ارتكاب

Arabic

Root
ر ك ب (r k b)
10 terms

Etymology

Verbal noun of اِرْتَكَبَ (irtakaba).

Pronunciation

  • IPA(key): /ir.ti.kaːb/
  • Rhymes: -aːb

Noun

اِرْتِكَاب • (irtikābm

  1. verbal noun of اِرْتَكَبَ (irtakaba) (form VIII)
  2. (uncountable) perpetrating, committing (a crime, sin, etc)
  3. (uncountable) mounting on, riding on

Declension

Declension of noun اِرْتِكَاب (irtikāb)
singular basic singular triptote
indefinite definite construct
informal اِرْتِكَاب
irtikāb
الِارْتِكَاب
al-irtikāb
اِرْتِكَاب
irtikāb
nominative اِرْتِكَابٌ
irtikābun
الِارْتِكَابُ
al-irtikābu
اِرْتِكَابُ
irtikābu
accusative اِرْتِكَابًا
irtikāban
الِارْتِكَابَ
al-irtikāba
اِرْتِكَابَ
irtikāba
genitive اِرْتِكَابٍ
irtikābin
الِارْتِكَابِ
al-irtikābi
اِرْتِكَابِ
irtikābi

Descendants

  • Persian: ارتکاب (ertekâb)
  • Ottoman Turkish: ارتكاب (irtikâb)