إفجار
Arabic
Noun
إِفْجَار • (ʔifjār) m
- verbal noun of أَفْجَرَ (ʔafjara) (form IV)
Declension
| singular | basic singular triptote | ||
|---|---|---|---|
| indefinite | definite | construct | |
| informal | إِفْجَار ʔifjār |
الْإِفْجَار al-ʔifjār |
إِفْجَار ʔifjār |
| nominative | إِفْجَارٌ ʔifjārun |
الْإِفْجَارُ al-ʔifjāru |
إِفْجَارُ ʔifjāru |
| accusative | إِفْجَارًا ʔifjāran |
الْإِفْجَارَ al-ʔifjāra |
إِفْجَارَ ʔifjāra |
| genitive | إِفْجَارٍ ʔifjārin |
الْإِفْجَارِ al-ʔifjāri |
إِفْجَارِ ʔifjāri |