أخمر

Arabic

Etymology 1

Root
خ م ر (ḵ m r)
13 terms

Verb

أَخْمَرَ • (ʔaḵmara) IV (non-past يُخْمِرُ (yuḵmiru), verbal noun إِخْمَار (ʔiḵmār))

  1. to leaven, to cause to rise (of dough)
  2. to ferment
Conjugation
Conjugation of أَخْمَرَ (IV, sound, full passive, verbal noun إِخْمَار)
verbal noun
الْمَصْدَر
إِخْمَار
ʔiḵmār
active participle
اِسْم الْفَاعِل
مُخْمِر
muḵmir
passive participle
اِسْم الْمَفْعُول
مُخْمَر
muḵmar
active voice
الْفِعْل الْمَعْلُوم
singular
الْمُفْرَد
dual
الْمُثَنَّى
plural
الْجَمْع
1st person
الْمُتَكَلِّم
2nd person
الْمُخَاطَب
3rd person
الْغَائِب
2nd person
الْمُخَاطَب
3rd person
الْغَائِب
1st person
الْمُتَكَلِّم
2nd person
الْمُخَاطَب
3rd person
الْغَائِب
past (perfect) indicative
الْمَاضِي
m أَخْمَرْتُ
ʔaḵmartu
أَخْمَرْتَ
ʔaḵmarta
أَخْمَرَ
ʔaḵmara
أَخْمَرْتُمَا
ʔaḵmartumā
أَخْمَرَا
ʔaḵmarā
أَخْمَرْنَا
ʔaḵmarnā
أَخْمَرْتُمْ
ʔaḵmartum
أَخْمَرُوا
ʔaḵmarū
f أَخْمَرْتِ
ʔaḵmarti
أَخْمَرَتْ
ʔaḵmarat
أَخْمَرَتَا
ʔaḵmaratā
أَخْمَرْتُنَّ
ʔaḵmartunna
أَخْمَرْنَ
ʔaḵmarna
non-past (imperfect) indicative
الْمُضَارِع الْمَرْفُوع
m أُخْمِرُ
ʔuḵmiru
تُخْمِرُ
tuḵmiru
يُخْمِرُ
yuḵmiru
تُخْمِرَانِ
tuḵmirāni
يُخْمِرَانِ
yuḵmirāni
نُخْمِرُ
nuḵmiru
تُخْمِرُونَ
tuḵmirūna
يُخْمِرُونَ
yuḵmirūna
f تُخْمِرِينَ
tuḵmirīna
تُخْمِرُ
tuḵmiru
تُخْمِرَانِ
tuḵmirāni
تُخْمِرْنَ
tuḵmirna
يُخْمِرْنَ
yuḵmirna
subjunctive
الْمُضَارِع الْمَنْصُوب
m أُخْمِرَ
ʔuḵmira
تُخْمِرَ
tuḵmira
يُخْمِرَ
yuḵmira
تُخْمِرَا
tuḵmirā
يُخْمِرَا
yuḵmirā
نُخْمِرَ
nuḵmira
تُخْمِرُوا
tuḵmirū
يُخْمِرُوا
yuḵmirū
f تُخْمِرِي
tuḵmirī
تُخْمِرَ
tuḵmira
تُخْمِرَا
tuḵmirā
تُخْمِرْنَ
tuḵmirna
يُخْمِرْنَ
yuḵmirna
jussive
الْمُضَارِع الْمَجْزُوم
m أُخْمِرْ
ʔuḵmir
تُخْمِرْ
tuḵmir
يُخْمِرْ
yuḵmir
تُخْمِرَا
tuḵmirā
يُخْمِرَا
yuḵmirā
نُخْمِرْ
nuḵmir
تُخْمِرُوا
tuḵmirū
يُخْمِرُوا
yuḵmirū
f تُخْمِرِي
tuḵmirī
تُخْمِرْ
tuḵmir
تُخْمِرَا
tuḵmirā
تُخْمِرْنَ
tuḵmirna
يُخْمِرْنَ
yuḵmirna
imperative
الْأَمْر
m أَخْمِرْ
ʔaḵmir
أَخْمِرَا
ʔaḵmirā
أَخْمِرُوا
ʔaḵmirū
f أَخْمِرِي
ʔaḵmirī
أَخْمِرْنَ
ʔaḵmirna
passive voice
الْفِعْل الْمَجْهُول
singular
الْمُفْرَد
dual
الْمُثَنَّى
plural
الْجَمْع
1st person
الْمُتَكَلِّم
2nd person
الْمُخَاطَب
3rd person
الْغَائِب
2nd person
الْمُخَاطَب
3rd person
الْغَائِب
1st person
الْمُتَكَلِّم
2nd person
الْمُخَاطَب
3rd person
الْغَائِب
past (perfect) indicative
الْمَاضِي
m أُخْمِرْتُ
ʔuḵmirtu
أُخْمِرْتَ
ʔuḵmirta
أُخْمِرَ
ʔuḵmira
أُخْمِرْتُمَا
ʔuḵmirtumā
أُخْمِرَا
ʔuḵmirā
أُخْمِرْنَا
ʔuḵmirnā
أُخْمِرْتُمْ
ʔuḵmirtum
أُخْمِرُوا
ʔuḵmirū
f أُخْمِرْتِ
ʔuḵmirti
أُخْمِرَتْ
ʔuḵmirat
أُخْمِرَتَا
ʔuḵmiratā
أُخْمِرْتُنَّ
ʔuḵmirtunna
أُخْمِرْنَ
ʔuḵmirna
non-past (imperfect) indicative
الْمُضَارِع الْمَرْفُوع
m أُخْمَرُ
ʔuḵmaru
تُخْمَرُ
tuḵmaru
يُخْمَرُ
yuḵmaru
تُخْمَرَانِ
tuḵmarāni
يُخْمَرَانِ
yuḵmarāni
نُخْمَرُ
nuḵmaru
تُخْمَرُونَ
tuḵmarūna
يُخْمَرُونَ
yuḵmarūna
f تُخْمَرِينَ
tuḵmarīna
تُخْمَرُ
tuḵmaru
تُخْمَرَانِ
tuḵmarāni
تُخْمَرْنَ
tuḵmarna
يُخْمَرْنَ
yuḵmarna
subjunctive
الْمُضَارِع الْمَنْصُوب
m أُخْمَرَ
ʔuḵmara
تُخْمَرَ
tuḵmara
يُخْمَرَ
yuḵmara
تُخْمَرَا
tuḵmarā
يُخْمَرَا
yuḵmarā
نُخْمَرَ
nuḵmara
تُخْمَرُوا
tuḵmarū
يُخْمَرُوا
yuḵmarū
f تُخْمَرِي
tuḵmarī
تُخْمَرَ
tuḵmara
تُخْمَرَا
tuḵmarā
تُخْمَرْنَ
tuḵmarna
يُخْمَرْنَ
yuḵmarna
jussive
الْمُضَارِع الْمَجْزُوم
m أُخْمَرْ
ʔuḵmar
تُخْمَرْ
tuḵmar
يُخْمَرْ
yuḵmar
تُخْمَرَا
tuḵmarā
يُخْمَرَا
yuḵmarā
نُخْمَرْ
nuḵmar
تُخْمَرُوا
tuḵmarū
يُخْمَرُوا
yuḵmarū
f تُخْمَرِي
tuḵmarī
تُخْمَرْ
tuḵmar
تُخْمَرَا
tuḵmarā
تُخْمَرْنَ
tuḵmarna
يُخْمَرْنَ
yuḵmarna

Etymology 1.2

Verb

أخمر (form I)

  1. أَخْمُرُ (ʔaḵmuru) /ʔax.mu.ru/: first-person singular non-past active indicative of خَمَرَ (ḵamara)
  2. أُخْمَرُ (ʔuḵmaru) /ʔux.ma.ru/: first-person singular non-past passive indicative of خَمَرَ (ḵamara)
  3. أَخْمُرَ (ʔaḵmura) /ʔax.mu.ra/: first-person singular non-past active subjunctive of خَمَرَ (ḵamara)
  4. أُخْمَرَ (ʔuḵmara) /ʔux.ma.ra/: first-person singular non-past passive subjunctive of خَمَرَ (ḵamara)
  5. أَخْمُرْ (ʔaḵmur) /ʔax.mur/: first-person singular non-past active jussive of خَمَرَ (ḵamara)
  6. أُخْمَرْ (ʔuḵmar) /ʔux.mar/: first-person singular non-past passive jussive of خَمَرَ (ḵamara)

Etymology 1.3

Verb

أخمر (form II)

  1. أُخَمِّرُ (ʔuḵammiru) /ʔu.xam.mi.ru/: first-person singular non-past active indicative of خَمَّرَ (ḵammara)
  2. أُخَمَّرُ (ʔuḵammaru) /ʔu.xam.ma.ru/: first-person singular non-past passive indicative of خَمَّرَ (ḵammara)
  3. أُخَمِّرَ (ʔuḵammira) /ʔu.xam.mi.ra/: first-person singular non-past active subjunctive of خَمَّرَ (ḵammara)
  4. أُخَمَّرَ (ʔuḵammara) /ʔu.xam.ma.ra/: first-person singular non-past passive subjunctive of خَمَّرَ (ḵammara)
  5. أُخَمِّرْ (ʔuḵammir) /ʔu.xam.mir/: first-person singular non-past active jussive of خَمَّرَ (ḵammara)
  6. أُخَمَّرْ (ʔuḵammar) /ʔu.xam.mar/: first-person singular non-past passive jussive of خَمَّرَ (ḵammara)

Etymology 2

Root
خ م ر (ḵ m r)
13 terms

Verb

أَخْمَرَ • (ʔaḵmara) IV (non-past يُخْمِرُ (yuḵmiru), verbal noun إِخْمَار (ʔiḵmār))

  1. to harbor, to entertain
  2. to bear a grudge, to feel resentment
Conjugation
Conjugation of أَخْمَرَ (IV, sound, full passive, verbal noun إِخْمَار)
verbal noun
الْمَصْدَر
إِخْمَار
ʔiḵmār
active participle
اِسْم الْفَاعِل
مُخْمِر
muḵmir
passive participle
اِسْم الْمَفْعُول
مُخْمَر
muḵmar
active voice
الْفِعْل الْمَعْلُوم
singular
الْمُفْرَد
dual
الْمُثَنَّى
plural
الْجَمْع
1st person
الْمُتَكَلِّم
2nd person
الْمُخَاطَب
3rd person
الْغَائِب
2nd person
الْمُخَاطَب
3rd person
الْغَائِب
1st person
الْمُتَكَلِّم
2nd person
الْمُخَاطَب
3rd person
الْغَائِب
past (perfect) indicative
الْمَاضِي
m أَخْمَرْتُ
ʔaḵmartu
أَخْمَرْتَ
ʔaḵmarta
أَخْمَرَ
ʔaḵmara
أَخْمَرْتُمَا
ʔaḵmartumā
أَخْمَرَا
ʔaḵmarā
أَخْمَرْنَا
ʔaḵmarnā
أَخْمَرْتُمْ
ʔaḵmartum
أَخْمَرُوا
ʔaḵmarū
f أَخْمَرْتِ
ʔaḵmarti
أَخْمَرَتْ
ʔaḵmarat
أَخْمَرَتَا
ʔaḵmaratā
أَخْمَرْتُنَّ
ʔaḵmartunna
أَخْمَرْنَ
ʔaḵmarna
non-past (imperfect) indicative
الْمُضَارِع الْمَرْفُوع
m أُخْمِرُ
ʔuḵmiru
تُخْمِرُ
tuḵmiru
يُخْمِرُ
yuḵmiru
تُخْمِرَانِ
tuḵmirāni
يُخْمِرَانِ
yuḵmirāni
نُخْمِرُ
nuḵmiru
تُخْمِرُونَ
tuḵmirūna
يُخْمِرُونَ
yuḵmirūna
f تُخْمِرِينَ
tuḵmirīna
تُخْمِرُ
tuḵmiru
تُخْمِرَانِ
tuḵmirāni
تُخْمِرْنَ
tuḵmirna
يُخْمِرْنَ
yuḵmirna
subjunctive
الْمُضَارِع الْمَنْصُوب
m أُخْمِرَ
ʔuḵmira
تُخْمِرَ
tuḵmira
يُخْمِرَ
yuḵmira
تُخْمِرَا
tuḵmirā
يُخْمِرَا
yuḵmirā
نُخْمِرَ
nuḵmira
تُخْمِرُوا
tuḵmirū
يُخْمِرُوا
yuḵmirū
f تُخْمِرِي
tuḵmirī
تُخْمِرَ
tuḵmira
تُخْمِرَا
tuḵmirā
تُخْمِرْنَ
tuḵmirna
يُخْمِرْنَ
yuḵmirna
jussive
الْمُضَارِع الْمَجْزُوم
m أُخْمِرْ
ʔuḵmir
تُخْمِرْ
tuḵmir
يُخْمِرْ
yuḵmir
تُخْمِرَا
tuḵmirā
يُخْمِرَا
yuḵmirā
نُخْمِرْ
nuḵmir
تُخْمِرُوا
tuḵmirū
يُخْمِرُوا
yuḵmirū
f تُخْمِرِي
tuḵmirī
تُخْمِرْ
tuḵmir
تُخْمِرَا
tuḵmirā
تُخْمِرْنَ
tuḵmirna
يُخْمِرْنَ
yuḵmirna
imperative
الْأَمْر
m أَخْمِرْ
ʔaḵmir
أَخْمِرَا
ʔaḵmirā
أَخْمِرُوا
ʔaḵmirū
f أَخْمِرِي
ʔaḵmirī
أَخْمِرْنَ
ʔaḵmirna
passive voice
الْفِعْل الْمَجْهُول
singular
الْمُفْرَد
dual
الْمُثَنَّى
plural
الْجَمْع
1st person
الْمُتَكَلِّم
2nd person
الْمُخَاطَب
3rd person
الْغَائِب
2nd person
الْمُخَاطَب
3rd person
الْغَائِب
1st person
الْمُتَكَلِّم
2nd person
الْمُخَاطَب
3rd person
الْغَائِب
past (perfect) indicative
الْمَاضِي
m أُخْمِرْتُ
ʔuḵmirtu
أُخْمِرْتَ
ʔuḵmirta
أُخْمِرَ
ʔuḵmira
أُخْمِرْتُمَا
ʔuḵmirtumā
أُخْمِرَا
ʔuḵmirā
أُخْمِرْنَا
ʔuḵmirnā
أُخْمِرْتُمْ
ʔuḵmirtum
أُخْمِرُوا
ʔuḵmirū
f أُخْمِرْتِ
ʔuḵmirti
أُخْمِرَتْ
ʔuḵmirat
أُخْمِرَتَا
ʔuḵmiratā
أُخْمِرْتُنَّ
ʔuḵmirtunna
أُخْمِرْنَ
ʔuḵmirna
non-past (imperfect) indicative
الْمُضَارِع الْمَرْفُوع
m أُخْمَرُ
ʔuḵmaru
تُخْمَرُ
tuḵmaru
يُخْمَرُ
yuḵmaru
تُخْمَرَانِ
tuḵmarāni
يُخْمَرَانِ
yuḵmarāni
نُخْمَرُ
nuḵmaru
تُخْمَرُونَ
tuḵmarūna
يُخْمَرُونَ
yuḵmarūna
f تُخْمَرِينَ
tuḵmarīna
تُخْمَرُ
tuḵmaru
تُخْمَرَانِ
tuḵmarāni
تُخْمَرْنَ
tuḵmarna
يُخْمَرْنَ
yuḵmarna
subjunctive
الْمُضَارِع الْمَنْصُوب
m أُخْمَرَ
ʔuḵmara
تُخْمَرَ
tuḵmara
يُخْمَرَ
yuḵmara
تُخْمَرَا
tuḵmarā
يُخْمَرَا
yuḵmarā
نُخْمَرَ
nuḵmara
تُخْمَرُوا
tuḵmarū
يُخْمَرُوا
yuḵmarū
f تُخْمَرِي
tuḵmarī
تُخْمَرَ
tuḵmara
تُخْمَرَا
tuḵmarā
تُخْمَرْنَ
tuḵmarna
يُخْمَرْنَ
yuḵmarna
jussive
الْمُضَارِع الْمَجْزُوم
m أُخْمَرْ
ʔuḵmar
تُخْمَرْ
tuḵmar
يُخْمَرْ
yuḵmar
تُخْمَرَا
tuḵmarā
يُخْمَرَا
yuḵmarā
نُخْمَرْ
nuḵmar
تُخْمَرُوا
tuḵmarū
يُخْمَرُوا
yuḵmarū
f تُخْمَرِي
tuḵmarī
تُخْمَرْ
tuḵmar
تُخْمَرَا
tuḵmarā
تُخْمَرْنَ
tuḵmarna
يُخْمَرْنَ
yuḵmarna

Etymology 3.1

Verb

أخمر (form I)

  1. أَخْمُرُ (ʔaḵmuru) /ʔax.mu.ru/: first-person singular non-past active indicative of خَمَرَ (ḵamara)
  2. أُخْمَرُ (ʔuḵmaru) /ʔux.ma.ru/: first-person singular non-past passive indicative of خَمَرَ (ḵamara)
  3. أَخْمُرَ (ʔaḵmura) /ʔax.mu.ra/: first-person singular non-past active subjunctive of خَمَرَ (ḵamara)
  4. أُخْمَرَ (ʔuḵmara) /ʔux.ma.ra/: first-person singular non-past passive subjunctive of خَمَرَ (ḵamara)
  5. أَخْمُرْ (ʔaḵmur) /ʔax.mur/: first-person singular non-past active jussive of خَمَرَ (ḵamara)
  6. أُخْمَرْ (ʔuḵmar) /ʔux.mar/: first-person singular non-past passive jussive of خَمَرَ (ḵamara)

Etymology 3.2

Verb

أخمر (form II)

  1. أُخَمِّرُ (ʔuḵammiru) /ʔu.xam.mi.ru/: first-person singular non-past active indicative of خَمَّرَ (ḵammara)
  2. أُخَمَّرُ (ʔuḵammaru) /ʔu.xam.ma.ru/: first-person singular non-past passive indicative of خَمَّرَ (ḵammara)
  3. أُخَمِّرَ (ʔuḵammira) /ʔu.xam.mi.ra/: first-person singular non-past active subjunctive of خَمَّرَ (ḵammara)
  4. أُخَمَّرَ (ʔuḵammara) /ʔu.xam.ma.ra/: first-person singular non-past passive subjunctive of خَمَّرَ (ḵammara)
  5. أُخَمِّرْ (ʔuḵammir) /ʔu.xam.mir/: first-person singular non-past active jussive of خَمَّرَ (ḵammara)
  6. أُخَمَّرْ (ʔuḵammar) /ʔu.xam.mar/: first-person singular non-past passive jussive of خَمَّرَ (ḵammara)