أخطف

See also: اخطف

Arabic

Root
خ ط ف (ḵ ṭ f)
6 terms

Etymology 1.1

Verb

أَخْطَفَ • (ʔaḵṭafa) IV (non-past يُخْطِفُ (yuḵṭifu), verbal noun إِخْطَاف (ʔiḵṭāf))

  1. to seize, to take, to carry off by force
    • أَخْطَفَ لِى مِنْ حَدِيثِهِ شَيْئًا ثُمَّ سَكَتَ
      He cut short somewhat his narrative to me, and then fell silent.
  2. to miss (when shooting at prey)
Conjugation
Conjugation of أَخْطَفَ (IV, sound, full passive, verbal noun إِخْطَاف)
verbal noun
الْمَصْدَر
إِخْطَاف
ʔiḵṭāf
active participle
اِسْم الْفَاعِل
مُخْطِف
muḵṭif
passive participle
اِسْم الْمَفْعُول
مُخْطَف
muḵṭaf
active voice
الْفِعْل الْمَعْلُوم
singular
الْمُفْرَد
dual
الْمُثَنَّى
plural
الْجَمْع
1st person
الْمُتَكَلِّم
2nd person
الْمُخَاطَب
3rd person
الْغَائِب
2nd person
الْمُخَاطَب
3rd person
الْغَائِب
1st person
الْمُتَكَلِّم
2nd person
الْمُخَاطَب
3rd person
الْغَائِب
past (perfect) indicative
الْمَاضِي
m أَخْطَفْتُ
ʔaḵṭaftu
أَخْطَفْتَ
ʔaḵṭafta
أَخْطَفَ
ʔaḵṭafa
أَخْطَفْتُمَا
ʔaḵṭaftumā
أَخْطَفَا
ʔaḵṭafā
أَخْطَفْنَا
ʔaḵṭafnā
أَخْطَفْتُمْ
ʔaḵṭaftum
أَخْطَفُوا
ʔaḵṭafū
f أَخْطَفْتِ
ʔaḵṭafti
أَخْطَفَتْ
ʔaḵṭafat
أَخْطَفَتَا
ʔaḵṭafatā
أَخْطَفْتُنَّ
ʔaḵṭaftunna
أَخْطَفْنَ
ʔaḵṭafna
non-past (imperfect) indicative
الْمُضَارِع الْمَرْفُوع
m أُخْطِفُ
ʔuḵṭifu
تُخْطِفُ
tuḵṭifu
يُخْطِفُ
yuḵṭifu
تُخْطِفَانِ
tuḵṭifāni
يُخْطِفَانِ
yuḵṭifāni
نُخْطِفُ
nuḵṭifu
تُخْطِفُونَ
tuḵṭifūna
يُخْطِفُونَ
yuḵṭifūna
f تُخْطِفِينَ
tuḵṭifīna
تُخْطِفُ
tuḵṭifu
تُخْطِفَانِ
tuḵṭifāni
تُخْطِفْنَ
tuḵṭifna
يُخْطِفْنَ
yuḵṭifna
subjunctive
الْمُضَارِع الْمَنْصُوب
m أُخْطِفَ
ʔuḵṭifa
تُخْطِفَ
tuḵṭifa
يُخْطِفَ
yuḵṭifa
تُخْطِفَا
tuḵṭifā
يُخْطِفَا
yuḵṭifā
نُخْطِفَ
nuḵṭifa
تُخْطِفُوا
tuḵṭifū
يُخْطِفُوا
yuḵṭifū
f تُخْطِفِي
tuḵṭifī
تُخْطِفَ
tuḵṭifa
تُخْطِفَا
tuḵṭifā
تُخْطِفْنَ
tuḵṭifna
يُخْطِفْنَ
yuḵṭifna
jussive
الْمُضَارِع الْمَجْزُوم
m أُخْطِفْ
ʔuḵṭif
تُخْطِفْ
tuḵṭif
يُخْطِفْ
yuḵṭif
تُخْطِفَا
tuḵṭifā
يُخْطِفَا
yuḵṭifā
نُخْطِفْ
nuḵṭif
تُخْطِفُوا
tuḵṭifū
يُخْطِفُوا
yuḵṭifū
f تُخْطِفِي
tuḵṭifī
تُخْطِفْ
tuḵṭif
تُخْطِفَا
tuḵṭifā
تُخْطِفْنَ
tuḵṭifna
يُخْطِفْنَ
yuḵṭifna
imperative
الْأَمْر
m أَخْطِفْ
ʔaḵṭif
أَخْطِفَا
ʔaḵṭifā
أَخْطِفُوا
ʔaḵṭifū
f أَخْطِفِي
ʔaḵṭifī
أَخْطِفْنَ
ʔaḵṭifna
passive voice
الْفِعْل الْمَجْهُول
singular
الْمُفْرَد
dual
الْمُثَنَّى
plural
الْجَمْع
1st person
الْمُتَكَلِّم
2nd person
الْمُخَاطَب
3rd person
الْغَائِب
2nd person
الْمُخَاطَب
3rd person
الْغَائِب
1st person
الْمُتَكَلِّم
2nd person
الْمُخَاطَب
3rd person
الْغَائِب
past (perfect) indicative
الْمَاضِي
m أُخْطِفْتُ
ʔuḵṭiftu
أُخْطِفْتَ
ʔuḵṭifta
أُخْطِفَ
ʔuḵṭifa
أُخْطِفْتُمَا
ʔuḵṭiftumā
أُخْطِفَا
ʔuḵṭifā
أُخْطِفْنَا
ʔuḵṭifnā
أُخْطِفْتُمْ
ʔuḵṭiftum
أُخْطِفُوا
ʔuḵṭifū
f أُخْطِفْتِ
ʔuḵṭifti
أُخْطِفَتْ
ʔuḵṭifat
أُخْطِفَتَا
ʔuḵṭifatā
أُخْطِفْتُنَّ
ʔuḵṭiftunna
أُخْطِفْنَ
ʔuḵṭifna
non-past (imperfect) indicative
الْمُضَارِع الْمَرْفُوع
m أُخْطَفُ
ʔuḵṭafu
تُخْطَفُ
tuḵṭafu
يُخْطَفُ
yuḵṭafu
تُخْطَفَانِ
tuḵṭafāni
يُخْطَفَانِ
yuḵṭafāni
نُخْطَفُ
nuḵṭafu
تُخْطَفُونَ
tuḵṭafūna
يُخْطَفُونَ
yuḵṭafūna
f تُخْطَفِينَ
tuḵṭafīna
تُخْطَفُ
tuḵṭafu
تُخْطَفَانِ
tuḵṭafāni
تُخْطَفْنَ
tuḵṭafna
يُخْطَفْنَ
yuḵṭafna
subjunctive
الْمُضَارِع الْمَنْصُوب
m أُخْطَفَ
ʔuḵṭafa
تُخْطَفَ
tuḵṭafa
يُخْطَفَ
yuḵṭafa
تُخْطَفَا
tuḵṭafā
يُخْطَفَا
yuḵṭafā
نُخْطَفَ
nuḵṭafa
تُخْطَفُوا
tuḵṭafū
يُخْطَفُوا
yuḵṭafū
f تُخْطَفِي
tuḵṭafī
تُخْطَفَ
tuḵṭafa
تُخْطَفَا
tuḵṭafā
تُخْطَفْنَ
tuḵṭafna
يُخْطَفْنَ
yuḵṭafna
jussive
الْمُضَارِع الْمَجْزُوم
m أُخْطَفْ
ʔuḵṭaf
تُخْطَفْ
tuḵṭaf
يُخْطَفْ
yuḵṭaf
تُخْطَفَا
tuḵṭafā
يُخْطَفَا
yuḵṭafā
نُخْطَفْ
nuḵṭaf
تُخْطَفُوا
tuḵṭafū
يُخْطَفُوا
yuḵṭafū
f تُخْطَفِي
tuḵṭafī
تُخْطَفْ
tuḵṭaf
تُخْطَفَا
tuḵṭafā
تُخْطَفْنَ
tuḵṭafna
يُخْطَفْنَ
yuḵṭafna

Etymology 1.2

Verb

أخطف (form I)

  1. أَخْطَفُ (ʔaḵṭafu) /ʔax.tˤa.fu/: first-person singular non-past active indicative of خَطِفَ (ḵaṭifa)
  2. أُخْطَفُ (ʔuḵṭafu) /ʔux.tˤa.fu/: first-person singular non-past passive indicative of خَطِفَ (ḵaṭifa) and خَطَفَ (ḵaṭafa)
  3. أَخْطَفَ (ʔaḵṭafa) /ʔax.tˤa.fa/: first-person singular non-past active subjunctive of خَطِفَ (ḵaṭifa)
  4. أُخْطَفَ (ʔuḵṭafa) /ʔux.tˤa.fa/: first-person singular non-past passive subjunctive of خَطِفَ (ḵaṭifa) and خَطَفَ (ḵaṭafa)
  5. أَخْطَفْ (ʔaḵṭaf) /ʔax.tˤaf/: first-person singular non-past active jussive of خَطِفَ (ḵaṭifa)
  6. أُخْطَفْ (ʔuḵṭaf) /ʔux.tˤaf/: first-person singular non-past passive jussive of خَطِفَ (ḵaṭifa) and خَطَفَ (ḵaṭafa)
  7. أَخْطِفُ (ʔaḵṭifu) /ʔax.tˤi.fu/: first-person singular non-past active indicative of خَطَفَ (ḵaṭafa)
  8. أَخْطِفَ (ʔaḵṭifa) /ʔax.tˤi.fa/: first-person singular non-past active subjunctive of خَطَفَ (ḵaṭafa)
  9. أَخْطِفْ (ʔaḵṭif) /ʔax.tˤif/: first-person singular non-past active jussive of خَطَفَ (ḵaṭafa)