إفقار
Arabic
Noun
إِفْقَار • (ʔifqār) m
- verbal noun of أَفْقَرَ (ʔafqara) (form IV)
Declension
| singular | basic singular triptote | ||
|---|---|---|---|
| indefinite | definite | construct | |
| informal | إِفْقَار ʔifqār |
الْإِفْقَار al-ʔifqār |
إِفْقَار ʔifqār |
| nominative | إِفْقَارٌ ʔifqārun |
الْإِفْقَارُ al-ʔifqāru |
إِفْقَارُ ʔifqāru |
| accusative | إِفْقَارًا ʔifqāran |
الْإِفْقَارَ al-ʔifqāra |
إِفْقَارَ ʔifqāra |
| genitive | إِفْقَارٍ ʔifqārin |
الْإِفْقَارِ al-ʔifqāri |
إِفْقَارِ ʔifqāri |