أدرك

Arabic

Root
د ر ك (d r k)
8 terms

Etymology 1.1

Pronunciation

  • IPA(key): /ʔad.ra.ka/

Verb

أَدْرَكَ • (ʔadraka) IV (non-past يُدْرِكُ (yudriku), verbal noun إِدْرَاك (ʔidrāk))

  1. to reach, catch up with, overcome, overtake
    • 609–632 CE, Qur'an, 4:78:
      أَيْنَمَا تَكُونُوا يُدْرِككُّمُ ٱلْمَوْتُ وَلَوْ كُنْتُمْ فِي بُرُوجٍ مُشَيَّدَةٍ
      ʔaynamā takūnū yudrikkumu l-mawtu walaw kuntum fī burūjin mušayyadatin
      Wherever you may be, death will overtake you, even if you should be within towers of lofty construction.
    1. (figuratively) to aid, to help
      أَدْرِكْنِي يَا اللهُʔadriknī yā llāhuhelp me O God
  2. to grasp, to understand, to realize, to comprehend
  3. to reach some age, especially that of maturity
  4. to live to see, be contemporaneous with, be (already or still) alive at some point in time
    وُلِدَ فِي مُنْتَصَفِ ٱلْقَرْنِ ٱلتَّاسِعَ عَشَرَ وَأَدْرَكَ ٱلْحَرْبَ ٱلْعَالَمِيَّةَ ٱلثَّانِيَةَ.
    wulida fī muntaṣafi l-qarni t-tāsiʕa ʕašara waʔadraka l-ḥarba l-ʕālamiyyata ṯ-ṯāniyata.
    He was born in the middle of the 19th century and lived to see World War II.
Conjugation
Conjugation of أَدْرَكَ (IV, sound, full passive, verbal noun إِدْرَاك)
verbal noun
الْمَصْدَر
إِدْرَاك
ʔidrāk
active participle
اِسْم الْفَاعِل
مُدْرِك
mudrik
passive participle
اِسْم الْمَفْعُول
مُدْرَك
mudrak
active voice
الْفِعْل الْمَعْلُوم
singular
الْمُفْرَد
dual
الْمُثَنَّى
plural
الْجَمْع
1st person
الْمُتَكَلِّم
2nd person
الْمُخَاطَب
3rd person
الْغَائِب
2nd person
الْمُخَاطَب
3rd person
الْغَائِب
1st person
الْمُتَكَلِّم
2nd person
الْمُخَاطَب
3rd person
الْغَائِب
past (perfect) indicative
الْمَاضِي
m أَدْرَكْتُ
ʔadraktu
أَدْرَكْتَ
ʔadrakta
أَدْرَكَ
ʔadraka
أَدْرَكْتُمَا
ʔadraktumā
أَدْرَكَا
ʔadrakā
أَدْرَكْنَا
ʔadraknā
أَدْرَكْتُمْ
ʔadraktum
أَدْرَكُوا
ʔadrakū
f أَدْرَكْتِ
ʔadrakti
أَدْرَكَتْ
ʔadrakat
أَدْرَكَتَا
ʔadrakatā
أَدْرَكْتُنَّ
ʔadraktunna
أَدْرَكْنَ
ʔadrakna
non-past (imperfect) indicative
الْمُضَارِع الْمَرْفُوع
m أُدْرِكُ
ʔudriku
تُدْرِكُ
tudriku
يُدْرِكُ
yudriku
تُدْرِكَانِ
tudrikāni
يُدْرِكَانِ
yudrikāni
نُدْرِكُ
nudriku
تُدْرِكُونَ
tudrikūna
يُدْرِكُونَ
yudrikūna
f تُدْرِكِينَ
tudrikīna
تُدْرِكُ
tudriku
تُدْرِكَانِ
tudrikāni
تُدْرِكْنَ
tudrikna
يُدْرِكْنَ
yudrikna
subjunctive
الْمُضَارِع الْمَنْصُوب
m أُدْرِكَ
ʔudrika
تُدْرِكَ
tudrika
يُدْرِكَ
yudrika
تُدْرِكَا
tudrikā
يُدْرِكَا
yudrikā
نُدْرِكَ
nudrika
تُدْرِكُوا
tudrikū
يُدْرِكُوا
yudrikū
f تُدْرِكِي
tudrikī
تُدْرِكَ
tudrika
تُدْرِكَا
tudrikā
تُدْرِكْنَ
tudrikna
يُدْرِكْنَ
yudrikna
jussive
الْمُضَارِع الْمَجْزُوم
m أُدْرِكْ
ʔudrik
تُدْرِكْ
tudrik
يُدْرِكْ
yudrik
تُدْرِكَا
tudrikā
يُدْرِكَا
yudrikā
نُدْرِكْ
nudrik
تُدْرِكُوا
tudrikū
يُدْرِكُوا
yudrikū
f تُدْرِكِي
tudrikī
تُدْرِكْ
tudrik
تُدْرِكَا
tudrikā
تُدْرِكْنَ
tudrikna
يُدْرِكْنَ
yudrikna
imperative
الْأَمْر
m أَدْرِكْ
ʔadrik
أَدْرِكَا
ʔadrikā
أَدْرِكُوا
ʔadrikū
f أَدْرِكِي
ʔadrikī
أَدْرِكْنَ
ʔadrikna
passive voice
الْفِعْل الْمَجْهُول
singular
الْمُفْرَد
dual
الْمُثَنَّى
plural
الْجَمْع
1st person
الْمُتَكَلِّم
2nd person
الْمُخَاطَب
3rd person
الْغَائِب
2nd person
الْمُخَاطَب
3rd person
الْغَائِب
1st person
الْمُتَكَلِّم
2nd person
الْمُخَاطَب
3rd person
الْغَائِب
past (perfect) indicative
الْمَاضِي
m أُدْرِكْتُ
ʔudriktu
أُدْرِكْتَ
ʔudrikta
أُدْرِكَ
ʔudrika
أُدْرِكْتُمَا
ʔudriktumā
أُدْرِكَا
ʔudrikā
أُدْرِكْنَا
ʔudriknā
أُدْرِكْتُمْ
ʔudriktum
أُدْرِكُوا
ʔudrikū
f أُدْرِكْتِ
ʔudrikti
أُدْرِكَتْ
ʔudrikat
أُدْرِكَتَا
ʔudrikatā
أُدْرِكْتُنَّ
ʔudriktunna
أُدْرِكْنَ
ʔudrikna
non-past (imperfect) indicative
الْمُضَارِع الْمَرْفُوع
m أُدْرَكُ
ʔudraku
تُدْرَكُ
tudraku
يُدْرَكُ
yudraku
تُدْرَكَانِ
tudrakāni
يُدْرَكَانِ
yudrakāni
نُدْرَكُ
nudraku
تُدْرَكُونَ
tudrakūna
يُدْرَكُونَ
yudrakūna
f تُدْرَكِينَ
tudrakīna
تُدْرَكُ
tudraku
تُدْرَكَانِ
tudrakāni
تُدْرَكْنَ
tudrakna
يُدْرَكْنَ
yudrakna
subjunctive
الْمُضَارِع الْمَنْصُوب
m أُدْرَكَ
ʔudraka
تُدْرَكَ
tudraka
يُدْرَكَ
yudraka
تُدْرَكَا
tudrakā
يُدْرَكَا
yudrakā
نُدْرَكَ
nudraka
تُدْرَكُوا
tudrakū
يُدْرَكُوا
yudrakū
f تُدْرَكِي
tudrakī
تُدْرَكَ
tudraka
تُدْرَكَا
tudrakā
تُدْرَكْنَ
tudrakna
يُدْرَكْنَ
yudrakna
jussive
الْمُضَارِع الْمَجْزُوم
m أُدْرَكْ
ʔudrak
تُدْرَكْ
tudrak
يُدْرَكْ
yudrak
تُدْرَكَا
tudrakā
يُدْرَكَا
yudrakā
نُدْرَكْ
nudrak
تُدْرَكُوا
tudrakū
يُدْرَكُوا
yudrakū
f تُدْرَكِي
tudrakī
تُدْرَكْ
tudrak
تُدْرَكَا
tudrakā
تُدْرَكْنَ
tudrakna
يُدْرَكْنَ
yudrakna

Etymology 1.2

See the etymology of the corresponding lemma form.

Verb

أدرك (form II)

  1. أُدَرِّكُ (ʔudarriku) /ʔu.dar.ri.ku/: first-person singular non-past active indicative of دَرَّكَ (darraka)
  2. أُدَرِّكَ (ʔudarrika) /ʔu.dar.ri.ka/: first-person singular non-past active subjunctive of دَرَّكَ (darraka)
  3. أُدَرِّكْ (ʔudarrik) /ʔu.dar.rik/: first-person singular non-past active jussive of دَرَّكَ (darraka)