أسخط

See also: اسخط

Arabic

Etymology 1

Root
س خ ط (s ḵ ṭ)
3 terms

Verb

أَسْخَطَ • (ʔasḵaṭa) IV (non-past يُسْخِطُ (yusḵiṭu), verbal noun إِسْخَاط (ʔisḵāṭ))

  1. to anger
  2. to enrage
Conjugation
Conjugation of أَسْخَطَ (IV, sound, full passive, verbal noun إِسْخَاط)
verbal noun
الْمَصْدَر
إِسْخَاط
ʔisḵāṭ
active participle
اِسْم الْفَاعِل
مُسْخِط
musḵiṭ
passive participle
اِسْم الْمَفْعُول
مُسْخَط
musḵaṭ
active voice
الْفِعْل الْمَعْلُوم
singular
الْمُفْرَد
dual
الْمُثَنَّى
plural
الْجَمْع
1st person
الْمُتَكَلِّم
2nd person
الْمُخَاطَب
3rd person
الْغَائِب
2nd person
الْمُخَاطَب
3rd person
الْغَائِب
1st person
الْمُتَكَلِّم
2nd person
الْمُخَاطَب
3rd person
الْغَائِب
past (perfect) indicative
الْمَاضِي
m أَسْخَطْتُ
ʔasḵaṭtu
أَسْخَطْتَ
ʔasḵaṭta
أَسْخَطَ
ʔasḵaṭa
أَسْخَطْتُمَا
ʔasḵaṭtumā
أَسْخَطَا
ʔasḵaṭā
أَسْخَطْنَا
ʔasḵaṭnā
أَسْخَطْتُمْ
ʔasḵaṭtum
أَسْخَطُوا
ʔasḵaṭū
f أَسْخَطْتِ
ʔasḵaṭti
أَسْخَطَتْ
ʔasḵaṭat
أَسْخَطَتَا
ʔasḵaṭatā
أَسْخَطْتُنَّ
ʔasḵaṭtunna
أَسْخَطْنَ
ʔasḵaṭna
non-past (imperfect) indicative
الْمُضَارِع الْمَرْفُوع
m أُسْخِطُ
ʔusḵiṭu
تُسْخِطُ
tusḵiṭu
يُسْخِطُ
yusḵiṭu
تُسْخِطَانِ
tusḵiṭāni
يُسْخِطَانِ
yusḵiṭāni
نُسْخِطُ
nusḵiṭu
تُسْخِطُونَ
tusḵiṭūna
يُسْخِطُونَ
yusḵiṭūna
f تُسْخِطِينَ
tusḵiṭīna
تُسْخِطُ
tusḵiṭu
تُسْخِطَانِ
tusḵiṭāni
تُسْخِطْنَ
tusḵiṭna
يُسْخِطْنَ
yusḵiṭna
subjunctive
الْمُضَارِع الْمَنْصُوب
m أُسْخِطَ
ʔusḵiṭa
تُسْخِطَ
tusḵiṭa
يُسْخِطَ
yusḵiṭa
تُسْخِطَا
tusḵiṭā
يُسْخِطَا
yusḵiṭā
نُسْخِطَ
nusḵiṭa
تُسْخِطُوا
tusḵiṭū
يُسْخِطُوا
yusḵiṭū
f تُسْخِطِي
tusḵiṭī
تُسْخِطَ
tusḵiṭa
تُسْخِطَا
tusḵiṭā
تُسْخِطْنَ
tusḵiṭna
يُسْخِطْنَ
yusḵiṭna
jussive
الْمُضَارِع الْمَجْزُوم
m أُسْخِطْ
ʔusḵiṭ
تُسْخِطْ
tusḵiṭ
يُسْخِطْ
yusḵiṭ
تُسْخِطَا
tusḵiṭā
يُسْخِطَا
yusḵiṭā
نُسْخِطْ
nusḵiṭ
تُسْخِطُوا
tusḵiṭū
يُسْخِطُوا
yusḵiṭū
f تُسْخِطِي
tusḵiṭī
تُسْخِطْ
tusḵiṭ
تُسْخِطَا
tusḵiṭā
تُسْخِطْنَ
tusḵiṭna
يُسْخِطْنَ
yusḵiṭna
imperative
الْأَمْر
m أَسْخِطْ
ʔasḵiṭ
أَسْخِطَا
ʔasḵiṭā
أَسْخِطُوا
ʔasḵiṭū
f أَسْخِطِي
ʔasḵiṭī
أَسْخِطْنَ
ʔasḵiṭna
passive voice
الْفِعْل الْمَجْهُول
singular
الْمُفْرَد
dual
الْمُثَنَّى
plural
الْجَمْع
1st person
الْمُتَكَلِّم
2nd person
الْمُخَاطَب
3rd person
الْغَائِب
2nd person
الْمُخَاطَب
3rd person
الْغَائِب
1st person
الْمُتَكَلِّم
2nd person
الْمُخَاطَب
3rd person
الْغَائِب
past (perfect) indicative
الْمَاضِي
m أُسْخِطْتُ
ʔusḵiṭtu
أُسْخِطْتَ
ʔusḵiṭta
أُسْخِطَ
ʔusḵiṭa
أُسْخِطْتُمَا
ʔusḵiṭtumā
أُسْخِطَا
ʔusḵiṭā
أُسْخِطْنَا
ʔusḵiṭnā
أُسْخِطْتُمْ
ʔusḵiṭtum
أُسْخِطُوا
ʔusḵiṭū
f أُسْخِطْتِ
ʔusḵiṭti
أُسْخِطَتْ
ʔusḵiṭat
أُسْخِطَتَا
ʔusḵiṭatā
أُسْخِطْتُنَّ
ʔusḵiṭtunna
أُسْخِطْنَ
ʔusḵiṭna
non-past (imperfect) indicative
الْمُضَارِع الْمَرْفُوع
m أُسْخَطُ
ʔusḵaṭu
تُسْخَطُ
tusḵaṭu
يُسْخَطُ
yusḵaṭu
تُسْخَطَانِ
tusḵaṭāni
يُسْخَطَانِ
yusḵaṭāni
نُسْخَطُ
nusḵaṭu
تُسْخَطُونَ
tusḵaṭūna
يُسْخَطُونَ
yusḵaṭūna
f تُسْخَطِينَ
tusḵaṭīna
تُسْخَطُ
tusḵaṭu
تُسْخَطَانِ
tusḵaṭāni
تُسْخَطْنَ
tusḵaṭna
يُسْخَطْنَ
yusḵaṭna
subjunctive
الْمُضَارِع الْمَنْصُوب
m أُسْخَطَ
ʔusḵaṭa
تُسْخَطَ
tusḵaṭa
يُسْخَطَ
yusḵaṭa
تُسْخَطَا
tusḵaṭā
يُسْخَطَا
yusḵaṭā
نُسْخَطَ
nusḵaṭa
تُسْخَطُوا
tusḵaṭū
يُسْخَطُوا
yusḵaṭū
f تُسْخَطِي
tusḵaṭī
تُسْخَطَ
tusḵaṭa
تُسْخَطَا
tusḵaṭā
تُسْخَطْنَ
tusḵaṭna
يُسْخَطْنَ
yusḵaṭna
jussive
الْمُضَارِع الْمَجْزُوم
m أُسْخَطْ
ʔusḵaṭ
تُسْخَطْ
tusḵaṭ
يُسْخَطْ
yusḵaṭ
تُسْخَطَا
tusḵaṭā
يُسْخَطَا
yusḵaṭā
نُسْخَطْ
nusḵaṭ
تُسْخَطُوا
tusḵaṭū
يُسْخَطُوا
yusḵaṭū
f تُسْخَطِي
tusḵaṭī
تُسْخَطْ
tusḵaṭ
تُسْخَطَا
tusḵaṭā
تُسْخَطْنَ
tusḵaṭna
يُسْخَطْنَ
yusḵaṭna

Etymology 2

Verb

أسخط (form I)

  1. أَسْخَطُ (ʔasḵaṭu) /ʔas.xa.tˤu/: first-person singular non-past active indicative of سَخِطَ (saḵiṭa)
  2. أُسْخَطُ (ʔusḵaṭu) /ʔus.xa.tˤu/: first-person singular non-past passive indicative of سَخِطَ (saḵiṭa)
  3. أَسْخَطَ (ʔasḵaṭa) /ʔas.xa.tˤa/: first-person singular non-past active subjunctive of سَخِطَ (saḵiṭa)
  4. أُسْخَطَ (ʔusḵaṭa) /ʔus.xa.tˤa/: first-person singular non-past passive subjunctive of سَخِطَ (saḵiṭa)
  5. أَسْخَطْ (ʔasḵaṭ) /ʔas.xatˤ/: first-person singular non-past active jussive of سَخِطَ (saḵiṭa)
  6. أُسْخَطْ (ʔusḵaṭ) /ʔus.xatˤ/: first-person singular non-past passive jussive of سَخِطَ (saḵiṭa)