أطفأ

See also: اطفأ

Arabic

Etymology 1

Root
ط ف ء (ṭ f ʔ)
14 terms

Verb

أَطْفَأَ • (ʔaṭfaʔa) IV (non-past يُطْفِئُ (yuṭfiʔu), verbal noun إِطْفَاء (ʔiṭfāʔ))

  1. to extinguish, to put out (a fire)
    • 609–632 CE, Qur'an, 5:64:
      كُلَّمَا أَوْقَدُوا نَارًا لِّلْحَرْبِ أَطْفَأَهَا اللَّهُ
      kullamā ʔawqadū nāran lilḥarbi ʔaṭfaʔahā al-lahu
      (please add an English translation of this quotation)
    • 609–632 CE, Qur'an, 9:32:
      يُرِيدُونَ أَن يُطْفِئُوا نُورَ اللَّهِ بِأَفْوَاهِهِمْ وَيَأْبَى اللَّهُ إِلَّا أَن يُتِمَّ نُورَهُ وَلَوْ كَرِهَ الْكَافِرُونَ
      yurīdūna ʔan yuṭfiʔū nūra l-lahi biʔafwāhihim wayaʔbā l-lahu ʔillā ʔan yutimma nūrahu walaw kariha l-kāfirūna
      (please add an English translation of this quotation)
Conjugation
Conjugation of أَطْفَأَ (IV, sound, full passive, verbal noun إِطْفَاء)
verbal noun
الْمَصْدَر
إِطْفَاء
ʔiṭfāʔ
active participle
اِسْم الْفَاعِل
مُطْفِئ
muṭfiʔ
passive participle
اِسْم الْمَفْعُول
مُطْفَأ
muṭfaʔ
active voice
الْفِعْل الْمَعْلُوم
singular
الْمُفْرَد
dual
الْمُثَنَّى
plural
الْجَمْع
1st person
الْمُتَكَلِّم
2nd person
الْمُخَاطَب
3rd person
الْغَائِب
2nd person
الْمُخَاطَب
3rd person
الْغَائِب
1st person
الْمُتَكَلِّم
2nd person
الْمُخَاطَب
3rd person
الْغَائِب
past (perfect) indicative
الْمَاضِي
m أَطْفَأْتُ
ʔaṭfaʔtu
أَطْفَأْتَ
ʔaṭfaʔta
أَطْفَأَ
ʔaṭfaʔa
أَطْفَأْتُمَا
ʔaṭfaʔtumā
أَطْفَآ
ʔaṭfaʔā
أَطْفَأْنَا
ʔaṭfaʔnā
أَطْفَأْتُمْ
ʔaṭfaʔtum
أَطْفَؤُوا
ʔaṭfaʔū
f أَطْفَأْتِ
ʔaṭfaʔti
أَطْفَأَتْ
ʔaṭfaʔat
أَطْفَأَتَا
ʔaṭfaʔatā
أَطْفَأْتُنَّ
ʔaṭfaʔtunna
أَطْفَأْنَ
ʔaṭfaʔna
non-past (imperfect) indicative
الْمُضَارِع الْمَرْفُوع
m أُطْفِئُ
ʔuṭfiʔu
تُطْفِئُ
tuṭfiʔu
يُطْفِئُ
yuṭfiʔu
تُطْفِئَانِ
tuṭfiʔāni
يُطْفِئَانِ
yuṭfiʔāni
نُطْفِئُ
nuṭfiʔu
تُطْفِئُونَ
tuṭfiʔūna
يُطْفِئُونَ
yuṭfiʔūna
f تُطْفِئِينَ
tuṭfiʔīna
تُطْفِئُ
tuṭfiʔu
تُطْفِئَانِ
tuṭfiʔāni
تُطْفِئْنَ
tuṭfiʔna
يُطْفِئْنَ
yuṭfiʔna
subjunctive
الْمُضَارِع الْمَنْصُوب
m أُطْفِئَ
ʔuṭfiʔa
تُطْفِئَ
tuṭfiʔa
يُطْفِئَ
yuṭfiʔa
تُطْفِئَا
tuṭfiʔā
يُطْفِئَا
yuṭfiʔā
نُطْفِئَ
nuṭfiʔa
تُطْفِئُوا
tuṭfiʔū
يُطْفِئُوا
yuṭfiʔū
f تُطْفِئِي
tuṭfiʔī
تُطْفِئَ
tuṭfiʔa
تُطْفِئَا
tuṭfiʔā
تُطْفِئْنَ
tuṭfiʔna
يُطْفِئْنَ
yuṭfiʔna
jussive
الْمُضَارِع الْمَجْزُوم
m أُطْفِئْ
ʔuṭfiʔ
تُطْفِئْ
tuṭfiʔ
يُطْفِئْ
yuṭfiʔ
تُطْفِئَا
tuṭfiʔā
يُطْفِئَا
yuṭfiʔā
نُطْفِئْ
nuṭfiʔ
تُطْفِئُوا
tuṭfiʔū
يُطْفِئُوا
yuṭfiʔū
f تُطْفِئِي
tuṭfiʔī
تُطْفِئْ
tuṭfiʔ
تُطْفِئَا
tuṭfiʔā
تُطْفِئْنَ
tuṭfiʔna
يُطْفِئْنَ
yuṭfiʔna
imperative
الْأَمْر
m أَطْفِئْ
ʔaṭfiʔ
أَطْفِئَا
ʔaṭfiʔā
أَطْفِئُوا
ʔaṭfiʔū
f أَطْفِئِي
ʔaṭfiʔī
أَطْفِئْنَ
ʔaṭfiʔna
passive voice
الْفِعْل الْمَجْهُول
singular
الْمُفْرَد
dual
الْمُثَنَّى
plural
الْجَمْع
1st person
الْمُتَكَلِّم
2nd person
الْمُخَاطَب
3rd person
الْغَائِب
2nd person
الْمُخَاطَب
3rd person
الْغَائِب
1st person
الْمُتَكَلِّم
2nd person
الْمُخَاطَب
3rd person
الْغَائِب
past (perfect) indicative
الْمَاضِي
m أُطْفِئْتُ
ʔuṭfiʔtu
أُطْفِئْتَ
ʔuṭfiʔta
أُطْفِئَ
ʔuṭfiʔa
أُطْفِئْتُمَا
ʔuṭfiʔtumā
أُطْفِئَا
ʔuṭfiʔā
أُطْفِئْنَا
ʔuṭfiʔnā
أُطْفِئْتُمْ
ʔuṭfiʔtum
أُطْفِئُوا
ʔuṭfiʔū
f أُطْفِئْتِ
ʔuṭfiʔti
أُطْفِئَتْ
ʔuṭfiʔat
أُطْفِئَتَا
ʔuṭfiʔatā
أُطْفِئْتُنَّ
ʔuṭfiʔtunna
أُطْفِئْنَ
ʔuṭfiʔna
non-past (imperfect) indicative
الْمُضَارِع الْمَرْفُوع
m أُطْفَأُ
ʔuṭfaʔu
تُطْفَأُ
tuṭfaʔu
يُطْفَأُ
yuṭfaʔu
تُطْفَآنِ
tuṭfaʔāni
يُطْفَآنِ
yuṭfaʔāni
نُطْفَأُ
nuṭfaʔu
تُطْفَؤُونَ
tuṭfaʔūna
يُطْفَؤُونَ
yuṭfaʔūna
f تُطْفَئِينَ
tuṭfaʔīna
تُطْفَأُ
tuṭfaʔu
تُطْفَآنِ
tuṭfaʔāni
تُطْفَأْنَ
tuṭfaʔna
يُطْفَأْنَ
yuṭfaʔna
subjunctive
الْمُضَارِع الْمَنْصُوب
m أُطْفَأَ
ʔuṭfaʔa
تُطْفَأَ
tuṭfaʔa
يُطْفَأَ
yuṭfaʔa
تُطْفَآ
tuṭfaʔā
يُطْفَآ
yuṭfaʔā
نُطْفَأَ
nuṭfaʔa
تُطْفَؤُوا
tuṭfaʔū
يُطْفَؤُوا
yuṭfaʔū
f تُطْفَئِي
tuṭfaʔī
تُطْفَأَ
tuṭfaʔa
تُطْفَآ
tuṭfaʔā
تُطْفَأْنَ
tuṭfaʔna
يُطْفَأْنَ
yuṭfaʔna
jussive
الْمُضَارِع الْمَجْزُوم
m أُطْفَأْ
ʔuṭfaʔ
تُطْفَأْ
tuṭfaʔ
يُطْفَأْ
yuṭfaʔ
تُطْفَآ
tuṭfaʔā
يُطْفَآ
yuṭfaʔā
نُطْفَأْ
nuṭfaʔ
تُطْفَؤُوا
tuṭfaʔū
يُطْفَؤُوا
yuṭfaʔū
f تُطْفَئِي
tuṭfaʔī
تُطْفَأْ
tuṭfaʔ
تُطْفَآ
tuṭfaʔā
تُطْفَأْنَ
tuṭfaʔna
يُطْفَأْنَ
yuṭfaʔna
References

Etymology 2

Verb

أطفأ (form I)

  1. أَطْفَأُ (ʔaṭfaʔu) /ʔatˤ.fa.ʔu/: first-person singular non-past active indicative of طَفِئَ (ṭafiʔa)
  2. أَطْفَأَ (ʔaṭfaʔa) /ʔatˤ.fa.ʔa/: first-person singular non-past active subjunctive of طَفِئَ (ṭafiʔa)
  3. أَطْفَأْ (ʔaṭfaʔ) /ʔatˤ.faʔ/: first-person singular non-past active jussive of طَفِئَ (ṭafiʔa)