إخلال
Arabic
| Root |
|---|
| خ ل ل (ḵ l l) |
| 16 terms |
Pronunciation
- IPA(key): /ʔix.laːl/
Noun
إِخْلَال • (ʔiḵlāl) m
- verbal noun of أَخَلَّ (ʔaḵalla) (form IV)
Declension
| singular | basic singular triptote | ||
|---|---|---|---|
| indefinite | definite | construct | |
| informal | إِخْلَال ʔiḵlāl |
الْإِخْلَال al-ʔiḵlāl |
إِخْلَال ʔiḵlāl |
| nominative | إِخْلَالٌ ʔiḵlālun |
الْإِخْلَالُ al-ʔiḵlālu |
إِخْلَالُ ʔiḵlālu |
| accusative | إِخْلَالًا ʔiḵlālan |
الْإِخْلَالَ al-ʔiḵlāla |
إِخْلَالَ ʔiḵlāla |
| genitive | إِخْلَالٍ ʔiḵlālin |
الْإِخْلَالِ al-ʔiḵlāli |
إِخْلَالِ ʔiḵlāli |
Descendants
- → Ottoman Turkish: اخلال (ihlal)
- > Turkish: ihlal (inherited)