أنصت

See also: انصت

Arabic

Etymology 1

ن ص ت (n ṣ t)?

Verb

أَنْصَتَ • (ʔanṣata) IV (non-past يُنْصِتُ (yunṣitu), verbal noun إِنْصَات (ʔinṣāt))

  1. to listen, to hearken, to lend an ear
Conjugation
Conjugation of أَنْصَتَ (IV, sound, full passive, verbal noun إِنْصَات)
verbal noun
الْمَصْدَر
إِنْصَات
ʔinṣāt
active participle
اِسْم الْفَاعِل
مُنْصِت
munṣit
passive participle
اِسْم الْمَفْعُول
مُنْصَت
munṣat
active voice
الْفِعْل الْمَعْلُوم
singular
الْمُفْرَد
dual
الْمُثَنَّى
plural
الْجَمْع
1st person
الْمُتَكَلِّم
2nd person
الْمُخَاطَب
3rd person
الْغَائِب
2nd person
الْمُخَاطَب
3rd person
الْغَائِب
1st person
الْمُتَكَلِّم
2nd person
الْمُخَاطَب
3rd person
الْغَائِب
past (perfect) indicative
الْمَاضِي
m أَنْصَتُّ
ʔanṣattu
أَنْصَتَّ
ʔanṣatta
أَنْصَتَ
ʔanṣata
أَنْصَتُّمَا
ʔanṣattumā
أَنْصَتَا
ʔanṣatā
أَنْصَتْنَا
ʔanṣatnā
أَنْصَتُّمْ
ʔanṣattum
أَنْصَتُوا
ʔanṣatū
f أَنْصَتِّ
ʔanṣatti
أَنْصَتَتْ
ʔanṣatat
أَنْصَتَتَا
ʔanṣatatā
أَنْصَتُّنَّ
ʔanṣattunna
أَنْصَتْنَ
ʔanṣatna
non-past (imperfect) indicative
الْمُضَارِع الْمَرْفُوع
m أُنْصِتُ
ʔunṣitu
تُنْصِتُ
tunṣitu
يُنْصِتُ
yunṣitu
تُنْصِتَانِ
tunṣitāni
يُنْصِتَانِ
yunṣitāni
نُنْصِتُ
nunṣitu
تُنْصِتُونَ
tunṣitūna
يُنْصِتُونَ
yunṣitūna
f تُنْصِتِينَ
tunṣitīna
تُنْصِتُ
tunṣitu
تُنْصِتَانِ
tunṣitāni
تُنْصِتْنَ
tunṣitna
يُنْصِتْنَ
yunṣitna
subjunctive
الْمُضَارِع الْمَنْصُوب
m أُنْصِتَ
ʔunṣita
تُنْصِتَ
tunṣita
يُنْصِتَ
yunṣita
تُنْصِتَا
tunṣitā
يُنْصِتَا
yunṣitā
نُنْصِتَ
nunṣita
تُنْصِتُوا
tunṣitū
يُنْصِتُوا
yunṣitū
f تُنْصِتِي
tunṣitī
تُنْصِتَ
tunṣita
تُنْصِتَا
tunṣitā
تُنْصِتْنَ
tunṣitna
يُنْصِتْنَ
yunṣitna
jussive
الْمُضَارِع الْمَجْزُوم
m أُنْصِتْ
ʔunṣit
تُنْصِتْ
tunṣit
يُنْصِتْ
yunṣit
تُنْصِتَا
tunṣitā
يُنْصِتَا
yunṣitā
نُنْصِتْ
nunṣit
تُنْصِتُوا
tunṣitū
يُنْصِتُوا
yunṣitū
f تُنْصِتِي
tunṣitī
تُنْصِتْ
tunṣit
تُنْصِتَا
tunṣitā
تُنْصِتْنَ
tunṣitna
يُنْصِتْنَ
yunṣitna
imperative
الْأَمْر
m أَنْصِتْ
ʔanṣit
أَنْصِتَا
ʔanṣitā
أَنْصِتُوا
ʔanṣitū
f أَنْصِتِي
ʔanṣitī
أَنْصِتْنَ
ʔanṣitna
passive voice
الْفِعْل الْمَجْهُول
singular
الْمُفْرَد
dual
الْمُثَنَّى
plural
الْجَمْع
1st person
الْمُتَكَلِّم
2nd person
الْمُخَاطَب
3rd person
الْغَائِب
2nd person
الْمُخَاطَب
3rd person
الْغَائِب
1st person
الْمُتَكَلِّم
2nd person
الْمُخَاطَب
3rd person
الْغَائِب
past (perfect) indicative
الْمَاضِي
m أُنْصِتُّ
ʔunṣittu
أُنْصِتَّ
ʔunṣitta
أُنْصِتَ
ʔunṣita
أُنْصِتُّمَا
ʔunṣittumā
أُنْصِتَا
ʔunṣitā
أُنْصِتْنَا
ʔunṣitnā
أُنْصِتُّمْ
ʔunṣittum
أُنْصِتُوا
ʔunṣitū
f أُنْصِتِّ
ʔunṣitti
أُنْصِتَتْ
ʔunṣitat
أُنْصِتَتَا
ʔunṣitatā
أُنْصِتُّنَّ
ʔunṣittunna
أُنْصِتْنَ
ʔunṣitna
non-past (imperfect) indicative
الْمُضَارِع الْمَرْفُوع
m أُنْصَتُ
ʔunṣatu
تُنْصَتُ
tunṣatu
يُنْصَتُ
yunṣatu
تُنْصَتَانِ
tunṣatāni
يُنْصَتَانِ
yunṣatāni
نُنْصَتُ
nunṣatu
تُنْصَتُونَ
tunṣatūna
يُنْصَتُونَ
yunṣatūna
f تُنْصَتِينَ
tunṣatīna
تُنْصَتُ
tunṣatu
تُنْصَتَانِ
tunṣatāni
تُنْصَتْنَ
tunṣatna
يُنْصَتْنَ
yunṣatna
subjunctive
الْمُضَارِع الْمَنْصُوب
m أُنْصَتَ
ʔunṣata
تُنْصَتَ
tunṣata
يُنْصَتَ
yunṣata
تُنْصَتَا
tunṣatā
يُنْصَتَا
yunṣatā
نُنْصَتَ
nunṣata
تُنْصَتُوا
tunṣatū
يُنْصَتُوا
yunṣatū
f تُنْصَتِي
tunṣatī
تُنْصَتَ
tunṣata
تُنْصَتَا
tunṣatā
تُنْصَتْنَ
tunṣatna
يُنْصَتْنَ
yunṣatna
jussive
الْمُضَارِع الْمَجْزُوم
m أُنْصَتْ
ʔunṣat
تُنْصَتْ
tunṣat
يُنْصَتْ
yunṣat
تُنْصَتَا
tunṣatā
يُنْصَتَا
yunṣatā
نُنْصَتْ
nunṣat
تُنْصَتُوا
tunṣatū
يُنْصَتُوا
yunṣatū
f تُنْصَتِي
tunṣatī
تُنْصَتْ
tunṣat
تُنْصَتَا
tunṣatā
تُنْصَتْنَ
tunṣatna
يُنْصَتْنَ
yunṣatna

Etymology 2

Verb

أنصت (form I)

  1. أَنْصِتُ (ʔanṣitu) /ʔan.sˤi.tu/: first-person singular non-past active indicative of نَصَتَ (naṣata)
  2. أَنْصِتَ (ʔanṣita) /ʔan.sˤi.ta/: first-person singular non-past active subjunctive of نَصَتَ (naṣata)
  3. أَنْصِتْ (ʔanṣit) /ʔan.sˤit/: first-person singular non-past active jussive of نَصَتَ (naṣata)