ارتكاب
Arabic
| Root |
|---|
| ر ك ب (r k b) |
| 10 terms |
Etymology
Verbal noun of اِرْتَكَبَ (irtakaba).
Pronunciation
- IPA(key): /ir.ti.kaːb/
- Rhymes: -aːb
Noun
اِرْتِكَاب • (irtikāb) m
- verbal noun of اِرْتَكَبَ (irtakaba) (form VIII)
- (uncountable) perpetrating, committing (a crime, sin, etc)
- (uncountable) mounting on, riding on
Declension
| singular | basic singular triptote | ||
|---|---|---|---|
| indefinite | definite | construct | |
| informal | اِرْتِكَاب irtikāb |
الِارْتِكَاب al-irtikāb |
اِرْتِكَاب irtikāb |
| nominative | اِرْتِكَابٌ irtikābun |
الِارْتِكَابُ al-irtikābu |
اِرْتِكَابُ irtikābu |
| accusative | اِرْتِكَابًا irtikāban |
الِارْتِكَابَ al-irtikāba |
اِرْتِكَابَ irtikāba |
| genitive | اِرْتِكَابٍ irtikābin |
الِارْتِكَابِ al-irtikābi |
اِرْتِكَابِ irtikābi |