُخْبَرَا
tuḵbarā
تُخْبَرْنَ
tuḵbarna
يُخْبَرْنَ
yuḵbarna
jussive
الْمُضَارِع الْمَجْزُوم
m أُخْبَرْ
ʔuḵbar
تُخْبَرْ
tuḵbar
يُخْبَرْ
yuḵbar
تُخْبَرَا
tuḵbarā
يُخْبَرَا
yuḵbarā
نُخْبَرْ
nuḵbar
تُخْبَرُوا
tuḵbarū
يُخْبَرُوا
yuḵbarū
f تُخْبَرِي
tuḵbarī
تُخْبَرْ
tuḵbar
تُخْبَرَا
tuḵbarā
تُخْبَرْنَ
tuḵbarna
يُخْبَرْنَ
yuḵbarna

References

  • Wehr, Hans (1979) “خبر”, in J. Milton Cowan, editor, A Dictionary of Modern Written Arabic, 4th edition, Ithaca, NY: Spoken Language Services, →ISBN

Etymology 1.2

Verb

أخبر (form I)

  1. أَخْبُرُ (ʔaḵburu) /ʔax.bu.ru/: first-person singular non-past active indicative of خَبَرَ (ḵabara) and خَبُرَ (ḵabura)
  2. أُخْبَرُ (ʔuḵbaru) /ʔux.ba.ru/: first-person singular non-past passive indicative of خَبَرَ (ḵabara) and خَبُرَ (ḵabura)
  3. أَخْبُرَ (ʔaḵbura) /ʔax.bu.ra/: first-person singular non-past active subjunctive of خَبَرَ (ḵabara) and خَبُرَ (ḵabura)
  4. أُخْبَرَ (ʔuḵbara) /ʔux.ba.ra/: first-person singular non-past passive subjunctive of خَبَرَ (ḵabara) and خَبُرَ (ḵabura)
  5. أَخْبُرْ (ʔaḵbur) /ʔax.bur/: first-person singular non-past active jussive of خَبَرَ (ḵabara) and خَبُرَ (ḵabura)
  6. أُخْبَرْ (ʔuḵbar) /ʔux.bar/: first-person singular non-past passive jussive of خَبَرَ (ḵabara) and خَبُرَ (ḵabura)

Etymology 1.3

Verb

أخبر (form II)

  1. أُخَبِّرُ (ʔuḵabbiru) /ʔu.xab.bi.ru/: first-person singular non-past active indicative of خَبَّرَ (ḵabbara)
  2. أُخَبَّرُ (ʔuḵabbaru) /ʔu.xab.ba.ru/: first-person singular non-past passive indicative of خَبَّرَ (ḵabbara)
  3. أُخَبِّرَ (ʔuḵabbira) /ʔu.xab.bi.ra/: first-person singular non-past active subjunctive of خَبَّرَ (ḵabbara)
  4. أُخَبَّرَ (ʔuḵabbara) /ʔu.xab.ba.ra/: first-person singular non-past passive subjunctive of خَبَّرَ (ḵabbara)
  5. أُخَبِّرْ (ʔuḵabbir) /ʔu.xab.bir/: first-person singular non-past active jussive of خَبَّرَ (ḵabbara)
  6. أُخَبَّرْ (ʔuḵabbar) /ʔu.xab.bar/: first-person singular non-past passive jussive of خَبَّرَ (ḵabbara)