أرتب

See also: ارتب, أربب, and اربب

Arabic

Etymology 1.1

Root
ر ت ب (r t b)
9 terms

Verb

أَرْتَبَ • (ʔartaba) IV (non-past يُرْتِبُ (yurtibu), verbal noun إِرْتَاب (ʔirtāb))

  1. to cause to be steady, balanced, fixed, firm, stationary
  2. to cause one's ankles to be raised, to stand on the balls of one's feet, to balance, to make firm one's footing
Conjugation
Conjugation of أَرْتَبَ (IV, sound, full passive, verbal noun إِرْتَاب)
verbal noun
الْمَصْدَر
إِرْتَاب
ʔirtāb
active participle
اِسْم الْفَاعِل
مُرْتِب
murtib
passive participle
اِسْم الْمَفْعُول
مُرْتَب
murtab
active voice
الْفِعْل الْمَعْلُوم
singular
الْمُفْرَد
dual
الْمُثَنَّى
plural
الْجَمْع
1st person
الْمُتَكَلِّم
2nd person
الْمُخَاطَب
3rd person
الْغَائِب
2nd person
الْمُخَاطَب
3rd person
الْغَائِب
1st person
الْمُتَكَلِّم
2nd person
الْمُخَاطَب
3rd person
الْغَائِب
past (perfect) indicative
الْمَاضِي
m أَرْتَبْتُ
ʔartabtu
أَرْتَبْتَ
ʔartabta
أَرْتَبَ
ʔartaba
أَرْتَبْتُمَا
ʔartabtumā
أَرْتَبَا
ʔartabā
أَرْتَبْنَا
ʔartabnā
أَرْتَبْتُمْ
ʔartabtum
أَرْتَبُوا
ʔartabū
f أَرْتَبْتِ
ʔartabti
أَرْتَبَتْ
ʔartabat
أَرْتَبَتَا
ʔartabatā
أَرْتَبْتُنَّ
ʔartabtunna
أَرْتَبْنَ
ʔartabna
non-past (imperfect) indicative
الْمُضَارِع الْمَرْفُوع
m أُرْتِبُ
ʔurtibu
تُرْتِبُ
turtibu
يُرْتِبُ
yurtibu
تُرْتِبَانِ
turtibāni
يُرْتِبَانِ
yurtibāni
نُرْتِبُ
nurtibu
تُرْتِبُونَ
turtibūna
يُرْتِبُونَ
yurtibūna
f تُرْتِبِينَ
turtibīna
تُرْتِبُ
turtibu
تُرْتِبَانِ
turtibāni
تُرْتِبْنَ
turtibna
يُرْتِبْنَ
yurtibna
subjunctive
الْمُضَارِع الْمَنْصُوب
m أُرْتِبَ
ʔurtiba
تُرْتِبَ
turtiba
يُرْتِبَ
yurtiba
تُرْتِبَا
turtibā
يُرْتِبَا
yurtibā
نُرْتِبَ
nurtiba
تُرْتِبُوا
turtibū
يُرْتِبُوا
yurtibū
f تُرْتِبِي
turtibī
تُرْتِبَ
turtiba
تُرْتِبَا
turtibā
تُرْتِبْنَ
turtibna
يُرْتِبْنَ
yurtibna
jussive
الْمُضَارِع الْمَجْزُوم
m أُرْتِبْ
ʔurtib
تُرْتِبْ
turtib
يُرْتِبْ
yurtib
تُرْتِبَا
turtibā
يُرْتِبَا
yurtibā
نُرْتِبْ
nurtib
تُرْتِبُوا
turtibū
يُرْتِبُوا
yurtibū
f تُرْتِبِي
turtibī
تُرْتِبْ
turtib
تُرْتِبَا
turtibā
تُرْتِبْنَ
turtibna
يُرْتِبْنَ
yurtibna
imperative
الْأَمْر
m أَرْتِبْ
ʔartib
أَرْتِبَا
ʔartibā
أَرْتِبُوا
ʔartibū
f أَرْتِبِي
ʔartibī
أَرْتِبْنَ
ʔartibna
passive voice
الْفِعْل الْمَجْهُول
singular
الْمُفْرَد
dual
الْمُثَنَّى
plural
الْجَمْع
1st person
الْمُتَكَلِّم
2nd person
الْمُخَاطَب
3rd person
الْغَائِب
2nd person
الْمُخَاطَب
3rd person
الْغَائِب
1st person
الْمُتَكَلِّم
2nd person
الْمُخَاطَب
3rd person
الْغَائِب
past (perfect) indicative
الْمَاضِي
m أُرْتِبْتُ
ʔurtibtu
أُرْتِبْتَ
ʔurtibta
أُرْتِبَ
ʔurtiba
أُرْتِبْتُمَا
ʔurtibtumā
أُرْتِبَا
ʔurtibā
أُرْتِبْنَا
ʔurtibnā
أُرْتِبْتُمْ
ʔurtibtum
أُرْتِبُوا
ʔurtibū
f أُرْتِبْتِ
ʔurtibti
أُرْتِبَتْ
ʔurtibat
أُرْتِبَتَا
ʔurtibatā
أُرْتِبْتُنَّ
ʔurtibtunna
أُرْتِبْنَ
ʔurtibna
non-past (imperfect) indicative
الْمُضَارِع الْمَرْفُوع
m أُرْتَبُ
ʔurtabu
تُرْتَبُ
turtabu
يُرْتَبُ
yurtabu
تُرْتَبَانِ
turtabāni
يُرْتَبَانِ
yurtabāni
نُرْتَبُ
nurtabu
تُرْتَبُونَ
turtabūna
يُرْتَبُونَ
yurtabūna
f تُرْتَبِينَ
turtabīna
تُرْتَبُ
turtabu
تُرْتَبَانِ
turtabāni
تُرْتَبْنَ
turtabna
يُرْتَبْنَ
yurtabna
subjunctive
الْمُضَارِع الْمَنْصُوب
m أُرْتَبَ
ʔurtaba
تُرْتَبَ
turtaba
يُرْتَبَ
yurtaba
تُرْتَبَا
turtabā
يُرْتَبَا
yurtabā
نُرْتَبَ
nurtaba
تُرْتَبُوا
turtabū
يُرْتَبُوا
yurtabū
f تُرْتَبِي
turtabī
تُرْتَبَ
turtaba
تُرْتَبَا
turtabā
تُرْتَبْنَ
turtabna
يُرْتَبْنَ
yurtabna
jussive
الْمُضَارِع الْمَجْزُوم
m أُرْتَبْ
ʔurtab
تُرْتَبْ
turtab
يُرْتَبْ
yurtab
تُرْتَبَا
turtabā
يُرْتَبَا
yurtabā
نُرْتَبْ
nurtab
تُرْتَبُوا
turtabū
يُرْتَبُوا
yurtabū
f تُرْتَبِي
turtabī
تُرْتَبْ
turtab
تُرْتَبَا
turtabā
تُرْتَبْنَ
turtabna
يُرْتَبْنَ
yurtabna

Etymology 1.2

Verb

أرتب (form I)

  1. أَرْتُبُ (ʔartubu) /ʔar.tu.bu/: first-person singular non-past active indicative of رَتَبَ (rataba)
  2. أُرْتَبُ (ʔurtabu) /ʔur.ta.bu/: first-person singular non-past passive indicative of رَتَبَ (rataba)
  3. أَرْتُبَ (ʔartuba) /ʔar.tu.ba/: first-person singular non-past active subjunctive of رَتَبَ (rataba)
  4. أُرْتَبَ (ʔurtaba) /ʔur.ta.ba/: first-person singular non-past passive subjunctive of رَتَبَ (rataba)
  5. أَرْتُبْ (ʔartub) /ʔar.tub/: first-person singular non-past active jussive of رَتَبَ (rataba)
  6. أُرْتَبْ (ʔurtab) /ʔur.tab/: first-person singular non-past passive jussive of رَتَبَ (rataba)

Etymology 1.3

Verb

أرتب (form II)

  1. أُرَتِّبُ (ʔurattibu) /ʔu.rat.ti.bu/: first-person singular non-past active indicative of رَتَّبَ (rattaba)
  2. أُرَتَّبُ (ʔurattabu) /ʔu.rat.ta.bu/: first-person singular non-past passive indicative of رَتَّبَ (rattaba)
  3. أُرَتِّبَ (ʔurattiba) /ʔu.rat.ti.ba/: first-person singular non-past active subjunctive of رَتَّبَ (rattaba)
  4. أُرَتَّبَ (ʔurattaba) /ʔu.rat.ta.ba/: first-person singular non-past passive subjunctive of رَتَّبَ (rattaba)
  5. أُرَتِّبْ (ʔurattib) /ʔu.rat.tib/: first-person singular non-past active jussive of رَتَّبَ (rattaba)
  6. أُرَتَّبْ (ʔurattab) /ʔu.rat.tab/: first-person singular non-past passive jussive of رَتَّبَ (rattaba)