احتراب
Arabic
| Root |
|---|
| ح ر ب (ḥ r b) |
| 12 terms |
Noun
اِحْتِرَاب • (iḥtirāb) m
- verbal noun of اِحْتَرَبَ (iḥtaraba) (form VIII)
Declension
| singular | basic singular triptote | ||
|---|---|---|---|
| indefinite | definite | construct | |
| informal | اِحْتِرَاب iḥtirāb |
الِاحْتِرَاب al-iḥtirāb |
اِحْتِرَاب iḥtirāb |
| nominative | اِحْتِرَابٌ iḥtirābun |
الِاحْتِرَابُ al-iḥtirābu |
اِحْتِرَابُ iḥtirābu |
| accusative | اِحْتِرَابًا iḥtirāban |
الِاحْتِرَابَ al-iḥtirāba |
اِحْتِرَابَ iḥtirāba |
| genitive | اِحْتِرَابٍ iḥtirābin |
الِاحْتِرَابِ al-iḥtirābi |
اِحْتِرَابِ iḥtirābi |