إيطالية

Arabic

Etymology 1

From Italia.

Noun

إِيطَالِيَّة • (ʔīṭāliyyaf

  1. alternative form of إِيطَالِيَا (ʔīṭāliyā, Italy)
Declension
Declension of noun إِيطَالِيَّة (ʔīṭāliyya)
singular singular triptote in ـَة (-a)
indefinite definite construct
informal إِيطَالِيَّة
ʔīṭāliyya
الْإِيطَالِيَّة
al-ʔīṭāliyya
إِيطَالِيَّة
ʔīṭāliyyat
nominative إِيطَالِيَّةٌ
ʔīṭāliyyatun
الْإِيطَالِيَّةُ
al-ʔīṭāliyyatu
إِيطَالِيَّةُ
ʔīṭāliyyatu
accusative إِيطَالِيَّةً
ʔīṭāliyyatan
الْإِيطَالِيَّةَ
al-ʔīṭāliyyata
إِيطَالِيَّةَ
ʔīṭāliyyata
genitive إِيطَالِيَّةٍ
ʔīṭāliyyatin
الْإِيطَالِيَّةِ
al-ʔīṭāliyyati
إِيطَالِيَّةِ
ʔīṭāliyyati

Etymology 2

Feminine inflected form.

Adjective

إِيطَالِيَّة • (ʔīṭāliyyaf

  1. feminine singular of إِيطَالِيّ (ʔīṭāliyy, Italian)

Noun

إِيطَالِيَّة • (ʔīṭāliyyaf (plural إِيطَالِيَّات (ʔīṭāliyyāt), masculine إِيطَالِيّ (ʔīṭāliyy))

  1. female equivalent of إِيطَالِيّ (ʔīṭāliyy, Italian):
    1. Italian woman
Declension
Declension of noun إِيطَالِيَّة (ʔīṭāliyya)
singular singular triptote in ـَة (-a)
indefinite definite construct
informal إِيطَالِيَّة
ʔīṭāliyya
الْإِيطَالِيَّة
al-ʔīṭāliyya
إِيطَالِيَّة
ʔīṭāliyyat
nominative إِيطَالِيَّةٌ
ʔīṭāliyyatun
الْإِيطَالِيَّةُ
al-ʔīṭāliyyatu
إِيطَالِيَّةُ
ʔīṭāliyyatu
accusative إِيطَالِيَّةً
ʔīṭāliyyatan
الْإِيطَالِيَّةَ
al-ʔīṭāliyyata
إِيطَالِيَّةَ
ʔīṭāliyyata
genitive إِيطَالِيَّةٍ
ʔīṭāliyyatin
الْإِيطَالِيَّةِ
al-ʔīṭāliyyati
إِيطَالِيَّةِ
ʔīṭāliyyati
dual indefinite definite construct
informal إِيطَالِيَّتَيْن
ʔīṭāliyyatayn
الْإِيطَالِيَّتَيْن
al-ʔīṭāliyyatayn
إِيطَالِيَّتَيْ
ʔīṭāliyyatay
nominative إِيطَالِيَّتَانِ
ʔīṭāliyyatāni
الْإِيطَالِيَّتَانِ
al-ʔīṭāliyyatāni
إِيطَالِيَّتَا
ʔīṭāliyyatā
accusative إِيطَالِيَّتَيْنِ
ʔīṭāliyyatayni
الْإِيطَالِيَّتَيْنِ
al-ʔīṭāliyyatayni
إِيطَالِيَّتَيْ
ʔīṭāliyyatay
genitive إِيطَالِيَّتَيْنِ
ʔīṭāliyyatayni
الْإِيطَالِيَّتَيْنِ
al-ʔīṭāliyyatayni
إِيطَالِيَّتَيْ
ʔīṭāliyyatay
plural sound feminine plural
indefinite definite construct
informal إِيطَالِيَّات
ʔīṭāliyyāt
الْإِيطَالِيَّات
al-ʔīṭāliyyāt
إِيطَالِيَّات
ʔīṭāliyyāt
nominative إِيطَالِيَّاتٌ
ʔīṭāliyyātun
الْإِيطَالِيَّاتُ
al-ʔīṭāliyyātu
إِيطَالِيَّاتُ
ʔīṭāliyyātu
accusative إِيطَالِيَّاتٍ
ʔīṭāliyyātin
الْإِيطَالِيَّاتِ
al-ʔīṭāliyyāti
إِيطَالِيَّاتِ
ʔīṭāliyyāti
genitive إِيطَالِيَّاتٍ
ʔīṭāliyyātin
الْإِيطَالِيَّاتِ
al-ʔīṭāliyyāti
إِيطَالِيَّاتِ
ʔīṭāliyyāti

Etymology 3

Short for لُغَة إِيطَالِيَّة (luḡa ʔīṭāliyya, Italian language).

Noun

إِيطَالِيَّة • (ʔīṭāliyyaf

  1. (usually definite) Italian language
Declension
Declension of noun إِيطَالِيَّة (ʔīṭāliyya)
singular singular triptote in ـَة (-a)
indefinite definite construct
informal إِيطَالِيَّة
ʔīṭāliyya
الْإِيطَالِيَّة
al-ʔīṭāliyya
إِيطَالِيَّة
ʔīṭāliyyat
nominative إِيطَالِيَّةٌ
ʔīṭāliyyatun
الْإِيطَالِيَّةُ
al-ʔīṭāliyyatu
إِيطَالِيَّةُ
ʔīṭāliyyatu
accusative إِيطَالِيَّةً
ʔīṭāliyyatan
الْإِيطَالِيَّةَ
al-ʔīṭāliyyata
إِيطَالِيَّةَ
ʔīṭāliyyata
genitive إِيطَالِيَّةٍ
ʔīṭāliyyatin
الْإِيطَالِيَّةِ
al-ʔīṭāliyyati
إِيطَالِيَّةِ
ʔīṭāliyyati