أفرح

See also: افرح, افرج, and أفرج

Arabic

Etymology 1.1

Root
ف ر ح (f r ḥ)
6 terms

Verb

أَفْرَحَ • (ʔafraḥa) IV (non-past يُفْرِحُ (yufriḥu), verbal noun إِفْرَاح (ʔifrāḥ))

  1. (transitive) This term needs a translation to English. Please help out and add a translation, then remove the text {{rfdef}}.
Conjugation
Conjugation of أَفْرَحَ (IV, sound, full passive, verbal noun إِفْرَاح)
verbal noun
الْمَصْدَر
إِفْرَاح
ʔifrāḥ
active participle
اِسْم الْفَاعِل
مُفْرِح
mufriḥ
passive participle
اِسْم الْمَفْعُول
مُفْرَح
mufraḥ
active voice
الْفِعْل الْمَعْلُوم
singular
الْمُفْرَد
dual
الْمُثَنَّى
plural
الْجَمْع
1st person
الْمُتَكَلِّم
2nd person
الْمُخَاطَب
3rd person
الْغَائِب
2nd person
الْمُخَاطَب
3rd person
الْغَائِب
1st person
الْمُتَكَلِّم
2nd person
الْمُخَاطَب
3rd person
الْغَائِب
past (perfect) indicative
الْمَاضِي
m أَفْرَحْتُ
ʔafraḥtu
أَفْرَحْتَ
ʔafraḥta
أَفْرَحَ
ʔafraḥa
أَفْرَحْتُمَا
ʔafraḥtumā
أَفْرَحَا
ʔafraḥā
أَفْرَحْنَا
ʔafraḥnā
أَفْرَحْتُمْ
ʔafraḥtum
أَفْرَحُوا
ʔafraḥū
f أَفْرَحْتِ
ʔafraḥti
أَفْرَحَتْ
ʔafraḥat
أَفْرَحَتَا
ʔafraḥatā
أَفْرَحْتُنَّ
ʔafraḥtunna
أَفْرَحْنَ
ʔafraḥna
non-past (imperfect) indicative
الْمُضَارِع الْمَرْفُوع
m أُفْرِحُ
ʔufriḥu
تُفْرِحُ
tufriḥu
يُفْرِحُ
yufriḥu
تُفْرِحَانِ
tufriḥāni
يُفْرِحَانِ
yufriḥāni
نُفْرِحُ
nufriḥu
تُفْرِحُونَ
tufriḥūna
يُفْرِحُونَ
yufriḥūna
f تُفْرِحِينَ
tufriḥīna
تُفْرِحُ
tufriḥu
تُفْرِحَانِ
tufriḥāni
تُفْرِحْنَ
tufriḥna
يُفْرِحْنَ
yufriḥna
subjunctive
الْمُضَارِع الْمَنْصُوب
m أُفْرِحَ
ʔufriḥa
تُفْرِحَ
tufriḥa
يُفْرِحَ
yufriḥa
تُفْرِحَا
tufriḥā
يُفْرِحَا
yufriḥā
نُفْرِحَ
nufriḥa
تُفْرِحُوا
tufriḥū
يُفْرِحُوا
yufriḥū
f تُفْرِحِي
tufriḥī
تُفْرِحَ
tufriḥa
تُفْرِحَا
tufriḥā
تُفْرِحْنَ
tufriḥna
يُفْرِحْنَ
yufriḥna
jussive
الْمُضَارِع الْمَجْزُوم
m أُفْرِحْ
ʔufriḥ
تُفْرِحْ
tufriḥ
يُفْرِحْ
yufriḥ
تُفْرِحَا
tufriḥā
يُفْرِحَا
yufriḥā
نُفْرِحْ
nufriḥ
تُفْرِحُوا
tufriḥū
يُفْرِحُوا
yufriḥū
f تُفْرِحِي
tufriḥī
تُفْرِحْ
tufriḥ
تُفْرِحَا
tufriḥā
تُفْرِحْنَ
tufriḥna
يُفْرِحْنَ
yufriḥna
imperative
الْأَمْر
m أَفْرِحْ
ʔafriḥ
أَفْرِحَا
ʔafriḥā
أَفْرِحُوا
ʔafriḥū
f أَفْرِحِي
ʔafriḥī
أَفْرِحْنَ
ʔafriḥna
passive voice
الْفِعْل الْمَجْهُول
singular
الْمُفْرَد
dual
الْمُثَنَّى
plural
الْجَمْع
1st person
الْمُتَكَلِّم
2nd person
الْمُخَاطَب
3rd person
الْغَائِب
2nd person
الْمُخَاطَب
3rd person
الْغَائِب
1st person
الْمُتَكَلِّم
2nd person
الْمُخَاطَب
3rd person
الْغَائِب
past (perfect) indicative
الْمَاضِي
m أُفْرِحْتُ
ʔufriḥtu
أُفْرِحْتَ
ʔufriḥta
أُفْرِحَ
ʔufriḥa
أُفْرِحْتُمَا
ʔufriḥtumā
أُفْرِحَا
ʔufriḥā
أُفْرِحْنَا
ʔufriḥnā
أُفْرِحْتُمْ
ʔufriḥtum
أُفْرِحُوا
ʔufriḥū
f أُفْرِحْتِ
ʔufriḥti
أُفْرِحَتْ
ʔufriḥat
أُفْرِحَتَا
ʔufriḥatā
أُفْرِحْتُنَّ
ʔufriḥtunna
أُفْرِحْنَ
ʔufriḥna
non-past (imperfect) indicative
الْمُضَارِع الْمَرْفُوع
m أُفْرَحُ
ʔufraḥu
تُفْرَحُ
tufraḥu
يُفْرَحُ
yufraḥu
تُفْرَحَانِ
tufraḥāni
يُفْرَحَانِ
yufraḥāni
نُفْرَحُ
nufraḥu
تُفْرَحُونَ
tufraḥūna
يُفْرَحُونَ
yufraḥūna
f تُفْرَحِينَ
tufraḥīna
تُفْرَحُ
tufraḥu
تُفْرَحَانِ
tufraḥāni
تُفْرَحْنَ
tufraḥna
يُفْرَحْنَ
yufraḥna
subjunctive
الْمُضَارِع الْمَنْصُوب
m أُفْرَحَ
ʔufraḥa
تُفْرَحَ
tufraḥa
يُفْرَحَ
yufraḥa
تُفْرَحَا
tufraḥā
يُفْرَحَا
yufraḥā
نُفْرَحَ
nufraḥa
تُفْرَحُوا
tufraḥū
يُفْرَحُوا
yufraḥū
f تُفْرَحِي
tufraḥī
تُفْرَحَ
tufraḥa
تُفْرَحَا
tufraḥā
تُفْرَحْنَ
tufraḥna
يُفْرَحْنَ
yufraḥna
jussive
الْمُضَارِع الْمَجْزُوم
m أُفْرَحْ
ʔufraḥ
تُفْرَحْ
tufraḥ
يُفْرَحْ
yufraḥ
تُفْرَحَا
tufraḥā
يُفْرَحَا
yufraḥā
نُفْرَحْ
nufraḥ
تُفْرَحُوا
tufraḥū
يُفْرَحُوا
yufraḥū
f تُفْرَحِي
tufraḥī
تُفْرَحْ
tufraḥ
تُفْرَحَا
tufraḥā
تُفْرَحْنَ
tufraḥna
يُفْرَحْنَ
yufraḥna

Etymology 1.2

Verb

أفرح (form I)

  1. أَفْرَحُ (ʔafraḥu) /ʔaf.ra.ħu/: first-person singular non-past active indicative of فَرِحَ (fariḥa)
  2. أَفْرَحَ (ʔafraḥa) /ʔaf.ra.ħa/: first-person singular non-past active subjunctive of فَرِحَ (fariḥa)
  3. أَفْرَحْ (ʔafraḥ) /ʔaf.raħ/: first-person singular non-past active jussive of فَرِحَ (fariḥa)

South Levantine Arabic

Root
ف ر ح
3 terms

Etymology

Learned borrowing from Arabic أَفْرَحَ (ʔafraḥa).

Pronunciation

  • IPA(key): /ʔaf.raħ/, [ˈʔɑf.rˤɑħ]
  • Audio (al-Lidd):(file)

Verb

أفرح • (ʔafraḥ) IV (present بفرح (bifreḥ))

  1. to please, to gladden, to make happy

Conjugation

Conjugation of أفرح
singular plural
1st person 2nd person 3rd person 1st person 2nd person 3rd person
past m أفرحت (ʔafraḥt) أفرحت (ʔafraḥt) أفرح (ʔafraḥ) أفرحنا (ʔafraḥna) أفرحتو (ʔafraḥtu) أفرحو (ʔafraḥu)
f افرحتي (ʔafraḥti) أفرحت (ʔafraḥat)
present m بفرح (bafriḥ) بتفرح (btifriḥ) بفرح (bifriḥ) منفرح (mnifriḥ) بتفرحو (btifriḥu) بفرحو (bifriḥu)
f بتفرحي (btifriḥi) بتفرح (btifriḥ)
subjunctive m افرح (afriḥ) تفرح (tifriḥ) يفرح (yifriḥ) نفرح (nifriḥ) تفرحو (tifriḥu) يفرحو (yifriḥu)
f تفرحي (tifriḥi) تفرح (tifriḥ)
imperative m افرح (ifriḥ) افرحو (ifriḥu)
f افرحي (ifriḥi)