أنمى

See also: أنمي and انمي

Arabic

Etymology 1

Root
ن م ي (n m y)
3 terms

Verb

أَنْمَى • (ʔanmā) IV (non-past يُنْمِي (yunmī), verbal noun إِنْمَاء (ʔinmāʔ))

  1. to grow, to cultivate
Conjugation
Conjugation of أَنْمَى (IV, final-weak, full passive, verbal noun إِنْمَاء)
verbal noun
الْمَصْدَر
إِنْمَاء
ʔinmāʔ
active participle
اِسْم الْفَاعِل
مُنْمٍ
munmin
passive participle
اِسْم الْمَفْعُول
مُنْمًى
munman
active voice
الْفِعْل الْمَعْلُوم
singular
الْمُفْرَد
dual
الْمُثَنَّى
plural
الْجَمْع
1st person
الْمُتَكَلِّم
2nd person
الْمُخَاطَب
3rd person
الْغَائِب
2nd person
الْمُخَاطَب
3rd person
الْغَائِب
1st person
الْمُتَكَلِّم
2nd person
الْمُخَاطَب
3rd person
الْغَائِب
past (perfect) indicative
الْمَاضِي
m أَنْمَيْتُ
ʔanmaytu
أَنْمَيْتَ
ʔanmayta
أَنْمَى
ʔanmā
أَنْمَيْتُمَا
ʔanmaytumā
أَنْمَيَا
ʔanmayā
أَنْمَيْنَا
ʔanmaynā
أَنْمَيْتُمْ
ʔanmaytum
أَنْمَوْا
ʔanmaw
f أَنْمَيْتِ
ʔanmayti
أَنْمَتْ
ʔanmat
أَنْمَتَا
ʔanmatā
أَنْمَيْتُنَّ
ʔanmaytunna
أَنْمَيْنَ
ʔanmayna
non-past (imperfect) indicative
الْمُضَارِع الْمَرْفُوع
m أُنْمِي
ʔunmī
تُنْمِي
tunmī
يُنْمِي
yunmī
تُنْمِيَانِ
tunmiyāni
يُنْمِيَانِ
yunmiyāni
نُنْمِي
nunmī
تُنْمُونَ
tunmūna
يُنْمُونَ
yunmūna
f تُنْمِينَ
tunmīna
تُنْمِي
tunmī
تُنْمِيَانِ
tunmiyāni
تُنْمِينَ
tunmīna
يُنْمِينَ
yunmīna
subjunctive
الْمُضَارِع الْمَنْصُوب
m أُنْمِيَ
ʔunmiya
تُنْمِيَ
tunmiya
يُنْمِيَ
yunmiya
تُنْمِيَا
tunmiyā
يُنْمِيَا
yunmiyā
نُنْمِيَ
nunmiya
تُنْمُوا
tunmū
يُنْمُوا
yunmū
f تُنْمِي
tunmī
تُنْمِيَ
tunmiya
تُنْمِيَا
tunmiyā
تُنْمِينَ
tunmīna
يُنْمِينَ
yunmīna
jussive
الْمُضَارِع الْمَجْزُوم
m أُنْمِ
ʔunmi
تُنْمِ
tunmi
يُنْمِ
yunmi
تُنْمِيَا
tunmiyā
يُنْمِيَا
yunmiyā
نُنْمِ
nunmi
تُنْمُوا
tunmū
يُنْمُوا
yunmū
f تُنْمِي
tunmī
تُنْمِ
tunmi
تُنْمِيَا
tunmiyā
تُنْمِينَ
tunmīna
يُنْمِينَ
yunmīna
imperative
الْأَمْر
m أَنْمِ
ʔanmi
أَنْمِيَا
ʔanmiyā
أَنْمُوا
ʔanmū
f أَنْمِي
ʔanmī
أَنْمِينَ
ʔanmīna
passive voice
الْفِعْل الْمَجْهُول
singular
الْمُفْرَد
dual
الْمُثَنَّى
plural
الْجَمْع
1st person
الْمُتَكَلِّم
2nd person
الْمُخَاطَب
3rd person
الْغَائِب
2nd person
الْمُخَاطَب
3rd person
الْغَائِب
1st person
الْمُتَكَلِّم
2nd person
الْمُخَاطَب
3rd person
الْغَائِب
past (perfect) indicative
الْمَاضِي
m أُنْمِيتُ
ʔunmītu
أُنْمِيتَ
ʔunmīta
أُنْمِيَ
ʔunmiya
أُنْمِيتُمَا
ʔunmītumā
أُنْمِيَا
ʔunmiyā
أُنْمِينَا
ʔunmīnā
أُنْمِيتُمْ
ʔunmītum
أُنْمُوا
ʔunmū
f أُنْمِيتِ
ʔunmīti
أُنْمِيَتْ
ʔunmiyat
أُنْمِيَتَا
ʔunmiyatā
أُنْمِيتُنَّ
ʔunmītunna
أُنْمِينَ
ʔunmīna
non-past (imperfect) indicative
الْمُضَارِع الْمَرْفُوع
m أُنْمَى
ʔunmā
تُنْمَى
tunmā
يُنْمَى
yunmā
تُنْمَيَانِ
tunmayāni
يُنْمَيَانِ
yunmayāni
نُنْمَى
nunmā
تُنْمَوْنَ
tunmawna
يُنْمَوْنَ
yunmawna
f تُنْمَيْنَ
tunmayna
تُنْمَى
tunmā
تُنْمَيَانِ
tunmayāni
تُنْمَيْنَ
tunmayna
يُنْمَيْنَ
yunmayna
subjunctive
الْمُضَارِع الْمَنْصُوب
m أُنْمَى
ʔunmā
تُنْمَى
tunmā
يُنْمَى
yunmā
تُنْمَيَا
tunmayā
يُنْمَيَا
yunmayā
نُنْمَى
nunmā
تُنْمَوْا
tunmaw
يُنْمَوْا
yunmaw
f تُنْمَيْ
tunmay
تُنْمَى
tunmā
تُنْمَيَا
tunmayā
تُنْمَيْنَ
tunmayna
يُنْمَيْنَ
yunmayna
jussive
الْمُضَارِع الْمَجْزُوم
m أُنْمَ
ʔunma
تُنْمَ
tunma
يُنْمَ
yunma
تُنْمَيَا
tunmayā
يُنْمَيَا
yunmayā
نُنْمَ
nunma
تُنْمَوْا
tunmaw
يُنْمَوْا
yunmaw
f تُنْمَيْ
tunmay
تُنْمَ
tunma
تُنْمَيَا
tunmayā
تُنْمَيْنَ
tunmayna
يُنْمَيْنَ
yunmayna

Etymology 2

See the etymology of the corresponding lemma form.

Verb

أُنْمَى • (ʔunmā) (form I) /ʔun.maː/

  1. first-person singular non-past passive indicative/subjunctive of نَمَى (namā)

Etymology 3

Verb

أُنَمَّى • (ʔunammā) (form II) /ʔu.nam.maː/

  1. first-person singular non-past passive indicative/subjunctive of نَمَّى (nammā)