اتباع
Arabic
| Root |
|---|
| ت ب ع (t b ʕ) |
| 14 terms |
Noun
اِتِّبَاع • (ittibāʕ) m
- verbal noun of اِتَّبَعَ (ittabaʕa) (form VIII)
Declension
| singular | basic singular triptote | ||
|---|---|---|---|
| indefinite | definite | construct | |
| informal | اِتِّبَاع ittibāʕ |
الِاتِّبَاع al-ittibāʕ |
اِتِّبَاع ittibāʕ |
| nominative | اِتِّبَاعٌ ittibāʕun |
الِاتِّبَاعُ al-ittibāʕu |
اِتِّبَاعُ ittibāʕu |
| accusative | اِتِّبَاعًا ittibāʕan |
الِاتِّبَاعَ al-ittibāʕa |
اِتِّبَاعَ ittibāʕa |
| genitive | اِتِّبَاعٍ ittibāʕin |
الِاتِّبَاعِ al-ittibāʕi |
اِتِّبَاعِ ittibāʕi |
Descendants
- → Ottoman Turkish: اتباع (ittiba)