أفنى

See also: أفني

Arabic

Root
ف ن ي (f n y)
6 terms

Verb

أَفْنَى • (ʔafnā) IV (non-past يُفْنِي (yufnī), verbal noun إِفْنَاء (ʔifnāʔ))

  1. to destroy, to annihilate, to cause to come to an end, to cause to cease, to cause to vanish
    Synonyms: أَبَاد (ʔabād), أَعْدَمَ (ʔaʕdama), لَاشَى (lāšā); see also Thesaurus:أفنى
  2. to exhaust
  3. to cause to fail entirely

Conjugation

Conjugation of أَفْنَى (IV, final-weak, full passive, verbal noun إِفْنَاء)
verbal noun
الْمَصْدَر
إِفْنَاء
ʔifnāʔ
active participle
اِسْم الْفَاعِل
مُفْنٍ
mufnin
passive participle
اِسْم الْمَفْعُول
مُفْنًى
mufnan
active voice
الْفِعْل الْمَعْلُوم
singular
الْمُفْرَد
dual
الْمُثَنَّى
plural
الْجَمْع
1st person
الْمُتَكَلِّم
2nd person
الْمُخَاطَب
3rd person
الْغَائِب
2nd person
الْمُخَاطَب
3rd person
الْغَائِب
1st person
الْمُتَكَلِّم
2nd person
الْمُخَاطَب
3rd person
الْغَائِب
past (perfect) indicative
الْمَاضِي
m أَفْنَيْتُ
ʔafnaytu
أَفْنَيْتَ
ʔafnayta
أَفْنَى
ʔafnā
أَفْنَيْتُمَا
ʔafnaytumā
أَفْنَيَا
ʔafnayā
أَفْنَيْنَا
ʔafnaynā
أَفْنَيْتُمْ
ʔafnaytum
أَفْنَوْا
ʔafnaw
f أَفْنَيْتِ
ʔafnayti
أَفْنَتْ
ʔafnat
أَفْنَتَا
ʔafnatā
أَفْنَيْتُنَّ
ʔafnaytunna
أَفْنَيْنَ
ʔafnayna
non-past (imperfect) indicative
الْمُضَارِع الْمَرْفُوع
m أُفْنِي
ʔufnī
تُفْنِي
tufnī
يُفْنِي
yufnī
تُفْنِيَانِ
tufniyāni
يُفْنِيَانِ
yufniyāni
نُفْنِي
nufnī
تُفْنُونَ
tufnūna
يُفْنُونَ
yufnūna
f تُفْنِينَ
tufnīna
تُفْنِي
tufnī
تُفْنِيَانِ
tufniyāni
تُفْنِينَ
tufnīna
يُفْنِينَ
yufnīna
subjunctive
الْمُضَارِع الْمَنْصُوب
m أُفْنِيَ
ʔufniya
تُفْنِيَ
tufniya
يُفْنِيَ
yufniya
تُفْنِيَا
tufniyā
يُفْنِيَا
yufniyā
نُفْنِيَ
nufniya
تُفْنُوا
tufnū
يُفْنُوا
yufnū
f تُفْنِي
tufnī
تُفْنِيَ
tufniya
تُفْنِيَا
tufniyā
تُفْنِينَ
tufnīna
يُفْنِينَ
yufnīna
jussive
الْمُضَارِع الْمَجْزُوم
m أُفْنِ
ʔufni
تُفْنِ
tufni
يُفْنِ
yufni
تُفْنِيَا
tufniyā
يُفْنِيَا
yufniyā
نُفْنِ
nufni
تُفْنُوا
tufnū
يُفْنُوا
yufnū
f تُفْنِي
tufnī
تُفْنِ
tufni
تُفْنِيَا
tufniyā
تُفْنِينَ
tufnīna
يُفْنِينَ
yufnīna
imperative
الْأَمْر
m أَفْنِ
ʔafni
أَفْنِيَا
ʔafniyā
أَفْنُوا
ʔafnū
f أَفْنِي
ʔafnī
أَفْنِينَ
ʔafnīna
passive voice
الْفِعْل الْمَجْهُول
singular
الْمُفْرَد
dual
الْمُثَنَّى
plural
الْجَمْع
1st person
الْمُتَكَلِّم
2nd person
الْمُخَاطَب
3rd person
الْغَائِب
2nd person
الْمُخَاطَب
3rd person
الْغَائِب
1st person
الْمُتَكَلِّم
2nd person
الْمُخَاطَب
3rd person
الْغَائِب
past (perfect) indicative
الْمَاضِي
m أُفْنِيتُ
ʔufnītu
أُفْنِيتَ
ʔufnīta
أُفْنِيَ
ʔufniya
أُفْنِيتُمَا
ʔufnītumā
أُفْنِيَا
ʔufniyā
أُفْنِينَا
ʔufnīnā
أُفْنِيتُمْ
ʔufnītum
أُفْنُوا
ʔufnū
f أُفْنِيتِ
ʔufnīti
أُفْنِيَتْ
ʔufniyat
أُفْنِيَتَا
ʔufniyatā
أُفْنِيتُنَّ
ʔufnītunna
أُفْنِينَ
ʔufnīna
non-past (imperfect) indicative
الْمُضَارِع الْمَرْفُوع
m أُفْنَى
ʔufnā
تُفْنَى
tufnā
يُفْنَى
yufnā
تُفْنَيَانِ
tufnayāni
يُفْنَيَانِ
yufnayāni
نُفْنَى
nufnā
تُفْنَوْنَ
tufnawna
يُفْنَوْنَ
yufnawna
f تُفْنَيْنَ
tufnayna
تُفْنَى
tufnā
تُفْنَيَانِ
tufnayāni
تُفْنَيْنَ
tufnayna
يُفْنَيْنَ
yufnayna
subjunctive
الْمُضَارِع الْمَنْصُوب
m أُفْنَى
ʔufnā
تُفْنَى
tufnā
يُفْنَى
yufnā
تُفْنَيَا
tufnayā
يُفْنَيَا
yufnayā
نُفْنَى
nufnā
تُفْنَوْا
tufnaw
يُفْنَوْا
yufnaw
f تُفْنَيْ
tufnay
تُفْنَى
tufnā
تُفْنَيَا
tufnayā
تُفْنَيْنَ
tufnayna
يُفْنَيْنَ
yufnayna
jussive
الْمُضَارِع الْمَجْزُوم
m أُفْنَ
ʔufna
تُفْنَ
tufna
يُفْنَ
yufna
تُفْنَيَا
tufnayā
يُفْنَيَا
yufnayā
نُفْنَ
nufna
تُفْنَوْا
tufnaw
يُفْنَوْا
yufnaw
f تُفْنَيْ
tufnay
تُفْنَ
tufna
تُفْنَيَا
tufnayā
تُفْنَيْنَ
tufnayna
يُفْنَيْنَ
yufnayna

Descendants

  • Moroccan Arabic: أفنى (ʔafna)
    • Ladino: afnear (Haketia)

References