أنى

See also: انی and أني

Arabic

Etymology 1

Root
ء ن ي (ʔ n y)
10 terms

Verb

أَنَى • (ʔanā) I (non-past يَأْنِي (yaʔnī), verbal noun إنًى (ʔinan))

  1. to come, to draw near
Conjugation
Conjugation of أَنَى (I, final-weak, a ~ i, no passive, verbal noun إنًى)
verbal noun
الْمَصْدَر
إنًى
ʔinan
active participle
اِسْم الْفَاعِل
آنٍ
ʔānin
active voice
الْفِعْل الْمَعْلُوم
singular
الْمُفْرَد
dual
الْمُثَنَّى
plural
الْجَمْع
1st person
الْمُتَكَلِّم
2nd person
الْمُخَاطَب
3rd person
الْغَائِب
2nd person
الْمُخَاطَب
3rd person
الْغَائِب
1st person
الْمُتَكَلِّم
2nd person
الْمُخَاطَب
3rd person
الْغَائِب
past (perfect) indicative
الْمَاضِي
m أَنَيْتُ
ʔanaytu
أَنَيْتَ
ʔanayta
أَنَى
ʔanā
أَنَيْتُمَا
ʔanaytumā
أَنَيَا
ʔanayā
أَنَيْنَا
ʔanaynā
أَنَيْتُمْ
ʔanaytum
أَنَوْا
ʔanaw
f أَنَيْتِ
ʔanayti
أَنَتْ
ʔanat
أَنَتَا
ʔanatā
أَنَيْتُنَّ
ʔanaytunna
أَنَيْنَ
ʔanayna
non-past (imperfect) indicative
الْمُضَارِع الْمَرْفُوع
m آنِي
ʔānī
تَأْنِي
taʔnī
يَأْنِي
yaʔnī
تَأْنِيَانِ
taʔniyāni
يَأْنِيَانِ
yaʔniyāni
نَأْنِي
naʔnī
تَأْنُونَ
taʔnūna
يَأْنُونَ
yaʔnūna
f تَأْنِينَ
taʔnīna
تَأْنِي
taʔnī
تَأْنِيَانِ
taʔniyāni
تَأْنِينَ
taʔnīna
يَأْنِينَ
yaʔnīna
subjunctive
الْمُضَارِع الْمَنْصُوب
m آنِيَ
ʔāniya
تَأْنِيَ
taʔniya
يَأْنِيَ
yaʔniya
تَأْنِيَا
taʔniyā
يَأْنِيَا
yaʔniyā
نَأْنِيَ
naʔniya
تَأْنُوا
taʔnū
يَأْنُوا
yaʔnū
f تَأْنِي
taʔnī
تَأْنِيَ
taʔniya
تَأْنِيَا
taʔniyā
تَأْنِينَ
taʔnīna
يَأْنِينَ
yaʔnīna
jussive
الْمُضَارِع الْمَجْزُوم
m آنِ
ʔāni
تَأْنِ
taʔni
يَأْنِ
yaʔni
تَأْنِيَا
taʔniyā
يَأْنِيَا
yaʔniyā
نَأْنِ
naʔni
تَأْنُوا
taʔnū
يَأْنُوا
yaʔnū
f تَأْنِي
taʔnī
تَأْنِ
taʔni
تَأْنِيَا
taʔniyā
تَأْنِينَ
taʔnīna
يَأْنِينَ
yaʔnīna
imperative
الْأَمْر
m اِئْنِ
iʔni
اِئْنِيَا
iʔniyā
اِئْنُوا
iʔnū
f اِئْنِي
iʔnī
اِئْنِينَ
iʔnīna

Verb

أَنَّى • (ʔannā) II (non-past يُؤَنِّي (yuʔannī), verbal noun تَأْنِيَة (taʔniya))

  1. to tarry, to fall short, to flag, to be remiss in respect of the thing
Conjugation
Conjugation of أَنَّى (II, final-weak, full passive, verbal noun تَأْنِيَة)
verbal noun
الْمَصْدَر
تَأْنِيَة
taʔniya
active participle
اِسْم الْفَاعِل
مُؤَنٍّ
muʔannin
passive participle
اِسْم الْمَفْعُول
مُؤَنًّى
muʔannan
active voice
الْفِعْل الْمَعْلُوم
singular
الْمُفْرَد
dual
الْمُثَنَّى
plural
الْجَمْع
1st person
الْمُتَكَلِّم
2nd person
الْمُخَاطَب
3rd person
الْغَائِب
2nd person
الْمُخَاطَب
3rd person
الْغَائِب
1st person
الْمُتَكَلِّم
2nd person
الْمُخَاطَب
3rd person
الْغَائِب
past (perfect) indicative
الْمَاضِي
m أَنَّيْتُ
ʔannaytu
أَنَّيْتَ
ʔannayta
أَنَّى
ʔannā
أَنَّيْتُمَا
ʔannaytumā
أَنَّيَا
ʔannayā
أَنَّيْنَا
ʔannaynā
أَنَّيْتُمْ
ʔannaytum
أَنَّوْا
ʔannaw
f أَنَّيْتِ
ʔannayti
أَنَّتْ
ʔannat
أَنَّتَا
ʔannatā
أَنَّيْتُنَّ
ʔannaytunna
أَنَّيْنَ
ʔannayna
non-past (imperfect) indicative
الْمُضَارِع الْمَرْفُوع
m أُؤَنِّي
ʔuʔannī
تُؤَنِّي
tuʔannī
يُؤَنِّي
yuʔannī
تُؤَنِّيَانِ
tuʔanniyāni
يُؤَنِّيَانِ
yuʔanniyāni
نُؤَنِّي
nuʔannī
تُؤَنُّونَ
tuʔannūna
يُؤَنُّونَ
yuʔannūna
f تُؤَنِّينَ
tuʔannīna
تُؤَنِّي
tuʔannī
تُؤَنِّيَانِ
tuʔanniyāni
تُؤَنِّينَ
tuʔannīna
يُؤَنِّينَ
yuʔannīna
subjunctive
الْمُضَارِع الْمَنْصُوب
m أُؤَنِّيَ
ʔuʔanniya
تُؤَنِّيَ
tuʔanniya
يُؤَنِّيَ
yuʔanniya
تُؤَنِّيَا
tuʔanniyā
يُؤَنِّيَا
yuʔanniyā
نُؤَنِّيَ
nuʔanniya
تُؤَنُّوا
tuʔannū
يُؤَنُّوا
yuʔannū
f تُؤَنِّي
tuʔannī
تُؤَنِّيَ
tuʔanniya
تُؤَنِّيَا
tuʔanniyā
تُؤَنِّينَ
tuʔannīna
يُؤَنِّينَ
yuʔannīna
jussive
الْمُضَارِع الْمَجْزُوم
m أُؤَنِّ
ʔuʔanni
تُؤَنِّ
tuʔanni
يُؤَنِّ
yuʔanni
تُؤَنِّيَا
tuʔanniyā
يُؤَنِّيَا
yuʔanniyā
نُؤَنِّ
nuʔanni
تُؤَنُّوا
tuʔannū
يُؤَنُّوا
yuʔannū
f تُؤَنِّي
tuʔannī
تُؤَنِّ
tuʔanni
تُؤَنِّيَا
tuʔanniyā
تُؤَنِّينَ
tuʔannīna
يُؤَنِّينَ
yuʔannīna
imperative
الْأَمْر
m أَنِّ
ʔanni
أَنِّيَا
ʔanniyā
أَنُّوا
ʔannū
f أَنِّي
ʔannī
أَنِّينَ
ʔannīna
passive voice
الْفِعْل الْمَجْهُول
singular
الْمُفْرَد
dual
الْمُثَنَّى
plural
الْجَمْع
1st person
الْمُتَكَلِّم
2nd person
الْمُخَاطَب
3rd person
الْغَائِب
2nd person
الْمُخَاطَب
3rd person
الْغَائِب
1st person
الْمُتَكَلِّم
2nd person
الْمُخَاطَب
3rd person
الْغَائِب
past (perfect) indicative
الْمَاضِي
m أُنِّيتُ
ʔunnītu
أُنِّيتَ
ʔunnīta
أُنِّيَ
ʔunniya
أُنِّيتُمَا
ʔunnītumā
أُنِّيَا
ʔunniyā
أُنِّينَا
ʔunnīnā
أُنِّيتُمْ
ʔunnītum
أُنُّوا
ʔunnū
f أُنِّيتِ
ʔunnīti
أُنِّيَتْ
ʔunniyat
أُنِّيَتَا
ʔunniyatā
أُنِّيتُنَّ
ʔunnītunna
أُنِّينَ
ʔunnīna
non-past (imperfect) indicative
الْمُضَارِع الْمَرْفُوع
m أُؤَنَّى
ʔuʔannā
تُؤَنَّى
tuʔannā
يُؤَنَّى
yuʔannā
تُؤَنَّيَانِ
tuʔannayāni
يُؤَنَّيَانِ
yuʔannayāni
نُؤَنَّى
nuʔannā
تُؤَنَّوْنَ
tuʔannawna
يُؤَنَّوْنَ
yuʔannawna
f تُؤَنَّيْنَ
tuʔannayna
تُؤَنَّى
tuʔannā
تُؤَنَّيَانِ
tuʔannayāni
تُؤَنَّيْنَ
tuʔannayna
يُؤَنَّيْنَ
yuʔannayna
subjunctive
الْمُضَارِع الْمَنْصُوب
m أُؤَنَّى
ʔuʔannā
تُؤَنَّى
tuʔannā
يُؤَنَّى
yuʔannā
تُؤَنَّيَا
tuʔannayā
يُؤَنَّيَا
yuʔannayā
نُؤَنَّى
nuʔannā
تُؤَنَّوْا
tuʔannaw
يُؤَنَّوْا
yuʔannaw
f تُؤَنَّيْ
tuʔannay
تُؤَنَّى
tuʔannā
تُؤَنَّيَا
tuʔannayā
تُؤَنَّيْنَ
tuʔannayna
يُؤَنَّيْنَ
yuʔannayna
jussive
الْمُضَارِع الْمَجْزُوم
m أُؤَنَّ
ʔuʔanna
تُؤَنَّ
tuʔanna
يُؤَنَّ
yuʔanna
تُؤَنَّيَا
tuʔannayā
يُؤَنَّيَا
yuʔannayā
نُؤَنَّ
nuʔanna
تُؤَنَّوْا
tuʔannaw
يُؤَنَّوْا
yuʔannaw
f تُؤَنَّيْ
tuʔannay
تُؤَنَّ
tuʔanna
تُؤَنَّيَا
tuʔannayā
تُؤَنَّيْنَ
tuʔannayna
يُؤَنَّيْنَ
yuʔannayna

Etymology 2

Adverb

أَنَّى • (ʔannā)

  1. (interrogative) how
    • 609–632 CE, Qur'an, 19:20:
      أَنَّى يَكُونُ لِي غُلَامٌ وَلَمْ يَمْسَسْنِي بَشَرٌ وَلَمْ أَكُ بَغِيًّا
      ʔannā yakūnu lī ḡulāmun walam yamsasnī bašarun walam ʔaku baḡiyyan
      How can I have a boy if no man has touched me and I am not unchaste?
  2. (interrogative) From where?
    • 609–632 CE, Qur'an, 3:37:
      قَالَ يَا مَرْيَمُ أَنَّى لَكِ هَٰذَا
      qāla yā maryamu ʔannā laki hāḏā
      He said, “O Mary, from where is this [coming] to you?”
  3. (interrogative) when?
  4. (conjunction) where; wherever
    Synonyms: أَيْنَمَا (ʔaynamā), حَيْثُمَا (ḥayṯumā)
  5. (conjunction) when, whenever
    Synonym: أَيَّانَ (ʔayyāna)