ائم
Khalaj
Noun
ائم (êm) (definite accusative ائمی, plural ائملَر)
Declension
| singular | plural | |
|---|---|---|
| nominative | ائم | ائملَر |
| genitive | ائمۆݧ | ائملَریݧ |
| dative | ائمکه | ائملَرکه |
| definite accusative | ائمۆ | ائملَری |
| locative | ائمچه | ائملَرچه |
| ablative | ائمده | ائملَرده |
| instrumental | ائمله | ائملَرله |
| equative | ائموارا | ائملَروارا |