أنجح

See also: انجح

Arabic

Etymology 1.1

Verb

أَنْجَحَ • (ʔanjaḥa) IV (non-past يُنْجِحُ (yunjiḥu), verbal noun إِنْجَاح (ʔinjāḥ))

  1. (transitive) to cause (someone or something) to succeed, to render successful
Conjugation
Conjugation of أَنْجَحَ (IV, sound, full passive, verbal noun إِنْجَاح)
verbal noun
الْمَصْدَر
إِنْجَاح
ʔinjāḥ
active participle
اِسْم الْفَاعِل
مُنْجِح
munjiḥ
passive participle
اِسْم الْمَفْعُول
مُنْجَح
munjaḥ
active voice
الْفِعْل الْمَعْلُوم
singular
الْمُفْرَد
dual
الْمُثَنَّى
plural
الْجَمْع
1st person
الْمُتَكَلِّم
2nd person
الْمُخَاطَب
3rd person
الْغَائِب
2nd person
الْمُخَاطَب
3rd person
الْغَائِب
1st person
الْمُتَكَلِّم
2nd person
الْمُخَاطَب
3rd person
الْغَائِب
past (perfect) indicative
الْمَاضِي
m أَنْجَحْتُ
ʔanjaḥtu
أَنْجَحْتَ
ʔanjaḥta
أَنْجَحَ
ʔanjaḥa
أَنْجَحْتُمَا
ʔanjaḥtumā
أَنْجَحَا
ʔanjaḥā
أَنْجَحْنَا
ʔanjaḥnā
أَنْجَحْتُمْ
ʔanjaḥtum
أَنْجَحُوا
ʔanjaḥū
f أَنْجَحْتِ
ʔanjaḥti
أَنْجَحَتْ
ʔanjaḥat
أَنْجَحَتَا
ʔanjaḥatā
أَنْجَحْتُنَّ
ʔanjaḥtunna
أَنْجَحْنَ
ʔanjaḥna
non-past (imperfect) indicative
الْمُضَارِع الْمَرْفُوع
m أُنْجِحُ
ʔunjiḥu
تُنْجِحُ
tunjiḥu
يُنْجِحُ
yunjiḥu
تُنْجِحَانِ
tunjiḥāni
يُنْجِحَانِ
yunjiḥāni
نُنْجِحُ
nunjiḥu
تُنْجِحُونَ
tunjiḥūna
يُنْجِحُونَ
yunjiḥūna
f تُنْجِحِينَ
tunjiḥīna
تُنْجِحُ
tunjiḥu
تُنْجِحَانِ
tunjiḥāni
تُنْجِحْنَ
tunjiḥna
يُنْجِحْنَ
yunjiḥna
subjunctive
الْمُضَارِع الْمَنْصُوب
m أُنْجِحَ
ʔunjiḥa
تُنْجِحَ
tunjiḥa
يُنْجِحَ
yunjiḥa
تُنْجِحَا
tunjiḥā
يُنْجِحَا
yunjiḥā
نُنْجِحَ
nunjiḥa
تُنْجِحُوا
tunjiḥū
يُنْجِحُوا
yunjiḥū
f تُنْجِحِي
tunjiḥī
تُنْجِحَ
tunjiḥa
تُنْجِحَا
tunjiḥā
تُنْجِحْنَ
tunjiḥna
يُنْجِحْنَ
yunjiḥna
jussive
الْمُضَارِع الْمَجْزُوم
m أُنْجِحْ
ʔunjiḥ
تُنْجِحْ
tunjiḥ
يُنْجِحْ
yunjiḥ
تُنْجِحَا
tunjiḥā
يُنْجِحَا
yunjiḥā
نُنْجِحْ
nunjiḥ
تُنْجِحُوا
tunjiḥū
يُنْجِحُوا
yunjiḥū
f تُنْجِحِي
tunjiḥī
تُنْجِحْ
tunjiḥ
تُنْجِحَا
tunjiḥā
تُنْجِحْنَ
tunjiḥna
يُنْجِحْنَ
yunjiḥna
imperative
الْأَمْر
m أَنْجِحْ
ʔanjiḥ
أَنْجِحَا
ʔanjiḥā
أَنْجِحُوا
ʔanjiḥū
f أَنْجِحِي
ʔanjiḥī
أَنْجِحْنَ
ʔanjiḥna
passive voice
الْفِعْل الْمَجْهُول
singular
الْمُفْرَد
dual
الْمُثَنَّى
plural
الْجَمْع
1st person
الْمُتَكَلِّم
2nd person
الْمُخَاطَب
3rd person
الْغَائِب
2nd person
الْمُخَاطَب
3rd person
الْغَائِب
1st person
الْمُتَكَلِّم
2nd person
الْمُخَاطَب
3rd person
الْغَائِب
past (perfect) indicative
الْمَاضِي
m أُنْجِحْتُ
ʔunjiḥtu
أُنْجِحْتَ
ʔunjiḥta
أُنْجِحَ
ʔunjiḥa
أُنْجِحْتُمَا
ʔunjiḥtumā
أُنْجِحَا
ʔunjiḥā
أُنْجِحْنَا
ʔunjiḥnā
أُنْجِحْتُمْ
ʔunjiḥtum
أُنْجِحُوا
ʔunjiḥū
f أُنْجِحْتِ
ʔunjiḥti
أُنْجِحَتْ
ʔunjiḥat
أُنْجِحَتَا
ʔunjiḥatā
أُنْجِحْتُنَّ
ʔunjiḥtunna
أُنْجِحْنَ
ʔunjiḥna
non-past (imperfect) indicative
الْمُضَارِع الْمَرْفُوع
m أُنْجَحُ
ʔunjaḥu
تُنْجَحُ
tunjaḥu
يُنْجَحُ
yunjaḥu
تُنْجَحَانِ
tunjaḥāni
يُنْجَحَانِ
yunjaḥāni
نُنْجَحُ
nunjaḥu
تُنْجَحُونَ
tunjaḥūna
يُنْجَحُونَ
yunjaḥūna
f تُنْجَحِينَ
tunjaḥīna
تُنْجَحُ
tunjaḥu
تُنْجَحَانِ
tunjaḥāni
تُنْجَحْنَ
tunjaḥna
يُنْجَحْنَ
yunjaḥna
subjunctive
الْمُضَارِع الْمَنْصُوب
m أُنْجَحَ
ʔunjaḥa
تُنْجَحَ
tunjaḥa
يُنْجَحَ
yunjaḥa
تُنْجَحَا
tunjaḥā
يُنْجَحَا
yunjaḥā
نُنْجَحَ
nunjaḥa
تُنْجَحُوا
tunjaḥū
يُنْجَحُوا
yunjaḥū
f تُنْجَحِي
tunjaḥī
تُنْجَحَ
tunjaḥa
تُنْجَحَا
tunjaḥā
تُنْجَحْنَ
tunjaḥna
يُنْجَحْنَ
yunjaḥna
jussive
الْمُضَارِع الْمَجْزُوم
m أُنْجَحْ
ʔunjaḥ
تُنْجَحْ
tunjaḥ
يُنْجَحْ
yunjaḥ
تُنْجَحَا
tunjaḥā
يُنْجَحَا
yunjaḥā
نُنْجَحْ
nunjaḥ
تُنْجَحُوا
tunjaḥū
يُنْجَحُوا
yunjaḥū
f تُنْجَحِي
tunjaḥī
تُنْجَحْ
tunjaḥ
تُنْجَحَا
tunjaḥā
تُنْجَحْنَ
tunjaḥna
يُنْجَحْنَ
yunjaḥna

Etymology 1.2

Verb

أنجح (form I)

  1. أَنْجَحُ (ʔanjaḥu) /ʔan.d͡ʒa.ħu/: first-person singular non-past active indicative of نَجَحَ (najaḥa)
  2. أَنْجَحَ (ʔanjaḥa) /ʔan.d͡ʒa.ħa/: first-person singular non-past active subjunctive of نَجَحَ (najaḥa)
  3. أَنْجَحْ (ʔanjaḥ) /ʔan.d͡ʒaħ/: first-person singular non-past active jussive of نَجَحَ (najaḥa)