أعف

See also: اعف

Arabic

Etymology 1

Root
ع ف ف (ʕ f f)
3 terms

Pronunciation

  • IPA(key): /ʔa.ʕaf.fa/

Verb

أَعَفَّ • (ʔaʕaffa) IV (non-past يُعِفُّ (yuʕiffu), verbal noun إِعْفَاف (ʔiʕfāf))

  1. to cause some milk to remain behind in an udder after milking, to have milk ready or available in an udder
  2. to cause one to be chaste or temperate, to cause one to be moderate or abstemious
Conjugation
Conjugation of أَعَفَّ (IV, geminate, full passive, verbal noun إِعْفَاف)
verbal noun
الْمَصْدَر
إِعْفَاف
ʔiʕfāf
active participle
اِسْم الْفَاعِل
مُعِفّ
muʕiff
passive participle
اِسْم الْمَفْعُول
مُعَفّ
muʕaff
active voice
الْفِعْل الْمَعْلُوم
singular
الْمُفْرَد
dual
الْمُثَنَّى
plural
الْجَمْع
1st person
الْمُتَكَلِّم
2nd person
الْمُخَاطَب
3rd person
الْغَائِب
2nd person
الْمُخَاطَب
3rd person
الْغَائِب
1st person
الْمُتَكَلِّم
2nd person
الْمُخَاطَب
3rd person
الْغَائِب
past (perfect) indicative
الْمَاضِي
m أَعْفَفْتُ
ʔaʕfaftu
أَعْفَفْتَ
ʔaʕfafta
أَعَفَّ
ʔaʕaffa
أَعْفَفْتُمَا
ʔaʕfaftumā
أَعَفَّا
ʔaʕaffā
أَعْفَفْنَا
ʔaʕfafnā
أَعْفَفْتُمْ
ʔaʕfaftum
أَعَفُّوا
ʔaʕaffū
f أَعْفَفْتِ
ʔaʕfafti
أَعَفَّتْ
ʔaʕaffat
أَعَفَّتَا
ʔaʕaffatā
أَعْفَفْتُنَّ
ʔaʕfaftunna
أَعْفَفْنَ
ʔaʕfafna
non-past (imperfect) indicative
الْمُضَارِع الْمَرْفُوع
m أُعِفُّ
ʔuʕiffu
تُعِفُّ
tuʕiffu
يُعِفُّ
yuʕiffu
تُعِفَّانِ
tuʕiffāni
يُعِفَّانِ
yuʕiffāni
نُعِفُّ
nuʕiffu
تُعِفُّونَ
tuʕiffūna
يُعِفُّونَ
yuʕiffūna
f تُعِفِّينَ
tuʕiffīna
تُعِفُّ
tuʕiffu
تُعِفَّانِ
tuʕiffāni
تُعْفِفْنَ
tuʕfifna
يُعْفِفْنَ
yuʕfifna
subjunctive
الْمُضَارِع الْمَنْصُوب
m أُعِفَّ
ʔuʕiffa
تُعِفَّ
tuʕiffa
يُعِفَّ
yuʕiffa
تُعِفَّا
tuʕiffā
يُعِفَّا
yuʕiffā
نُعِفَّ
nuʕiffa
تُعِفُّوا
tuʕiffū
يُعِفُّوا
yuʕiffū
f تُعِفِّي
tuʕiffī
تُعِفَّ
tuʕiffa
تُعِفَّا
tuʕiffā
تُعْفِفْنَ
tuʕfifna
يُعْفِفْنَ
yuʕfifna
jussive
الْمُضَارِع الْمَجْزُوم
m أُعِفَّ, أُعِفِّ, أُعْفِفْ
ʔuʕiffa, ʔuʕiffi, ʔuʕfif
تُعِفَّ, تُعِفِّ, تُعْفِفْ
tuʕiffa, tuʕiffi, tuʕfif
يُعِفَّ, يُعِفِّ, يُعْفِفْ
yuʕiffa, yuʕiffi, yuʕfif
تُعِفَّا
tuʕiffā
يُعِفَّا
yuʕiffā
نُعِفَّ, نُعِفِّ, نُعْفِفْ
nuʕiffa, nuʕiffi, nuʕfif
تُعِفُّوا
tuʕiffū
يُعِفُّوا
yuʕiffū
f تُعِفِّي
tuʕiffī
تُعِفَّ, تُعِفِّ, تُعْفِفْ
tuʕiffa, tuʕiffi, tuʕfif
تُعِفَّا
tuʕiffā
تُعْفِفْنَ
tuʕfifna
يُعْفِفْنَ
yuʕfifna
imperative
الْأَمْر
m أَعِفَّ, أَعِفِّ, أَعْفِفْ
ʔaʕiffa, ʔaʕiffi, ʔaʕfif
أَعِفَّا
ʔaʕiffā
أَعِفُّوا
ʔaʕiffū
f أَعِفِّي
ʔaʕiffī
أَعْفِفْنَ
ʔaʕfifna
passive voice
الْفِعْل الْمَجْهُول
singular
الْمُفْرَد
dual
الْمُثَنَّى
plural
الْجَمْع
1st person
الْمُتَكَلِّم
2nd person
الْمُخَاطَب
3rd person
الْغَائِب
2nd person
الْمُخَاطَب
3rd person
الْغَائِب
1st person
الْمُتَكَلِّم
2nd person
الْمُخَاطَب
3rd person
الْغَائِب
past (perfect) indicative
الْمَاضِي
m أُعْفِفْتُ
ʔuʕfiftu
أُعْفِفْتَ
ʔuʕfifta
أُعِفَّ
ʔuʕiffa
أُعْفِفْتُمَا
ʔuʕfiftumā
أُعِفَّا
ʔuʕiffā
أُعْفِفْنَا
ʔuʕfifnā
أُعْفِفْتُمْ
ʔuʕfiftum
أُعِفُّوا
ʔuʕiffū
f أُعْفِفْتِ
ʔuʕfifti
أُعِفَّتْ
ʔuʕiffat
أُعِفَّتَا
ʔuʕiffatā
أُعْفِفْتُنَّ
ʔuʕfiftunna
أُعْفِفْنَ
ʔuʕfifna
non-past (imperfect) indicative
الْمُضَارِع الْمَرْفُوع
m أُعَفُّ
ʔuʕaffu
تُعَفُّ
tuʕaffu
يُعَفُّ
yuʕaffu
تُعَفَّانِ
tuʕaffāni
يُعَفَّانِ
yuʕaffāni
نُعَفُّ
nuʕaffu
تُعَفُّونَ
tuʕaffūna
يُعَفُّونَ
yuʕaffūna
f تُعَفِّينَ
tuʕaffīna
تُعَفُّ
tuʕaffu
تُعَفَّانِ
tuʕaffāni
تُعْفَفْنَ
tuʕfafna
يُعْفَفْنَ
yuʕfafna
subjunctive
الْمُضَارِع الْمَنْصُوب
m أُعَفَّ
ʔuʕaffa
تُعَفَّ
tuʕaffa
يُعَفَّ
yuʕaffa
تُعَفَّا
tuʕaffā
يُعَفَّا
yuʕaffā
نُعَفَّ
nuʕaffa
تُعَفُّوا
tuʕaffū
يُعَفُّوا
yuʕaffū
f تُعَفِّي
tuʕaffī
تُعَفَّ
tuʕaffa
تُعَفَّا
tuʕaffā
تُعْفَفْنَ
tuʕfafna
يُعْفَفْنَ
yuʕfafna
jussive
الْمُضَارِع الْمَجْزُوم
m أُعَفَّ, أُعَفِّ, أُعْفَفْ
ʔuʕaffa, ʔuʕaffi, ʔuʕfaf
تُعَفَّ, تُعَفِّ, تُعْفَفْ
tuʕaffa, tuʕaffi, tuʕfaf
يُعَفَّ, يُعَفِّ, يُعْفَفْ
yuʕaffa, yuʕaffi, yuʕfaf
تُعَفَّا
tuʕaffā
يُعَفَّا
yuʕaffā
نُعَفَّ, نُعَفِّ, نُعْفَفْ
nuʕaffa, nuʕaffi, nuʕfaf
تُعَفُّوا
tuʕaffū
يُعَفُّوا
yuʕaffū
f تُعَفِّي
tuʕaffī
تُعَفَّ, تُعَفِّ, تُعْفَفْ
tuʕaffa, tuʕaffi, tuʕfaf
تُعَفَّا
tuʕaffā
تُعْفَفْنَ
tuʕfafna
يُعْفَفْنَ
yuʕfafna

References

Etymology 2

Verb

أعف (form I)

  1. أَعْفُ (ʔaʕfu) /ʔaʕ.fu/: first-person singular non-past active jussive of عَفَا (ʕafā)
  2. أُعْفَ (ʔuʕfa) /ʔuʕ.fa/: first-person singular non-past passive jussive of عَفَا (ʕafā)