أعمى

See also: اعمي, أعمي, and اعمی

Arabic

Etymology 1

Color or defect adjective from the root ع م ي (ʕ m y).

Pronunciation

  • IPA(key): /ʔaʕ.maː/

Adjective

أَعْمَى • (ʔaʕmā) (feminine عَمْيَاء (ʕamyāʔ), common plural عُمْي (ʕumy) or عُمْيَان (ʕumyān))

  1. blind (unable to see)
    Synonyms: كَفِيف (kafīf), ضَرِير (ḍarīr), مَكْفُوف (makfūf)
    Antonym: بَصِير (baṣīr)
Declension
Declension of adjective أَعْمَى (ʔaʕmā)
singular masculine feminine
singular invariable basic singular diptote
indefinite definite indefinite definite
informal أَعْمَى
ʔaʕmā
الْأَعْمَى
al-ʔaʕmā
عَمْيَاء
ʕamyāʔ
الْعَمْيَاء
al-ʕamyāʔ
nominative أَعْمَى
ʔaʕmā
الْأَعْمَى
al-ʔaʕmā
عَمْيَاءُ
ʕamyāʔu
الْعَمْيَاءُ
al-ʕamyāʔu
accusative أَعْمَى
ʔaʕmā
الْأَعْمَى
al-ʔaʕmā
عَمْيَاءَ
ʕamyāʔa
الْعَمْيَاءَ
al-ʕamyāʔa
genitive أَعْمَى
ʔaʕmā
الْأَعْمَى
al-ʔaʕmā
عَمْيَاءَ
ʕamyāʔa
الْعَمْيَاءِ
al-ʕamyāʔi
dual masculine feminine
indefinite definite indefinite definite
informal أَعْمَيَيْن
ʔaʕmayayn
الْأَعْمَيَيْن
al-ʔaʕmayayn
عَمْيَاوَيْن
ʕamyāwayn
الْعَمْيَاوَيْن
al-ʕamyāwayn
nominative أَعْمَيَانِ
ʔaʕmayāni
الْأَعْمَيَانِ
al-ʔaʕmayāni
عَمْيَاوَانِ
ʕamyāwāni
الْعَمْيَاوَانِ
al-ʕamyāwāni
accusative أَعْمَيَيْنِ
ʔaʕmayayni
الْأَعْمَيَيْنِ
al-ʔaʕmayayni
عَمْيَاوَيْنِ
ʕamyāwayni
الْعَمْيَاوَيْنِ
al-ʕamyāwayni
genitive أَعْمَيَيْنِ
ʔaʕmayayni
الْأَعْمَيَيْنِ
al-ʔaʕmayayni
عَمْيَاوَيْنِ
ʕamyāwayni
الْعَمْيَاوَيْنِ
al-ʕamyāwayni
plural masculine feminine
basic broken plural triptote basic broken plural triptote
indefinite definite indefinite definite
informal عُمْي‎; عُمْيَان
ʕumy‎; ʕumyān
الْعُمْي‎; الْعُمْيَان
al-ʕumy‎; al-ʕumyān
عُمْي‎; عُمْيَان
ʕumy‎; ʕumyān
الْعُمْي‎; الْعُمْيَان
al-ʕumy‎; al-ʕumyān
nominative عُمْيٌ‎; عُمْيَانٌ
ʕumyun‎; ʕumyānun
الْعُمْيُ‎; الْعُمْيَانُ
al-ʕumyu‎; al-ʕumyānu
عُمْيٌ‎; عُمْيَانٌ
ʕumyun‎; ʕumyānun
الْعُمْيُ‎; الْعُمْيَانُ
al-ʕumyu‎; al-ʕumyānu
accusative عُمْيًا‎; عُمْيَانًا
ʕumyan‎; ʕumyānan
الْعُمْيَ‎; الْعُمْيَانَ
al-ʕumya‎; al-ʕumyāna
عُمْيًا‎; عُمْيَانًا
ʕumyan‎; ʕumyānan
الْعُمْيَ‎; الْعُمْيَانَ
al-ʕumya‎; al-ʕumyāna
genitive عُمْيٍ‎; عُمْيَانٍ
ʕumyin‎; ʕumyānin
الْعُمْيِ‎; الْعُمْيَانِ
al-ʕumyi‎; al-ʕumyāni
عُمْيٍ‎; عُمْيَانٍ
ʕumyin‎; ʕumyānin
الْعُمْيِ‎; الْعُمْيَانِ
al-ʕumyi‎; al-ʕumyāni
Descendants
  • Maltese: agħma
  • Ottoman Turkish: اعمی (âmâ)
  • Persian: اعمی

Etymology 2

Verb

أَعْمَى • (ʔaʕmā) IV (non-past يُعْمِي (yuʕmī), verbal noun إِعْمَاء (ʔiʕmāʔ)).

  1. to cause or render blind, to blindfold, to deprive of sight
  2. to cause someone to be blind to a fact, to cause them to be unaware, to be unknowing of
  3. to find someone to be blind or unseeing, to find them to be unable to see what is right
Conjugation
Conjugation of أَعْمَى (IV, final-weak, full passive, verbal noun إِعْمَاء)
verbal noun
الْمَصْدَر
إِعْمَاء
ʔiʕmāʔ
active participle
اِسْم الْفَاعِل
مُعْمٍ
muʕmin
passive participle
اِسْم الْمَفْعُول
مُعْمًى
muʕman
active voice
الْفِعْل الْمَعْلُوم
singular
الْمُفْرَد
dual
الْمُثَنَّى
plural
الْجَمْع
1st person
الْمُتَكَلِّم
2nd person
الْمُخَاطَب
3rd person
الْغَائِب
2nd person
الْمُخَاطَب
3rd person
الْغَائِب
1st person
الْمُتَكَلِّم
2nd person
الْمُخَاطَب
3rd person
الْغَائِب
past (perfect) indicative
الْمَاضِي
m أَعْمَيْتُ
ʔaʕmaytu
أَعْمَيْتَ
ʔaʕmayta
أَعْمَى
ʔaʕmā
أَعْمَيْتُمَا
ʔaʕmaytumā
أَعْمَيَا
ʔaʕmayā
أَعْمَيْنَا
ʔaʕmaynā
أَعْمَيْتُمْ
ʔaʕmaytum
أَعْمَوْا
ʔaʕmaw
f أَعْمَيْتِ
ʔaʕmayti
أَعْمَتْ
ʔaʕmat
أَعْمَتَا
ʔaʕmatā
أَعْمَيْتُنَّ
ʔaʕmaytunna
أَعْمَيْنَ
ʔaʕmayna
non-past (imperfect) indicative
الْمُضَارِع الْمَرْفُوع
m أُعْمِي
ʔuʕmī
تُعْمِي
tuʕmī
يُعْمِي
yuʕmī
تُعْمِيَانِ
tuʕmiyāni
يُعْمِيَانِ
yuʕmiyāni
نُعْمِي
nuʕmī
تُعْمُونَ
tuʕmūna
يُعْمُونَ
yuʕmūna
f تُعْمِينَ
tuʕmīna
تُعْمِي
tuʕmī
تُعْمِيَانِ
tuʕmiyāni
تُعْمِينَ
tuʕmīna
يُعْمِينَ
yuʕmīna
subjunctive
الْمُضَارِع الْمَنْصُوب
m أُعْمِيَ
ʔuʕmiya
تُعْمِيَ
tuʕmiya
يُعْمِيَ
yuʕmiya
تُعْمِيَا
tuʕmiyā
يُعْمِيَا
yuʕmiyā
نُعْمِيَ
nuʕmiya
تُعْمُوا
tuʕmū
يُعْمُوا
yuʕmū
f تُعْمِي
tuʕmī
تُعْمِيَ
tuʕmiya
تُعْمِيَا
tuʕmiyā
تُعْمِينَ
tuʕmīna
يُعْمِينَ
yuʕmīna
jussive
الْمُضَارِع الْمَجْزُوم
m أُعْمِ
ʔuʕmi
تُعْمِ
tuʕmi
يُعْمِ
yuʕmi
تُعْمِيَا
tuʕmiyā
يُعْمِيَا
yuʕmiyā
نُعْمِ
nuʕmi
تُعْمُوا
tuʕmū
يُعْمُوا
yuʕmū
f تُعْمِي
tuʕmī
تُعْمِ
tuʕmi
تُعْمِيَا
tuʕmiyā
تُعْمِينَ
tuʕmīna
يُعْمِينَ
yuʕmīna
imperative
الْأَمْر
m أَعْمِ
ʔaʕmi
أَعْمِيَا
ʔaʕmiyā
أَعْمُوا
ʔaʕmū
f أَعْمِي
ʔaʕmī
أَعْمِينَ
ʔaʕmīna
passive voice
الْفِعْل الْمَجْهُول
singular
الْمُفْرَد
dual
الْمُثَنَّى
plural
الْجَمْع
1st person
الْمُتَكَلِّم
2nd person
الْمُخَاطَب
3rd person
الْغَائِب
2nd person
الْمُخَاطَب
3rd person
الْغَائِب
1st person
الْمُتَكَلِّم
2nd person
الْمُخَاطَب
3rd person
الْغَائِب
past (perfect) indicative
الْمَاضِي
m أُعْمِيتُ
ʔuʕmītu
أُعْمِيتَ
ʔuʕmīta
أُعْمِيَ
ʔuʕmiya
أُعْمِيتُمَا
ʔuʕmītumā
أُعْمِيَا
ʔuʕmiyā
أُعْمِينَا
ʔuʕmīnā
أُعْمِيتُمْ
ʔuʕmītum
أُعْمُوا
ʔuʕmū
f أُعْمِيتِ
ʔuʕmīti
أُعْمِيَتْ
ʔuʕmiyat
أُعْمِيَتَا
ʔuʕmiyatā
أُعْمِيتُنَّ
ʔuʕmītunna
أُعْمِينَ
ʔuʕmīna
non-past (imperfect) indicative
الْمُضَارِع الْمَرْفُوع
m أُعْمَى
ʔuʕmā
تُعْمَى
tuʕmā
يُعْمَى
yuʕmā
تُعْمَيَانِ
tuʕmayāni
يُعْمَيَانِ
yuʕmayāni
نُعْمَى
nuʕmā
تُعْمَوْنَ
tuʕmawna
يُعْمَوْنَ
yuʕmawna
f تُعْمَيْنَ
tuʕmayna
تُعْمَى
tuʕmā
تُعْمَيَانِ
tuʕmayāni
تُعْمَيْنَ
tuʕmayna
يُعْمَيْنَ
yuʕmayna
subjunctive
الْمُضَارِع الْمَنْصُوب
m أُعْمَى
ʔuʕmā
تُعْمَى
tuʕmā
يُعْمَى
yuʕmā
تُعْمَيَا
tuʕmayā
يُعْمَيَا
yuʕmayā
نُعْمَى
nuʕmā
تُعْمَوْا
tuʕmaw
يُعْمَوْا
yuʕmaw
f تُعْمَيْ
tuʕmay
تُعْمَى
tuʕmā
تُعْمَيَا
tuʕmayā
تُعْمَيْنَ
tuʕmayna
يُعْمَيْنَ
yuʕmayna
jussive
الْمُضَارِع الْمَجْزُوم
m أُعْمَ
ʔuʕma
تُعْمَ
tuʕma
يُعْمَ
yuʕma
تُعْمَيَا
tuʕmayā
يُعْمَيَا
yuʕmayā
نُعْمَ
nuʕma
تُعْمَوْا
tuʕmaw
يُعْمَوْا
yuʕmaw
f تُعْمَيْ
tuʕmay
تُعْمَ
tuʕma
تُعْمَيَا
tuʕmayā
تُعْمَيْنَ
tuʕmayna
يُعْمَيْنَ
yuʕmayna

Etymology 3

Verb

أَعْمَى • (ʔaʕmā) (form I) /ʔaʕ.maː/

  1. first-person singular non-past active indicative/subjunctive of عَمِيَ (ʕamiya)

Etymology 4

Verb

أُعَمَّى • (ʔuʕammā) (form II) /ʔu.ʕam.maː/

  1. first-person singular non-past passive indicative/subjunctive of عَمَّى (ʕammā)

South Levantine Arabic

Root
ع م ي
3 terms

Pronunciation

  • IPA(key): /ʔaʕ.ma/, [ˈʔaʕ.ma]
  • Audio (Ramallah):(file)

Etymology 1

Learned borrowing from Arabic أَعْمَى (ʔaʕmā).

Verb

أعمى • (ʔaʕma) IV (present بعمي (biʕmi))

  1. alternative form of عمى (ʕama)
Conjugation
Conjugation of أعمى
singular plural
1st person 2nd person 3rd person 1st person 2nd person 3rd person
past m أعميت (ʔaʕmēt) أعميت (ʔaʕmēt) أعمى (ʔaʕma) أعمينا (ʔaʕmēna) أعميتو (ʔaʕmētu) أعمو (ʔaʕmu)
f أعميتي (ʔaʕmēti) أعمت (ʔaʕmat)
present m بعمي (baʕmi) بتعمي (btiʕmi) بيعمي (biʕmi) منعمي (mniʕmi) بتعمو (btiʕmu) بيعمو (biʕmu)
f بتعمي (btiʕmi) بتعمي (btiʕmi)
subjunctive m اعمي (aʕmi) تعمي (tiʕmi) يعمي (yiʕmi) نعمي (niʕmi) تعمو (tiʕmu) يعمو (yiʕmu)
f تعمي (tiʕmi) تعمي (tiʕmi)
imperative m اعمي (iʕmi) اعمو (iʕmu)
f اعمي (iʕmi)

Etymology 2

From Arabic أَعْمَى (ʔaʕmā).

Adjective

أعمى • (ʔaʕma) (feminine عمیا (ʕamya), masculine plural عميان (ʕumyān))

  1. blind
    Synonyms: كفيف (kafīf), (formal) مكفوف (makfūf)