ارتجاء
Arabic
Noun
اِرْتِجَاء • (irtijāʔ) m
- verbal noun of اِرْتَجَى (irtajā) (form VIII)
Declension
| singular | basic singular triptote | ||
|---|---|---|---|
| indefinite | definite | construct | |
| informal | اِرْتِجَاء irtijāʔ |
الِارْتِجَاء al-irtijāʔ |
اِرْتِجَاء irtijāʔ |
| nominative | اِرْتِجَاءٌ irtijāʔun |
الِارْتِجَاءُ al-irtijāʔu |
اِرْتِجَاءُ irtijāʔu |
| accusative | اِرْتِجَاءً irtijāʔan |
الِارْتِجَاءَ al-irtijāʔa |
اِرْتِجَاءَ irtijāʔa |
| genitive | اِرْتِجَاءٍ irtijāʔin |
الِارْتِجَاءِ al-irtijāʔi |
اِرْتِجَاءِ irtijāʔi |