أرهب

See also: ارهب

Arabic

Etymology 1

Causative of رَهِبَ (rahiba, to be frightened), from the root ر ه ب (r h b).

Pronunciation

  • IPA(key): /ʔar.ha.ba/

Verb

أَرْهَبَ • (ʔarhaba) IV (non-past يُرْهِبُ (yurhibu), verbal noun إِرْهَاب (ʔirhāb))

  1. to terrify, to frighten, to scare, to alarm, to intimidate, to startle, to panic, to fill with fear, to appall, to horrify, to dismay, to overawe
Conjugation
Conjugation of أَرْهَبَ (IV, sound, full passive, verbal noun إِرْهَاب)
verbal noun
الْمَصْدَر
إِرْهَاب
ʔirhāb
active participle
اِسْم الْفَاعِل
مُرْهِب
murhib
passive participle
اِسْم الْمَفْعُول
مُرْهَب
murhab
active voice
الْفِعْل الْمَعْلُوم
singular
الْمُفْرَد
dual
الْمُثَنَّى
plural
الْجَمْع
1st person
الْمُتَكَلِّم
2nd person
الْمُخَاطَب
3rd person
الْغَائِب
2nd person
الْمُخَاطَب
3rd person
الْغَائِب
1st person
الْمُتَكَلِّم
2nd person
الْمُخَاطَب
3rd person
الْغَائِب
past (perfect) indicative
الْمَاضِي
m أَرْهَبْتُ
ʔarhabtu
أَرْهَبْتَ
ʔarhabta
أَرْهَبَ
ʔarhaba
أَرْهَبْتُمَا
ʔarhabtumā
أَرْهَبَا
ʔarhabā
أَرْهَبْنَا
ʔarhabnā
أَرْهَبْتُمْ
ʔarhabtum
أَرْهَبُوا
ʔarhabū
f أَرْهَبْتِ
ʔarhabti
أَرْهَبَتْ
ʔarhabat
أَرْهَبَتَا
ʔarhabatā
أَرْهَبْتُنَّ
ʔarhabtunna
أَرْهَبْنَ
ʔarhabna
non-past (imperfect) indicative
الْمُضَارِع الْمَرْفُوع
m أُرْهِبُ
ʔurhibu
تُرْهِبُ
turhibu
يُرْهِبُ
yurhibu
تُرْهِبَانِ
turhibāni
يُرْهِبَانِ
yurhibāni
نُرْهِبُ
nurhibu
تُرْهِبُونَ
turhibūna
يُرْهِبُونَ
yurhibūna
f تُرْهِبِينَ
turhibīna
تُرْهِبُ
turhibu
تُرْهِبَانِ
turhibāni
تُرْهِبْنَ
turhibna
يُرْهِبْنَ
yurhibna
subjunctive
الْمُضَارِع الْمَنْصُوب
m أُرْهِبَ
ʔurhiba
تُرْهِبَ
turhiba
يُرْهِبَ
yurhiba
تُرْهِبَا
turhibā
يُرْهِبَا
yurhibā
نُرْهِبَ
nurhiba
تُرْهِبُوا
turhibū
يُرْهِبُوا
yurhibū
f تُرْهِبِي
turhibī
تُرْهِبَ
turhiba
تُرْهِبَا
turhibā
تُرْهِبْنَ
turhibna
يُرْهِبْنَ
yurhibna
jussive
الْمُضَارِع الْمَجْزُوم
m أُرْهِبْ
ʔurhib
تُرْهِبْ
turhib
يُرْهِبْ
yurhib
تُرْهِبَا
turhibā
يُرْهِبَا
yurhibā
نُرْهِبْ
nurhib
تُرْهِبُوا
turhibū
يُرْهِبُوا
yurhibū
f تُرْهِبِي
turhibī
تُرْهِبْ
turhib
تُرْهِبَا
turhibā
تُرْهِبْنَ
turhibna
يُرْهِبْنَ
yurhibna
imperative
الْأَمْر
m أَرْهِبْ
ʔarhib
أَرْهِبَا
ʔarhibā
أَرْهِبُوا
ʔarhibū
f أَرْهِبِي
ʔarhibī
أَرْهِبْنَ
ʔarhibna
passive voice
الْفِعْل الْمَجْهُول
singular
الْمُفْرَد
dual
الْمُثَنَّى
plural
الْجَمْع
1st person
الْمُتَكَلِّم
2nd person
الْمُخَاطَب
3rd person
الْغَائِب
2nd person
الْمُخَاطَب
3rd person
الْغَائِب
1st person
الْمُتَكَلِّم
2nd person
الْمُخَاطَب
3rd person
الْغَائِب
past (perfect) indicative
الْمَاضِي
m أُرْهِبْتُ
ʔurhibtu
أُرْهِبْتَ
ʔurhibta
أُرْهِبَ
ʔurhiba
أُرْهِبْتُمَا
ʔurhibtumā
أُرْهِبَا
ʔurhibā
أُرْهِبْنَا
ʔurhibnā
أُرْهِبْتُمْ
ʔurhibtum
أُرْهِبُوا
ʔurhibū
f أُرْهِبْتِ
ʔurhibti
أُرْهِبَتْ
ʔurhibat
أُرْهِبَتَا
ʔurhibatā
أُرْهِبْتُنَّ
ʔurhibtunna
أُرْهِبْنَ
ʔurhibna
non-past (imperfect) indicative
الْمُضَارِع الْمَرْفُوع
m أُرْهَبُ
ʔurhabu
تُرْهَبُ
turhabu
يُرْهَبُ
yurhabu
تُرْهَبَانِ
turhabāni
يُرْهَبَانِ
yurhabāni
نُرْهَبُ
nurhabu
تُرْهَبُونَ
turhabūna
يُرْهَبُونَ
yurhabūna
f تُرْهَبِينَ
turhabīna
تُرْهَبُ
turhabu
تُرْهَبَانِ
turhabāni
تُرْهَبْنَ
turhabna
يُرْهَبْنَ
yurhabna
subjunctive
الْمُضَارِع الْمَنْصُوب
m أُرْهَبَ
ʔurhaba
تُرْهَبَ
turhaba
يُرْهَبَ
yurhaba
تُرْهَبَا
turhabā
يُرْهَبَا
yurhabā
نُرْهَبَ
nurhaba
تُرْهَبُوا
turhabū
يُرْهَبُوا
yurhabū
f تُرْهَبِي
turhabī
تُرْهَبَ
turhaba
تُرْهَبَا
turhabā
تُرْهَبْنَ
turhabna
يُرْهَبْنَ
yurhabna
jussive
الْمُضَارِع الْمَجْزُوم
m أُرْهَبْ
ʔurhab
تُرْهَبْ
turhab
يُرْهَبْ
yurhab
تُرْهَبَا
turhabā
يُرْهَبَا
yurhabā
نُرْهَبْ
nurhab
تُرْهَبُوا
turhabū
يُرْهَبُوا
yurhabū
f تُرْهَبِي
turhabī
تُرْهَبْ
turhab
تُرْهَبَا
turhabā
تُرْهَبْنَ
turhabna
يُرْهَبْنَ
yurhabna

Etymology 2

See the etymology of the corresponding lemma form.

Verb

أرهب (form I)

  1. أَرْهَبُ (ʔarhabu) /ʔar.ha.bu/: first-person singular non-past active indicative of رَهِبَ (rahiba)
  2. أُرْهَبُ (ʔurhabu) /ʔur.ha.bu/: first-person singular non-past passive indicative of رَهِبَ (rahiba)
  3. أَرْهَبَ (ʔarhaba) /ʔar.ha.ba/: first-person singular non-past active subjunctive of رَهِبَ (rahiba)
  4. أُرْهَبَ (ʔurhaba) /ʔur.ha.ba/: first-person singular non-past passive subjunctive of رَهِبَ (rahiba)
  5. أَرْهَبْ (ʔarhab) /ʔar.hab/: first-person singular non-past active jussive of رَهِبَ (rahiba)
  6. أُرْهَبْ (ʔurhab) /ʔur.hab/: first-person singular non-past passive jussive of رَهِبَ (rahiba)

Etymology 3

Verb

أرهب (form II)

  1. أُرَهِّبُ (ʔurahhibu) /ʔu.rah.hi.bu/: first-person singular non-past active indicative of رَهَّبَ (rahhaba)
  2. أُرَهَّبُ (ʔurahhabu) /ʔu.rah.ha.bu/: first-person singular non-past passive indicative of رَهَّبَ (rahhaba)
  3. أُرَهِّبَ (ʔurahhiba) /ʔu.rah.hi.ba/: first-person singular non-past active subjunctive of رَهَّبَ (rahhaba)
  4. أُرَهَّبَ (ʔurahhaba) /ʔu.rah.ha.ba/: first-person singular non-past passive subjunctive of رَهَّبَ (rahhaba)
  5. أُرَهِّبْ (ʔurahhib) /ʔu.rah.hib/: first-person singular non-past active jussive of رَهَّبَ (rahhaba)
  6. أُرَهَّبْ (ʔurahhab) /ʔu.rah.hab/: first-person singular non-past passive jussive of رَهَّبَ (rahhaba)