أفهم

See also: افهم

Arabic

Etymology 1.1

Verb

أَفْهَمَ • (ʔafhama) IV (non-past يُفْهِمُ (yufhimu), verbal noun إِفْهَام (ʔifhām))

  1. to make understand
  2. to instruct
Conjugation
Conjugation of أَفْهَمَ (IV, sound, full passive, verbal noun إِفْهَام)
verbal noun
الْمَصْدَر
إِفْهَام
ʔifhām
active participle
اِسْم الْفَاعِل
مُفْهِم
mufhim
passive participle
اِسْم الْمَفْعُول
مُفْهَم
mufham
active voice
الْفِعْل الْمَعْلُوم
singular
الْمُفْرَد
dual
الْمُثَنَّى
plural
الْجَمْع
1st person
الْمُتَكَلِّم
2nd person
الْمُخَاطَب
3rd person
الْغَائِب
2nd person
الْمُخَاطَب
3rd person
الْغَائِب
1st person
الْمُتَكَلِّم
2nd person
الْمُخَاطَب
3rd person
الْغَائِب
past (perfect) indicative
الْمَاضِي
m أَفْهَمْتُ
ʔafhamtu
أَفْهَمْتَ
ʔafhamta
أَفْهَمَ
ʔafhama
أَفْهَمْتُمَا
ʔafhamtumā
أَفْهَمَا
ʔafhamā
أَفْهَمْنَا
ʔafhamnā
أَفْهَمْتُمْ
ʔafhamtum
أَفْهَمُوا
ʔafhamū
f أَفْهَمْتِ
ʔafhamti
أَفْهَمَتْ
ʔafhamat
أَفْهَمَتَا
ʔafhamatā
أَفْهَمْتُنَّ
ʔafhamtunna
أَفْهَمْنَ
ʔafhamna
non-past (imperfect) indicative
الْمُضَارِع الْمَرْفُوع
m أُفْهِمُ
ʔufhimu
تُفْهِمُ
tufhimu
يُفْهِمُ
yufhimu
تُفْهِمَانِ
tufhimāni
يُفْهِمَانِ
yufhimāni
نُفْهِمُ
nufhimu
تُفْهِمُونَ
tufhimūna
يُفْهِمُونَ
yufhimūna
f تُفْهِمِينَ
tufhimīna
تُفْهِمُ
tufhimu
تُفْهِمَانِ
tufhimāni
تُفْهِمْنَ
tufhimna
يُفْهِمْنَ
yufhimna
subjunctive
الْمُضَارِع الْمَنْصُوب
m أُفْهِمَ
ʔufhima
تُفْهِمَ
tufhima
يُفْهِمَ
yufhima
تُفْهِمَا
tufhimā
يُفْهِمَا
yufhimā
نُفْهِمَ
nufhima
تُفْهِمُوا
tufhimū
يُفْهِمُوا
yufhimū
f تُفْهِمِي
tufhimī
تُفْهِمَ
tufhima
تُفْهِمَا
tufhimā
تُفْهِمْنَ
tufhimna
يُفْهِمْنَ
yufhimna
jussive
الْمُضَارِع الْمَجْزُوم
m أُفْهِمْ
ʔufhim
تُفْهِمْ
tufhim
يُفْهِمْ
yufhim
تُفْهِمَا
tufhimā
يُفْهِمَا
yufhimā
نُفْهِمْ
nufhim
تُفْهِمُوا
tufhimū
يُفْهِمُوا
yufhimū
f تُفْهِمِي
tufhimī
تُفْهِمْ
tufhim
تُفْهِمَا
tufhimā
تُفْهِمْنَ
tufhimna
يُفْهِمْنَ
yufhimna
imperative
الْأَمْر
m أَفْهِمْ
ʔafhim
أَفْهِمَا
ʔafhimā
أَفْهِمُوا
ʔafhimū
f أَفْهِمِي
ʔafhimī
أَفْهِمْنَ
ʔafhimna
passive voice
الْفِعْل الْمَجْهُول
singular
الْمُفْرَد
dual
الْمُثَنَّى
plural
الْجَمْع
1st person
الْمُتَكَلِّم
2nd person
الْمُخَاطَب
3rd person
الْغَائِب
2nd person
الْمُخَاطَب
3rd person
الْغَائِب
1st person
الْمُتَكَلِّم
2nd person
الْمُخَاطَب
3rd person
الْغَائِب
past (perfect) indicative
الْمَاضِي
m أُفْهِمْتُ
ʔufhimtu
أُفْهِمْتَ
ʔufhimta
أُفْهِمَ
ʔufhima
أُفْهِمْتُمَا
ʔufhimtumā
أُفْهِمَا
ʔufhimā
أُفْهِمْنَا
ʔufhimnā
أُفْهِمْتُمْ
ʔufhimtum
أُفْهِمُوا
ʔufhimū
f أُفْهِمْتِ
ʔufhimti
أُفْهِمَتْ
ʔufhimat
أُفْهِمَتَا
ʔufhimatā
أُفْهِمْتُنَّ
ʔufhimtunna
أُفْهِمْنَ
ʔufhimna
non-past (imperfect) indicative
الْمُضَارِع الْمَرْفُوع
m أُفْهَمُ
ʔufhamu
تُفْهَمُ
tufhamu
يُفْهَمُ
yufhamu
تُفْهَمَانِ
tufhamāni
يُفْهَمَانِ
yufhamāni
نُفْهَمُ
nufhamu
تُفْهَمُونَ
tufhamūna
يُفْهَمُونَ
yufhamūna
f تُفْهَمِينَ
tufhamīna
تُفْهَمُ
tufhamu
تُفْهَمَانِ
tufhamāni
تُفْهَمْنَ
tufhamna
يُفْهَمْنَ
yufhamna
subjunctive
الْمُضَارِع الْمَنْصُوب
m أُفْهَمَ
ʔufhama
تُفْهَمَ
tufhama
يُفْهَمَ
yufhama
تُفْهَمَا
tufhamā
يُفْهَمَا
yufhamā
نُفْهَمَ
nufhama
تُفْهَمُوا
tufhamū
يُفْهَمُوا
yufhamū
f تُفْهَمِي
tufhamī
تُفْهَمَ
tufhama
تُفْهَمَا
tufhamā
تُفْهَمْنَ
tufhamna
يُفْهَمْنَ
yufhamna
jussive
الْمُضَارِع الْمَجْزُوم
m أُفْهَمْ
ʔufham
تُفْهَمْ
tufham
يُفْهَمْ
yufham
تُفْهَمَا
tufhamā
يُفْهَمَا
yufhamā
نُفْهَمْ
nufham
تُفْهَمُوا
tufhamū
يُفْهَمُوا
yufhamū
f تُفْهَمِي
tufhamī
تُفْهَمْ
tufham
تُفْهَمَا
tufhamā
تُفْهَمْنَ
tufhamna
يُفْهَمْنَ
yufhamna

Etymology 1.2

Verb

أفهم (form I)

  1. أَفْهَمُ (ʔafhamu) /ʔaf.ha.mu/: first-person singular non-past active indicative of فَهِمَ (fahima)
  2. أُفْهَمُ (ʔufhamu) /ʔuf.ha.mu/: first-person singular non-past passive indicative of فَهِمَ (fahima)
  3. أَفْهَمَ (ʔafhama) /ʔaf.ha.ma/: first-person singular non-past active subjunctive of فَهِمَ (fahima)
  4. أُفْهَمَ (ʔufhama) /ʔuf.ha.ma/: first-person singular non-past passive subjunctive of فَهِمَ (fahima)
  5. أَفْهَمْ (ʔafham) /ʔaf.ham/: first-person singular non-past active jussive of فَهِمَ (fahima)
  6. أُفْهَمْ (ʔufham) /ʔuf.ham/: first-person singular non-past passive jussive of فَهِمَ (fahima)

Etymology 1.3

Verb

أفهم (form II)

  1. أُفَهِّمُ (ʔufahhimu) /ʔu.fah.hi.mu/: first-person singular non-past active indicative of فَهَّمَ (fahhama)
  2. أُفَهَّمُ (ʔufahhamu) /ʔu.fah.ha.mu/: first-person singular non-past passive indicative of فَهَّمَ (fahhama)
  3. أُفَهِّمَ (ʔufahhima) /ʔu.fah.hi.ma/: first-person singular non-past active subjunctive of فَهَّمَ (fahhama)
  4. أُفَهَّمَ (ʔufahhama) /ʔu.fah.ha.ma/: first-person singular non-past passive subjunctive of فَهَّمَ (fahhama)
  5. أُفَهِّمْ (ʔufahhim) /ʔu.fah.him/: first-person singular non-past active jussive of فَهَّمَ (fahhama)
  6. أُفَهَّمْ (ʔufahham) /ʔu.fah.ham/: first-person singular non-past passive jussive of فَهَّمَ (fahhama)